Αρχαία τραγωδία και σύγχρονη ξεφτίλα

Το τελευταίο μέτρο οικοδόμησης εμπιστοσύνης θα είναι η θεατρική παράσταση, που θα δώσει ο ΘΟΚ, στο κατεχόμενο αρχαίο θέατρο της Σαλαμίνας με την τραγωδία ΙΠΠΟΛΥΤΟΣ.

Την παράσταση θα παρακολουθήσουν οι «δύο ηγέτες» και η ακολουθία τους, που θα αποτελείται, υποθέτω, από πολιτικούς και κρατικούς αξιωματούχους της ΚΔ, που θα συνοδεύουν τον πρόεδρο της ΚΔ και πολιτικούς και αξιωματούχους του κατοχικού μορφώματος, που παρουσιάζεται ως ή άλλη πλευρά και θα συνοδεύουν

τον ηγέτη της άλλης πλευράς, που παρουσιάζεται ως ο πρόεδρος του παράνομου κατοχικού κράτους.

Είναι αυτή η εκδήλωση μέτρο οικοδόμησης εμπιστοσύνης; Προσωπικά πιστεύω πως είναι μια παράσταση και μια δραστηριότητα, που εξυπηρετεί σε μεγάλο βαθμό τους στόχους της κατοχικής δύναμης και των αρχών του παράνομου κράτους, που τελευταία έχει αναβαθμιστεί με τη δική μας ανοχή, ως ένα από τα κράτη που θα επανενωθούν, για να αποτελέσουν το «νέο κράτος», που εξήγγειλε ο ανεπαρκής υπουργός των εξωτερικών της ΚΔ, με τις γνωστές απόψεις και απειλές.

Ο ιδιοκτήτης του ελληνικού αρχαίου θεάτρου της Σαλαμίνας ζητά άδεια από το χρήστη. Και ο αφέντης του χρήστη επιτρέπει μεγαλόψυχα στον ιδιοκτήτη να χρησιμοποιήσει για μια νύκτα το θέατρο του. Και μάλιστα ο «ηγέτης» του χρήστη κάνει την τιμή στον ιδιοκτήτη να τιμήσει με την παρουσία του την παράσταση. Θα την παρακολουθήσουν μαζί «οι δυο ηγέτες». Η Κ.Δ. απούσα ή εκλιπούσα. Και η παράσταση της αρχαίας τραγωδίας «αναβαθμίζεται» με υπότιτλους στα τούρκικα και τα αγγλικά για να μπορούν να την παρακολουθήσουν όλοι οι επαναπροσεγγιστές. Θα προσφερθεί, άραγε, και ζιβανία με χαλούμι ή χελλίμ για αναβάθμιση της επαναπροσέγγισης;

Το θέμα είναι ότι σε αυτή την παράσταση παίρνει μέρος μια ομάδα πνευματικών ανθρώπων, που είναι οι συντελεστές της παράστασης. Τους άγουν και τους φέρουν και θα τους στήσουν στη σκηνή του αρχαίου θεάτρου, που εκφράζει της ψηλότερες αξίες του ελληνικού πνεύματος. Και αυτοί όλοι οι καλλιτέχνες είναι πνευματικοί άνθρωποι, είναι πρόσωπα που υπηρετούν την τέχνη και τον πολιτισμό. Αλλά το βράδυ της παράστασης θα υπηρετήσουν τον κατακτητή και θα αμαυρώσουν με την παρουσία τους την αρχαία ελληνική παράδοση και τη δόξα της αρχαίας Σαλαμίνας, που είναι μέρος του ομφάλιου λώρου, που μας ενώνει με ότι ωραιότερο έχει να επιδείξει η Ελλάδα, τη Δημοκρατία και τους αγώνες για ελευθερία.

Δεν υπάρχει ανάμεσα σ’ αυτούς τους καλλιτέχνες, πνευματικούς ανθρώπους και υπηρέτες της Τέχνης, έστω και ένας που να διαμαρτυρηθεί και να αρνηθεί να πάρει μέρος στο φιάσκο, που προσβάλλει τον Ελληνισμό; Δεν υπάρχει έστω κι ένας που να νιώσει ότι η εθνική συνείδησή του και η ελληνική αξιοπρέπειά του δεν του επιτρέπει να κατεβεί τόσο χαμηλά; Δεν άκουσε κανείς τους ότι για την παράσταση ζητήθηκε άδεια από το κατοχικό καθεστώς και η παράσταση είναι υπό την αίρεση της κατοχικής δύναμης; Δεν θίγεται η εθνική τους αξιοπρέπεια να ερμηνεύσουν ένα αρχαιοελληνικό έργο, σε ένα αρχαιοελληνικό κατεχόμενο θέατρο, με την άδεια του κατακτητή, εξυπηρετώντας έτσι τους επικοινωνιακούς του στόχους; Δεν υπάρχει έστω και ένας που να αρνηθεί να γίνει όργανο μια ανίερης προπαγάνδας, που την προωθούν άνθρωποι που θέλουν να διαλύσουν την ΚΔ για να επανενώσουν δυο ιδρυτικά κράτη, που τα εκπροσωπούν «οι δυο ηγέτες», γνωστοί για τις θέσεις, τις υποχωρήσεις, την αδιαλλαξία και τους στόχους που εξυπηρετούν;

‘Οταν σε μια κοινωνία όλα καταρρέουν, όλοι στηρίζουν τις ελπίδες στον πολιτισμό, στην παιδεία, στην παράδοση, στις αρχές και τις αξίες και πιστεύουν, ότι αυτά τα υπηρετούν και τα εκφράζουν οι ποιητές, οι δάσκαλοι, οι καλλιτέχνες, οι πνευματικοί δημιουργοί. Στην Κύπρο του 2015 φτάσαμε στο τελευταίο σκαλί στου κακού τη σκάλα; Δεν υπάρχει κάποιος να προσπαθήσει ,έστω, να σταματήσει αυτή την κατρακύλα; Να μας κάνει να νιώσουμε περηφάνια και αξιοπρέπεια;

Οι πνευματικοί άνθρωποι της ομάδας του ΘΟΚ έχουν το λόγο. Θα μας κάμουν περήφανους ή θα μας απογοητεύσουν και με την τραγωδία που θα παρουσιάσουν θα προσβάλουν την μνήμη όσων έδωσαν τη ζωή τους τις μέρες της τραγωδίας.

Υ.Γ. Αν έκαμναν την παράσταση μια βδομάδα νωρίτερα, ίσως να παρίστατο και ο τρίτος μεγάλος ηγέτης Ερτογάν και η επαναπροσέγγιση θα ήταν πλήρης. Γιατί δεν άδραξε την ευκαιρία η πρόεδρος της Επιτροπής, που ζήτησε άδεια από την «ΤΔΒΚ»;