Απαραίτητη η συνδρομή ΕΕ για να μην καταστεί Βοσνία η Ελλάδα

Η Ελλάδα πρέπει πάση θυσία να σωθεί από ένα επαπειλούμενο οικονομικό και κατ’ επέκταση πολιτικοκοινωνικό ολοκαύτωμα, ανεξάρτητα από τα τραύματα που φέρει εξαιτίας των αδέξιων πολιτικών χειρισμών διαφθοράς και πελατοκρατίας των εκάστοτε κυβερνήσεων από το 1947, υποστηρίζει ο αρθρογράφος των Financial Times, Tony Barber.

Φυσικά, η συνδρομή των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης κρίνεται απαραίτητη για

να τραβήξουν την Ελλάδα από το χείλος του πολιτικού γκρεμού, της οικονομικής μιζέριας, και του οργανωμένου εγκλήματος, αλλιώς, όπως ο Barber τονίζει, σε τίποτα δεν θα διέφερε από χώρες όπως η Βοσνία- Ερζεγοβίνη στον κύκλο των Βαλκανίων ή Συρία στην Ανατολική Μεσόγειο.

Ο αρθρογράφος επισημαίνει πως είναι άτοπο, σε αυτή τη χρονική περίοδο και δεδομένων των κρίσιμων συγκυριών, να διαδραματιστεί ένα παιχνίδι ακατάσχετης επίρριψης ευθυνών για την παρούσα κατάσταση της χώρας, τη στιγμή που η αντοχή των πιστωτών και των ιδρυμάτων διακτινιστηκε στα όρια της εξάντλησης.

"Αυτό όμως που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη, σύμφωνα με τον Barber, είναι η θέση-κλειδί που κατέχει η Ελλάδα στην ευρεία περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου για τη διασφάλιση της σταθερότητας και της ανάπτυξης, παράγοντες sine qua non τόσο για το ΝΑΤΟ, όσο και για την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση".

Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, η παρούσα κατάσταση, ωστόσο, ενόψει και του επερχόμενου δημοψηφίσματος, θέτει μάλλον διλήμματα που προσιδιάζουν με το μύθο της Σκύλας και της Χάρυβδης, αφού ο Barber δεν διαβλέπει στον ορίζοντα καμία ελπίδα να προβάλλει, ούτε από το Plan A (διαπραγματεύσεις μέχρι εσχάτων για τη διατήρηση της Ελλάδας στο νόμισμα και στην Ένωση), αλλά ούτε από το Plan B (αποκοπή της Ελλάδας μέσω Grexit για να σωθεί η ευρωζώνη).

Επομένως, ο Barber συνηγορεί υπέρ ενός τρίτου σχεδίου, σύμφωνα με το οποίο οι διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν πυρετωδώς, ούτως ώστε ο απεγνωσμένος Ελληνικός λαός θα ενημερωθεί επαρκώς και θα κατανοήσει πως οι σύμμαχοι είναι στο πλευρό του, έτοιμοι να θέσουν φρένο σε ένα σενάριο ολικής καταστροφής του οικονομικού και κοινωνικού ιστού της χώρας.

Το ιδεατό οικοδόμημα της αρμονικής ευρωπαϊκής συνύπαρξης των λαών τώρα ταράσσεται συθέμελα υποστηρίζει προσθέτοντας ότι αρκεί κάποιος να αναλογιστεί τις τελευταίες απανωτές κρίσεις: μεταναστευτικό, οικονομική στασιμότητα, ρωσική επίδειξη κυριαρχίας, βρετανική αδιαλλαξία.

Αυτό όμως που προέχει τώρα, καταλήγει ο αρθρογράφος, είναι η διατήρηση της Ελλάδας, με νύχια και δόντια, εντός της Ευρωζώνης, απαραίτητη κίνηση για να αποκρούσει η Ένωση το ενδεχόμενο της αποσύνθεσης και να διατηρήσει τα κομμάτια της εύρωστα και ενωμένα.