Οταν τα άστρα μιλούν, οι άνθρωποι τουλάχιστον προβληματίζονται

Γράφει ο Δήμαρχος Τήλου Τάσος Αλιφέρης

Πολλές φορές και ιδιαίτερα σε κρίσιμες στιγμές για την πατρίδα στοχοποιείται η πνευματική ηγεσία της χώρας γιατί είναι απούσα και δεν αναλαμβάνει τον εθνικό της ρόλο. Αυτό φαίνεται ενίοτε δίκαιο αλλά συχνά δεν είναι έτσι γιατί δεν είναι η έλλειψη θέσεων και η εργασία των ανθρώπων του πνεύματος που λείπουν αλλά ο λόγος είναι ότι το αισθητήριο της κοινωνίας και ιδιαίτερα των πολιτικών και των τεχνοκρατών έχει αμβλυνθεί και δεν μπορεί να προσλάβει αυτά τα ερεθίσματα.
Η καταστροφή αυτή, γιατί μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηρισθεί, οφείλεται κυρίως στο ότι μάθαμε μόνο “έτοιμη μασημένη τροφή” να προσλαμβάνουμε αφού δεν μας δίνουν τίποτα άλλο και δεν έχουμε πια τη δυνατότητα να μετέχουμε σε κοινωνικές-πολιτικές διεργασίες που απαιτούν για τον καθένα μας διακριτούς ρόλους στην παραγωγή μιας προοπτικής που προάγει το σύνολο δίνοντας λύσεις και απαντήσεις στα αιτήματα όχι μόνο αντιμετώπισης κρίσεων αλλά και της προαγωγής του ατόμου σε πολίτη του κόσμου.
Η περίπτωση των τελευταίων προτάσεων του Διονύση Σαββόπουλου και η αντιμετώπιση τους από τα Μ.Μ.Ε, τους πολιτικούς και την κοινωνία είναι ένα εφιαλτικό παράδειγμα που πρέπει να μας αφυπνίσει.
Ένα αστέρι του πνευματικού μας στερεώματος δείχνει ένα τρόπο συμβολής στην αντιμετώπιση μιας πολύπλοκης κρίσης. Επιτελεί έτσι στο ακέραιο αυτό που αναλογεί σ' έναν άνθρωπο του πολιτισμού και μετά αναζητά αν υπάρχει κάτι άλλο από κάποιον άλλο να προταθεί και να συγκριθεί με την αχτίδα που στέλνει.
Εμείς όμως με μια μεσαιωνική υποκρισία του ζητάμε να μας παρουσιάσει ολοκληρωμένο πολιτικό όραμα, μέθοδο υλοποίησης, αντιμετώπιση παρενεργειών και ενεργοποιώντας ταυτόχρονα με περίσσιο λαϊκισμό διάφορα κοινωνικά αντανακλαστικά προκειμένου να τα βάλουμε σαν σύννεφο ανάμεσά μας, αδιαφορούμε για την αξία της πρότασης.
Επί της ουσίας δηλαδή του ζητάμε τη μασημένη τροφή: δηλαδή, να γίνει και πολιτικός και τεχνοκράτης και να μας δώσει έτοιμο αυτό που όλοι εμείς με τους διακριτούς ρόλους που ο καθένας υπηρετεί πρέπει να κατακτήσουμε.
Δηλαδή αποδεχόμαστε την ανυπαρξία μας και μέσω αυτής προσπαθούμε να υπάρξουμε καταργώντας το δικαίωμα στο όνειρο και στην επιτυχία.
Αυτή η πρόταση είναι μια ζωντανή και εκρηκτική μάζα που ελεγχόμενη μπορεί να συμβάλλει καθοριστικά στη λύση αυτού που πολλοί σήμερα ονομάζουν ως αδιέξοδο.
Σε μια προσπάθεια ενεργοποίησης των αισθητηρίων μας μερικές απλοϊκές σκέψεις που χρήζουν επεξεργασίας από πολιτικούς, τεχνοκράτες αλλά κυρίως της προσοχής μας.
Η Ελλάδα έχει πρόβλημα χρέους και ελλειμμάτων.
Η Ελλάδα έχει κάποια δις ελλειμματικού ισοζυγίου στα αγροτικά και κτηνοτροφικά πρότυπα.
Η Ελλάδα είναι προικισμένη από τη φύση της για να παράγει αυτά τα προϊόντα.
Η Ελλάδα έχει τεράστιες ιδιωτικές, δημόσιες και εκκλησιαστικές εκτάσεις για το σκοπό αυτό που είναι σε αχρηστία.
Η Ελλάδα έχει πολίτες όλου του κόσμου που ήρθαν εδώ ρισκάροντας και χάνοντας πολλές φορές τη ζωή τους για να δουλέψουν και να επιβιώσουν