Η βία πίσω από τις ερμητικά κλειστές πόρτες…

Στο τέλος του 2023 δυο πατροκτονίες συγκλόνισαν την ελληνική κοινωνία, ενώ στο καλοσώρισμα του νέου έτους, μια γυναικά 41 ετών κατακρεούργηθηκε από τον σύντροφό της αυξάνοντας τον αριθμό των γυναικοκτονιών και συνάμα ανήλικοι διώκονται για κακούργημα και τέσσερα πλημμελήματα, καθώς επιτέθηκαν σε συνομήλικό τους στην Αγία Παρασκευή απειλώντας τον ακόμα και για την ζωή του. Άραγε γιατί γεννάται τέτοια φρίκη, ποια είναι τα αίτια που πρέπει να εστιάσουμε ως κοινωνία;

Πόσο έχουμε αποτύχει κοινωνικά αλλά και νομικά όταν ένας 16χρονος θύμα ενδοοικογενειακής βίας από τον πατέρα του ήταν υποχρεωμένος

να ζεί με αυτόν μέχρι την ενηλικίωση του και για να σωθεί από την κακοποίηση τον σκοτώνει;

Κλειστές πόρτες που πίσω από αυτές ξετυλίγονται απαράδεκτες και βάναυσες συμπεριφορές, καθώς η βία στην οικογένεια συνιστά μία «μη φανερή βία», με την έννοια ότι εντάσσεται στο «σκοτεινό αριθμό της εγκληματικότητας», στο βωμό συχνά της διατήρησης της οικογενειακής συνοχής.

Το φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας έχει ένα «πολύ μεγάλο σκοτεινό αριθμό», καθώς αρκετά είναι τα περιστατικά τα οποία δεν γνωστοποιούνται ποτέ στην Αστυνομία, ενώ σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του αρχηγείου της ελληνικής αστυνομίας, τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας το 2022 που είχαμε  ήταν 11.534  και το πρώτο εννιάμηνο του 2023, 8865.

Φυσικά η αυτοδικία δεν μπορεί να είναι λύση στο πρόβλημα της ενδοοικογενειακής βίας, είναι ανησυχητικό το θύμα να έχει ως μόνη διέξοδο για να σταματήσει η κακοποίηση, να σκοτώνει το θύτη. Τα θλιβερά γεγονότα καταδεικνύουν την αποτυχία της Πολιτείας στον τομέα της πρόληψης αλλά και της προστασίας των θυμάτων, τα οποία στο τέλος καθίστανται δυστυχώς «στατιστικά» νούμερα δολοφονημέων γυναικών.

Η ενδοοικογενειακή βία είναι ένα έγκλημα που διώκεται αυτεπάγγελτα και τιμωρείται από τις διατάξεις του Ν. 3500/2006, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει. Με αφορμή τις αλλαγές στον ν. 3500/2006 και έπειτα από τα περιστατικά πατροκτονίας, αλλά και των τόσων γυναικοκτονιών, επιβάλλεται να ληφθούν αυξημένα μέτρα. Η ποινική νομοθέτηση και η αποσπασματική αυστηροποίηση τω ποινών, δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως εργαλείο πολιτικής και επικοινωνιακής προβολής, ούτε βεβαίως να επηρεάζεται από την εκάστοτε συγκυρία. 

Για την αντιμετώπιση και την καταπολέμησης της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας  είναι επιτακτική ανάγκη η πλήρης εφαρμογή της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης, η οποία έχει κυρωθεί από τη χώρα μας το 2018. Η Πολιτεία οφείλει να δρομολογήσει  μέτρα πρόληψης, προστασίας,υποστήριξης και αναχαίτισης  της έμφυλης βίας.

Σε πρώτο στάδιο είναι αναγκαία η αύξηση των τμημάτων ενδοοικογενειακής βίας στην αστυνομία και η στελέχωσή τους με εκπαιδευμένο κατάλληλα δυναμικό, που θα επεμβαίνει άμεσα, ενώ άμεση και ταχεία θα πρέπει να είναι και η απονομή δικαιοσύνης σε υποθέσεις ενδοοικογενειακής βίας. Η κοινωνική προσφορά των κέντρων στην υποστήριξη των θυμάτων βίας είναι πρωταρχικής σημασίας.

Συνεπώς οφείλουμε να διατήρησουμε και να ενισχύσουμε το υπάρχον δίκτυο δομών, τη δημιουργία συμβουλευτικών κέντρων σε κάθε μητροπολιτικό δήμο και αύξηση των ξενώνων κακοποιημένων γυναικών. Το ζήτημα της νομικής αναγνώρισης του όρου «γυναικοκτονία»  είναι εμφανώς αναγκαίο, ήτοι να αποτυπωθεί στο νόμο ότι η δολοφονία συντελείται επειδή είναι γυναίκα, άρα ο όρος αυτός δεν αντιτίθεται στον όρο «ανθρωποκτονία» και ούτε τον αναιρεί.

Η κοινωνία πρέπει να ευαισθητοποιηθεί,να ποντάρει στην παιδεία όμως έχει υποχρέωση το κράτος να προστατέψει τους ευάλωτους πολίτες. Και όχι μόνο με κουμπιά πανικού.Δυστυχώς στην πράξη είδαμε ότι δεν αρκούν να σώσουν ζωές.

*Η Ρένια Ζαρκαδούλα είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής και πολιτευτής του Βορείου Τομέα Αθηνών

Διαβάστε επίσης:

Μικρές αλλαγές, μεγάλα προβλήματα

Αναγκαίες οι μεταρρυθμίσεις για τους επαγγελματίες οπλίτες και την υποχρεωτική θητεία

Ευρωπαϊκότητα – Μπορεί η ΕΕ να συμβάλει παγκοσμίως στα μεγάλα ζητήματα της εποχής μας;