Ένταση της καταστολής και αστυνομική αυθαιρεσία: Όψεις του ίδιου νομίσματος με στόχο τον «εχθρό» λαό

Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών – με τον πυροβολισμό στο κεφάλι του 16χρονου ανήλικου Ρομά από αστυνομικό επειδή δεν πλήρωσε 20 ευρώ βενζίνη, περιστατικό αποτρόπαιο, που συνδυάστηκε με τον θάνατο του 12χρονου μαθητή σε Δημοτικό Σχολείο των Σερρών από έκρηξη σε λεβητοστάσιο- δικαιολογημένα έχουν προκαλέσει την οργή και την αγανάκτηση του λαού και της νεολαίας.

Πρόκειται για περιστατικά που προστίθενται σε έναν μακρύ κατάλογο και που αναδεικνύουν τη βαθιά σήψη και την κρατική βία των λίγων απέναντι

στους πολλούς. Μέσα σε ένα μήνα έχουν έρθει στην επιφάνεια το κύκλωμα παιδεραστίας και εκμετάλλευσης ενός 12χρονου κοριτσιού στον Κολωνό της Αθήνας, η εκμετάλλευση των παιδιών στην Κιβωτό του «τρόμου», η βίαιη έφοδος των αρπακτικών σε σπίτι χαμηλοσυνταξιούχου στου Ζωγράφου για να της πάρουν το σπίτι για λίγες χιλιάδες ευρώ χρέη σε τράπεζα.

Τα περιστατικά αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας έχουν πολλαπλασιαστεί κατακόρυφα τα τελευταία χρόνια, πρώτα και κύρια απέναντι στο εργατικό-λαϊκό κίνημα, τη νεολαία, αλλά και απέναντι σε όποιον αγωνίζεται και διεκδικεί μια καλύτερη ζωή. Αυτό δεν έχει προκύψει σε κοινωνικό και πολιτικό «κενό», ούτε αφορά στενά στις επιλογές μίας κυβέρνησης ή κάποιου μεμονωμένου Υπουργού.

Οι απαγορεύσεις διαδηλώσεων, το χτύπημα στο δικαίωμα στην απεργία, οι χιλιάδες παρακολουθήσεις και υποκλοπές κρατικών μηχανισμών, η στοχοποίηση πρωτοπόρων αγωνιστών, η πανεπιστημιακή αστυνομία και τα δακρυγόνα μέσα σε Πανεπιστημιακά Ιδρύματα, το ξύλο σε μαθητές και συνταξιούχους, σε απεργούς εργάτες, όπως πρόσφατα στο εργοστάσιο της «Μαλαματίνα», είναι μόνο μερικά από τα παραδείγματα που αναδεικνύουν ότι δεν έχουμε κάποια «παρέκκλιση» και «εκτροπή», αλλά την «κανονικότητα» του περιβόητου «κράτους δικαίου» με τα «ευρωπαϊκά κεκτημένα» του. Έτσι κι αλλιώς, τέτοια φαινόμενα και πρακτικές, αντίστοιχες αποτρόπαιες εικόνες βλέπουμε σε όλες τις χώρες της ΕΕ, αλλά και στις ΗΠΑ, με πολύ νωπές τις εικόνες της αστυνομικής βίας και καταστολής από τη δολοφονία του Τζ. Φλόιντ.

Στην Ελλάδα της ενεργειακής φτώχειας, της ακρίβειας, των χαμηλών μισθών και των ελαστικών σχέσεων εργασίας (όπου -με δικά τους στοιχεία- το 11,3% όσων εργάζονται (!!!) κινδυνεύουν να βρεθούν κάτω από το όριο της φτώχειας), της υποβάθμισης και εμπορευματοποίησης της δημόσιας παιδείας και υγείας, δεν είναι να απορεί κανείς τι φοβούνται και τι θέλουν να προλάβουν, τόσο όσοι σηκώνουν το όπλο, όσο κι εκείνοι που «οπλίζουν» με την πολιτική τους τις δυνάμεις καταστολής.

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ βρεθήκαμε από την πρώτη στιγμή απέναντι σε εκείνο το θεσμικό και νομικό πλαίσιο, που βάζει στο στόχαστρο τον «εχθρό-λαό». Αναδείξαμε το κοινωνικό-πολιτικό έδαφος που απαιτεί την ένταση της κρατικής καταστολής, για να εφαρμοστεί χωρίς «κραδασμούς» και «αναταράξεις» μια άδικη αντιλαϊκή πολιτική που έχουν συναποφασίσει και υλοποιήσει όλες οι κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια για λογαριασμό της άρχουσας τάξης της χώρας.

Δεν είναι «η κακιά η ώρα», όπως λέει η ΝΔ, ούτε οι «ανεκπαίδευτοι» αστυνομικοί, όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αντιθέτως, είναι η εκπαίδευσή τους που στοχεύει όποιον σηκώνει κεφάλι, όποιον αμφισβητεί τα αδιέξοδα της πολιτικής τους, που, παρά τις όποιες επιμέρους διαφορές και «κοκορομαχίες» στη Βουλή, από κοινού υπηρετούν. Ενίοτε, όπως και πριν ένα χρόνο με τη δολοφονία του Νίκου Σαμπάνη στο Πέραμα, τα αποτελέσματα αυτού του πλαισίου καταστολής και τρομοκρατίας στρέφεται ενάντια σε κοινωνικές ομάδες που βιώνουν τις συνέπειες της κοινωνικής περιθωριοποίησης, με ευθύνη των κυβερνήσεων και του κράτους.

Όσοι από τη μεριά της ΝΔ, αλλά και διάφοροι «παπαγάλοι» των ΜΜΕ προσπάθησαν να σπείρουν το δηλητήριο του ρατσισμού και του «κοινωνικού αυτοματισμού» περί «παραβατικών Ρομά» και παιδιόθεν «εγκληματιών που ξεκινάνε από 20 ευρώ, αλλά στη συνέχεια διαπράττουν πιο σοβαρά εγκλήματα», έφαγαν τα μούτρα τους από τις ίδιες τις αποκαλύψεις για το περιστατικό του πυροβολισμού του 16χρονου, ενώ φαίνεται ότι έχει μεγαλώσει μέσα στο λαό και τη νεολαία ένα πρωτοπόρο τμήμα που έχει αναπτύξει τα απαραίτητα αντισώματα σε αυτήν τη γνωστή, γραφική -πλην όμως επικίνδυνη- τακτική.

Είναι ατελείωτα τα «γιατί» που κυριαρχούν αυτές τις ημέρες σε συζητήσεις ανάμεσα σε μαθητές, φοιτητές, νέους εργαζόμενους, λαϊκούς ανθρώπους καλής πρόθεσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι κινητοποιήθηκαν σχολεία στη Θεσσαλονίκη, με αφορμή τη συμπλήρωση 14 χρόνων από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, μία μέρα μετά τον πυροβολισμό του 16χρονου Ρομά. Το ίδιο ισχύει και για τα εργατικά σωματεία της πόλης και τους φοιτητικούς συλλόγους, στο πλευρό και της οικογένειας, συγγενών και φίλων του 16χρονου, διατρανώνοντας την απαίτηση να μη συγκαλυφθεί η υπόθεση, να δείξει ο λαός καμία ανοχή στην κρατική καταστολή.

Στους κοινούς αγώνες όσων πλήττονται από αυτήν την πολιτική, όσων βλέπουν τα αδιέξοδά της και αγανακτούν, βρίσκεται η λύση, η ελπίδα και η προοπτική να βάλουμε μια «τελεία» στον βούρκο αυτού του συστήματος και των υποστηρικτών του, για να μπορούμε να αναπνεύσουμε!

Έχουμε μπροστά μας μια ολόκληρη ζωή να κερδίσουμε, δεν έχουμε χρόνο να περιμένουμε άλλο από δήθεν «σωτήρες» και «εύκολες λύσεις», χωρίς τώρα ο λαός και η νεολαία να γίνουν πρωταγωνιστές. Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ δίνουν όλες τους τις δυνάμεις σ’ αυτήν την υπόθεση.

*Ο Γιάννης Βασιλειάδης είναι μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και Γραμματέας του Συμβουλίου Περιοχής Κεντρικής Μακεδονίας της ΚΝΕ

Διαβάστε επίσης:

Η Δύση δεν έχει να φοβηθεί παρά μόνο τον εαυτό της

Ο ΣΥΡΙΖΑ, το ψέμα και το θράσος

Χαραμάδα αισιοδοξίας, αλλά χωρίς λύσεις