Μακάρι να κερδίσουμε τις δικές μας μάχες… Του Στάθη Δρογώση

Ζητήσαμε από τον Στάθη Δρογώση (@stathisdrogosis) να μας απαντήσει με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου, στην ερώτηση:

«Τι μένει από τη γενιά της μεταπολίτευσης και τι θα μπορούσε να σηματοδοτήσει μια νέα μεταπολίτευση σήμερα εν μέσω βαθιάς κρίσης;«. Μας απάντησε:

Δεν μπορώ να μιλήσω υποτιμητικά για τη γενιά της μεταπολίτευσης. Κατά τη γνώμη μου η ίδια η ύπαρξή της είναι μια «αφαίρεση». Όπως και η αναφορά σε οποιαδήποτε γενιά. Εννοώ ότι δεν αντιστάθηκε όλη αυτή η γενιά στη χούντα. Η μειοψηφία

της αντιστάθηκε και χωρίς μεγάλη ένταση. Επίσης δε βολεύτηκε όλη αυτή η γενιά στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Μια μικρή μειοψηφία κομματικών στελεχών με μικρό ρόλο στην αντίσταση έγιναν σπουδαίοι και τρανοί στα χρόνια του «πράσινου ήλιου».

Σε κάθε γενιά συγκρούονται ταξικά συμφέροντα. Το ενδιαφέρον με την Ελλάδα είναι ότι ούτε τους συνεργάτες των γερμανών, τους χίτες, τους ταγματασφαλίτες τους προδότες τιμώρησε ούτε αυτούς που συνεργάστηκαν με τη χούντα. Και η αιτία είναι μία. Οι πλούσιοι , τα επιχειρηματικά κατεστημένα τους στήριξαν. Πατρίδα τους είναι το χρήμα. Τα «τζάκια» της χούντας μεγαλούργησαν και μετά την πτώση της. Οι δικαστές , οι αστυνομικοί οι δημοσιογράφοι που υμνούσαν το καθεστώς πήραν θέσεις κλειδιά και μετά.

Ο αγνός κόσμος που αγωνίστηκε φυσικά είδε αμήχανα τους «συνεργάτες» να διαπρέπουν μέσα στα κόμματα της μεταπολίτευσης. Και στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ στις δεκαετίες του 70 και του 80 θα βρείτε πολιτευτές εισαγγελείς βασανιστές εργολάβους κτλ.

Αυτό ήταν το μεγαλύτερο λάθος της γενιάς αυτής. Την συκοφάντησαν οι αντίπαλοι. Οι χουντικοί. Οι φασίστες. Τα πιόνια του κατεστημένου.

Έτσι γίνεται και τώρα. Στη δική μας γενιά. Όποιος αγωνίζεται ενάντια στις «διαρθρωτικές» αλλαγές των θρησκόληπτων νεοφιλελεύθερων είναι οπισθοδρομικός και πρέπει να εξοντωθεί πολιτικά.

Η ιδεολογία των ισχυρών αυτού του τόπου μπλέκει αρχαία Ελλάδα, εμπορικά κέντρα και «επενδύσεις» που καταστρέφουν το περιβάλλον όπως στις σκουριές της Χαλκιδικής. Και όπως και τότε στη χούντα οι φασίστες και οι οικονομικά ισχυροί ενώνονται για να τα φέρουν βόλτα.

Τελειώνοντας δεν θα κατηγορήσω τη γενιά του πολυτεχνείου. Έκαναν ό,τι μπορούσαν. Η δική μας γενιά δίνει τις δικές της μάχες. Πέρα από το δίλημμα μνημόνια ή όχι στο οποίο έχουμε απαντήσει νομίζω όλοι οι νέοι άνθρωποι σύμφωνα με τις μετρήσεις. Θέλουμε μια χώρα ελεύθερη δημοκρατική όπου θα φροντίζει τα παιδιά της και τις επόμενες γενιές με ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και με κοινωνικές παροχές με ελευθερία έκφρασης και με προσοχή στην παιδεία ή θέλουμε μια χώρα με φιλελευθερισμό μόνο στην οικονομία και ημίτρελους φασίστες να δηλητηριάζουν τις ζωές μας; Αυτή τη μάχη έχουμε αρχίσει να τη δίνουμε. Μακάρι να την κερδίσουμε.

Δεν το ξέρουμε όμως. Ούτε και τα παιδιά στο πολυτεχνείο το ήξεραν.

Καλούς αγώνες σε όλους μας.