Δεν τέλειωσε ο κόσμος. Και τώρα;

Χτες λίγο πολύ ασχοληθήκαμε με την υποτιθέμενη τελευταία μέρα μας πάνω στη γη και πλέον ξυπνήσαμε και μπορούμε να πούμε πως είμαστε ακόμα ζωντανοί.

Γελάσαμε στο Facebook, βαρεθήκαμε να διαβάζουμε για το πώς αντιμετωπίζουν όλοι στο Twitter τις υποτιθέμενες τελευταίες τους ώρες και πλέον αναρωτιόμαστε, τώρα τι; Ωραίο ήταν όλο αυτό, τρομάξαμε (λέμε τώρα), διασκεδάσαμε, αλλά επανερχόμαστε στην πραγματικότητα. Και τα καθημερινά μας προβλήματα παραμένουν, και η χώρα μας

χρωστάει ακόμα, και η ανεργία μεγαλώνει, και, και, και…

Δε θέλω να μας (παρα)επαναφέρω στην πραγματικότητα, απλά τα χρησιμοποιώ για να μας θυμίσω πως το τέλος του κόσμου μεταξύ σοβαρού κι αστείου θα μπορούσε να φανεί και χρήσιμο: ας κρατήσουμε αυτά που πραγματικά μας κάνουν ευτυχισμένους και ας τα κάνουμε συχνότερα. Δε χρειάζεται να νιώθουμε ότι τελειώνει ο κόσμος για να κάνουμε αυτά που θέλουμε και να έχουμε τα πρόσωπα που θέλουμε γύρω μας. Ας εκμεταλλευτούμε την κάθε μέρα!