Μάθημα απόλαυσης της ζωής!

Διαβάζω με ιδιαίτερη χαρά αναδημοσίευση του Neolaia από το Culturenow ότι τη δεύτερη εβδομάδα του 2013 ανεβαίνει και πάλι η βιογραφική παράσταση για τη ζωή της Ευτυχίας Παπαγιανοπούλου. Με τη Νένα Μεντή στον ομώνυμο ρόλο και σενάριο – σκηνοθεσία του Πέτρου Ζούλια, δουλειά μέσω της οποίας μεταφέρεται με τον καλύτερο τρόπο το βιβλίο της εγγονής της ηρωίδας Ρέας Μανέλη για τον πολυτάραχο βίο της γιαγιάς της Ευτυχίας.

Πρόκειται για παράσταση που από τότε,

προ πενταετίας, που παρουσιάστηκε αποτελεί μία επιπλέον απόδειξη, ανάμεσα σε λίγες ακόμα εκλεκτές άλλες, ότι η θεατρική τέχνη, αντίθετα με άλλους τομείς της ελληνικής κοινωνίας, εξακολουθεί να αποδίδει δημιουργήματα ανεκτίμητης αξίας. Με ελάχιστα μέσα και ανθρώπινους συντελεστές επιτυγχάνεται ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα!

Σε μια Ελλάδα του φόβου και του ζόφου και, κυρίως, της ατολμίας, η ιστορία της Ευτυχίας Παπαγιανοπούλου έρχεται να υπενθυμίσει ότι χωρίς δημιουργική τρέλα δεν μπορεί να πάει πουθενά τούτος ο τόπος. Κάθε λαός έχει το δικό του μονοπάτι, υψηλής έμπνευσης και εξαιρετικής δημιουργίας , κι οπωσδήποτε η περίπτωση της Παπαγιανοπούλου ταυτίζεται σε μεγάλο βαθμό με την ιδιόμορφη ιδιοσυγκρασία και τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο να φθάνουν στην επιτυχία οι Έλληνες.

Δεν είμαι ο ειδικότερος για να συστήσω μια παράσταση από άποψη γνώσεων υποκριτικής – θεατρικής κριτικής, παρά το δεδομένο αυξημένο ενδιαφέρον μου για το εν λόγω είδος καλλιτεχνικής έκφρασης. Εκεί που μπορώ να επιμείνω, όμως, είναι ότι τη συγκεκριμένη παράσταση έχει καθένας και καθεμιά κάθε λόγο να τη δει ως μάθημα ελληνικής ιστορίας και ειδικότερα ελληνικής ιστορικής ανθρωπογεωγραφίας, αλλά και ως παράθυρο στην εμπέδωση μιας ιδιαίτερης τεχνικής απόλαυσης της ζωής, αντί της συνεχούς άμυνας απέναντι στα συναισθήματα λύπης και χαράς που, αναγκαστικά, κι ακόμα περισσότερο και πάλι στις μέρες μας, καθημερινά η πραγματικότητα δημιουργεί.