Το μαφιόζικο ξεκαθάρισμα λογαριασμών με αφορμή τη σύλληψη και κράτηση του Άκη Τσοχατζόπουλου

του Δαμιανού Βασιλειάδη,
εκπαιδευτικού, συγγραφέα, ιδρυτικού και ηγετικού στελέχους του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ.

Αθήνα, 11.4.2012
Κανένας φυσικά δεν μπορεί να πιστέψει, εκτός αν είναι απόλυτα ηλίθιος, ότι με την σύλληψη και κράτηση του Άκη Τσοχατζόπουλου σήμερα, ημέρα Τετάρτη, 11 Απριλίου, πρόκειται για πρόθεση της κυβέρνησης και του κρατούντος πολιτικού συστήματος, επιτέλους να επικρατήσει διαφάνεια και να τιμωρηθούν παραδειγματικά κάποιοι ένοχοι για διαφθορά. Κι’ αυτό μετά από 38 έτη συνεχούς και συνεπούς διαφθοράς το οποίο εφάρμοσε και εξέθρεψε το ίδιο με πρωτεργάτη τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ποιον άλλον!!!
Θα αποτελούσε πρωταπριλιάτικο αστείο, αν ήταν πρωταπριλιά.
Πολλές ερμηνείες δόθηκαν πέραν τούτου, που άλλες μπορεί να ευσταθούν στο σύνολό τους, άλλες εν μέρει.

Όμως θα βάλω μια διάσταση της περίπτωσης Άκη, που δεν έθιξε κανείς έως τώρα και για μένα αποτελεί την ουσία του προβλήματος που σχετίζεται με τον Άκη.
Επειδή με τον Άκη ξεκινήσαμε στο Μόναχο μαζί με κάποιους άλλους συντρόφους στην ίδρυση του ΠΑΚ το 1968, αμέσως μετά την αναγγελία από τον Ανδρέα Παπανδρέου της πρώτης διακήρυξης του ΠΑΚ και επειδή επιπλέον αγωνιστήκαμε κατά τη διάρκεια της δικτατορίας μαζί και έως την παραίτησή μου από το ΠΑΣΟΚ το 1977, είμαι σε θέση να ξέρω κάποια πράγματα που δεν τα γνωρίζουν άλλοι.
Ο Άκης Τσοχατζόπουλος καθ’ όλη τη διάρκεια του αντιδικτατορικού αγώνα δεν είχε περιουσιακά στοιχεία και ήταν αδιάφθορος. Αυτά που απέκτησε μετά τη μεταπολίτευση οφείλονται ...απεναντίας στη διαφθορά στην οποία εντάχτηκε και ως ο πιο στενός συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου, έγινε και από τους κορυφαίους διεφθαρμένους του ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι ο μόνος. Η ιεράρχηση της διαφθοράς ξεκινάει από το κορυφαία στελέχη του εκάστοτε ΠΑΣΟΚ και προχωράει προς τα κάτω, προς τη βάση, όπως λέγαμε στα «παλιά τα χρόνια»!
Πολλοί πονηροί φυσικά κατάφεραν να κρυφτούν στο γενικό κλεπτοκρατικό πολιτικό σύστημα που βασιλεύει έως σήμερα κι’ ένας «θεός» ξέρει πόσο ακόμη.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήθελε στον άμεσο περίγυρό του απατεώνες, καιροσκόπους, τυχοδιώκτες και καριερίστες. Αυτούς επέλεξε και τους άλλους κατέβασε από το «τραίνο» ή κατέβηκαν μόνοι τους, όταν διαπίστωσαν το νόημα της «αλλαγής».
Ο Άκης Τσοχατζόπουλος δεν διέθετε επί πλέον δική του συγκρότηση και προσωπικότητα. Ήταν ετεροπροσδιοριζόμενος. Φυσικά από τον Ανδρέα Παπανδρέου, που τον είχε κοντά του γι’ αυτό το λόγο.
Από την εποχή του ΠΑΚ που αποδέχτηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου τον διορισμό του, με τον οποίο ο υποφαινόμενος διαφωνούσε, έως την όλη διαδρομή του που ποτέ δεν έφερε την παραμικρή αντίρρηση στον Ανδρέα Παπανδρέου. Γνωστό είναι το αστείο, που αποδίδει απόλυτα την πραγματικότητα: «Τι ώρα είναι Άκη;» ρωτάει ο Ανδρέας και η απάντηση του Άκη: Ό,τι πεις Ανδρέα»!
Ο Ανδρέας Παπανδρέου διέφθειρε και τον Άκη και την νεολαία του ΠΑΣΟΚ και το ΠΑΣΟΚ ολόκληρο και όλο τον ελληνικό λαό.
Γιατί τα λέω όλα αυτά. Για να πω τούτο και εδώ θέλω να καταλήξω.
Ο πανούργος Ευάγγελος Βενιζέλος θέ