«Στριμώχνεται» η Τουρκία. Πως θα αντιδράσει;

Ο Ιρακινός πρωθυπουργός, Νούρι αλ-Μάλικι, χαρακτήρισε την Τουρκία «εχθρό», καθώς προσπαθεί να κυριαρχήσει και να παρέμβει στις εσωτερικές υποθέσεις των γειτονικών χωρών.
«Η συνέχιση αυτής της εσωτερικής και περιφερειακής πολιτικής θα βλάψει τα συμφέροντα της Τουρκίας, καθιστώντας την εχθρικό κράτος για όλους», αναφέρει χαρακτηριστικά απαντώντας έτσι στις κατηγορίες του Ερντογάν περί «εγωκεντρικής πολιτικής» σε βάρος των....
σουνιτών στο Ιράκ.
«Στις τελευταίες δηλώσεις του ο Ερντογάν αρχίζει να παρεμβαίνει στις εσωτερικές υποθέσεις του Ιράκ και αποδεικνύει ότι εξακολουθεί να ζει στην αυταπάτη ότι κυριαρχεί στην περιοχή», κατέληξε ο Μαλίκι.
Γίνεται πλέον αντιληπτό ότι ο νέο-οθωμανισμός της Τουρκίας και η «πολιτική των μηδενικών προβλημάτων» έχει προκαλέσει πολλαπλά προβλήματα στην ισλαμική χώρα με τον κίνδυνο της γεωπολιτικής απομόνωσης να γίνεται όλο και πιο ορατός.
Τα προβλήματα για το δεσποτικό κράτος της Τουρκίας είναι πολλά και με τον καιρό προστίθενται νέα. Έτσι πέραν του ανταγωνισμού της Άγκυρας με τη Μόσχα για την επικυριαρχία στην περιοχή της Κασπίας και στα Βαλκάνια, το πρόβλημα με τη Συρία και την ερντογανό-ισραηλινή κόντρα, με συνέπεια την αναβάθμιση του ρόλου της Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο, έχει τώρα να αντιμετωπίσει την αντιπαλότητα Ιράν και Ιράκ που θεωρούν και όχι άδικα ότι η Τουρκία επιθυμεί να αναλάβει το ρόλο του ποδηγέτη των μουσουλμάνων στην ευρύτερη περιοχή της Ευρασίας. Η Τεχεράνη είναι εκτός των άλλων ενοχλημένη με την απόφαση της Τουρκίας να δεχτεί αντί-πυραυλική ασπίδα στο έδαφός της.
Το Αζερμπαϊτζάν (χώρα κλειδί για την Τουρκία σύμφωνα με τον Νταβούτογλου) ολισθαίνει όλο και περισσότερο στη συνεργασία με το Τελ Αβίβ. Στην Αρμενία υπάρχουν τα γνωστά προβλήματα και τέλος το καθεστώς Άσαντ έχει συμφωνήσει με τους Κούρδους να τους παραχωρήσει εκτεταμένη αυτονομία. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την κουρδική αυτόνομη παρουσία σε Ιράκ και Ιράν και την όλο και πιο έντονη επιθυμία των Κούρδων εντός Τουρκίας για αυτονομία, φέρνει όλο και πιο κοντά τη δημιουργία κουρδικού κράτους, κάτι που προωθεί και η Ουάσινγκτον.
Όσο για τα Βαλκάνια οι κυριότεροι σύμμαχοι της Τουρκίας (Αλβανία, Σκόπια) βρίσκονται σε έντονη εθνική αντιπαράθεση.
Τα χρόνια που η Τουρκία ήταν το χαϊδεμένο παιδί της Δύσης μάλλον παρέρχονται λόγω του άκρατου παρεμβατισμού της επίσημης Τουρκίας σε υποθέσεις άλλων χωρών.
Η Ελλάδα οφείλει, εκμεταλλευόμενη τα προαναφερθέντα προβλήματα της γείτονος, να δράσει με διπλωματικό τρόπο, ώστε να αμυνθεί μπρος στην επεκτατική βουλιμία της Άγκυρας που επιβουλεύεται Αιγαίο και Θράκη.
Το σύνδρομο της φοβίας βάσει του οποίου αντιμετωπίζει η Αθήνα την Τουρκία πρέπει να εκλείψει άμεσα. Η δυσχερής θέση που έχει περιέλθει η γείτονα χώρα καθώς και η κρίση στο εσωτερικό της με την διαμάχη κεμαλιστών-ισλαμιστών μαζί με το κουρδικό μπορεί να αναγκάσει τον Ερντογάν να ενισχύσει την εικόνα του, μέσω «θερμής» παρέμβασης στο Αιγαίο, αφού η Ελλάδα έχει δώσει μέχρι στιγμής την εικόνα ενός κράτους που δύ