Όταν ο Πύρρος έλεγε ότι δε σηκώνει κομματικές σημαίες

Ήταν, αδιαμφισβήτητα, έξυπνη η κίνηση του Ευάγγελου Βενιζέλου να τοποθετήσει επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, τον Ολυμπιονίκη Πύρρο Δήμα. Ο Πύρρος, ένα φτωχόπαιδο από την ξεχασμένη Βόρειο Ήπειρο, ήρθε στη μητέρα πατρίδα και σήκωσε στα χέρια του ένα ολόκληρο Έθνος. Όχι γιατί έφερε χρυσά. Γιατί, όταν σήκωνε τη....
μπάρα χαμογελώντας, ρίγη εθνικής υπερηφάνειας διαπερνούσαν όλους τους Έλληνες. Ο ίδιος, είχε βάλει σκοπό να μείνει εκτός πολιτικής. Και με το δίκιο του, εδώ που τα λέμε. Γιατί έβλεπε τους συναθλητές του να μένουν απλήρωτοι, τη “dream team” της Άρσης Βαρών να παραπαίει, την οικογένειά του να αναγκάζεται να κάνει περικοπές. “Οι πολιτικοί”, έλεγε, “φταίνε για όλα”. Και, τώρα, συστρατεύεται μαζί τους.
Σε μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις του, όταν δήλωνε πως αναγκάστηκε (όπως χιλιάδες άλλοι Έλληνες) να παραδώσει τις πινακίδες του τζιπ που είχε, δεν έκρυβε την οργή του για τους πολιτικούς, οι οποίοι, όπως ανέφερε δεν λένε την αλήθεια στο λαό: «Δεν ξέρουμε αν φτάσαμε στον πάτο, αν υπάρχει φως στο τούνελ. Κάθε μέρα λένε και άλλα πράγματα».
Σε άλλη του συνέντευξη, όταν ερωτάτο ανοιχτά, αν είχε πρόταση από το ΠΑΣΟΚ, έλεγε “όχι”. Και η ερώτηση που ακολουθούσε, ήταν εάν θα τη δεχόταν, όταν θα του γινόταν. “Σίγουρα”, έλεγε ο Πύρρος Δήμας, “μια τέτοια πρόταση θα ήταν τιμητική. Αλλά δεν είμαι έτοιμος, ούτε έχω βλέψεις για κάτι τέτοιο. Ένας Ολυμπιονίκης, δεν μπορεί να ανήκει ούτε στο ΠΑ.ΣΟ.Κ, ούτε στη Ν.Δ. Aνήκει στον eλληνικό λαό. Άλλωστε, εγώ έμαθα να σηκώνω ψηλά την ελληνική σημαία και όχι τη σημαία κάποιου κόμματος.
Σε άλλη ερώτηση, εάν στην αυριανή κυβέρνηση του προσφερόταν μια εξωκοινοβουλευτική θέση υπουργού Αθλητισμού, αν θα τη δεχόταν, απαντούσε: “Δεν είναι λίγο να είσαι υπουργός Αθλητισμού. Γνωρίζω τον αθλητισμό από μέσα. Το θέμα είναι τι εργαλεία θα σου δώσουν για να δουλέψεις σωστά. Αυτή τη στιγμή στην Ομοσπονδία Άρσης Βαρών ο προϋπολογισμός δεν είναι αρκετός. Αυτά τα χρήματα είναι πολύ λίγα. Χρωστάμε χρήματα στους προπονητές και στους αθλητές από το 2007 και εγώ που υπήρξα συναθλητής με αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να τους κοιτάω στα μάτια και να τους λέω : “Δεν έχω λεφτά να σας πληρώσω”. Τα προβλήματα δεν λύνονται με λόγια, χρειάζονται και λεφτά. Και φυσικά υπάρχει και μια άλλη παράμετρος. Πολλά από τα λεφτά που είναι για τον αθλητισμό δεν πάνε στον αθλητισμό αλλά εξυπηρετούν κομματικά συμφέροντα. Τα κονδύλια για τον αθλητισμό διαχειρίζονται λάθος. Πολιτική βούληση χρειάζεται και αξιόλογα άτομα με πρωτοβουλία”.

http://www.itabloid.gr