Η εποχή της Σοβιετίας έχει τελειώσει παντού εκτός από την Ελλάδα

Διαβάζω συνεχώς για τι θα πρέπει να γίνει για να επιτευχθεί ανάπτυξη, αλλά όλοι αυτοί που παπαγαλίζουν τι θα πρέπει να γίνει, δεν αντιλαμβάνονται ότι η ανάπτυξη δεν μπορεί να γίνει με τα λόγια, με τις ευχές και προπάντων, δεν μπορεί να γίνει με κεντρικό σχεδιασμό.
Διαβάζω για παράδειγμα ότι θα πρέπει να επικεντρωθούμε στον αγροτικό τομέα και στον τουρισμό και σε νέες τεχνολογίες. Ορισμένοι άλλοι λένε ότι δεν πρέπει να έχουμε τόσους πολλούς δικηγόρους διότι αυτό είναι...
αντιπαραγωγικό. Άλλοι λένε ότι έχουμε πολλούς γιατρούς. Μετά έχουμε την άλλη άποψη που λέει ότι πρέπει να επικεντρωθούμε στις εξαγωγές.

Λίγοι όμως αναλύουν σε βάθος γιατί έχουμε αυτές τις ανισορροπίες στην οικονομία μας. Όλοι προσπαθούν να δώσουν λύσεις, αγνοώντας ότι τις λύσεις μπορεί να τις δώσει μόνο η αγορά η ίδια. Αποτέλεσμα είναι ότι οι λύσεις που βλέπω να συζητιούνται, δεν είναι οι απαιτούμενες για να βγούμε από το αδιέξοδο.

Τα προβλήματα στην ελληνική οικονομία δεν λύνονται με προγραμματισμό. Ναι σωστά ακούσατε. Δεν λύνονται με το να προσπαθήσουμε να επιβάλουμε στην αγορά το πόσους δικηγόρους θα πρέπει να έχει. Αν ο κεντρικός σχεδιασμός ήταν η λύση, τότε η Σοβιετική Ένωση θα είχε επιτυχία.

Τα προβλήματα της οικονομίας είναι ακριβώς ότι έχουμε πολύ προγραμματισμό και πιο συγκεκριμένα, κρατικό προγραμματισμό. Από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση μέχρι και το ωράριο των καταστημάτων, το κράτος και όλοι αυτοί που νομίζουν ότι ξέρουν τι κάνουν, προσπαθούν να επιβάλουν σε όλους εμάς αυτό που νομίζουν ότι είναι το σωστό.

Για παράδειγμα, διαβάζουμε συνεχώς ότι έχουμε τα περισσότερα φαρμακεία από οποιοδήποτε άλλο κράτος στην Ευρώπη. Το ουσιαστικό μας πρόβλημα όμως δεν είναι ότι έχουμε πολλά φαρμακεία, αλλά ότι πληρώνουμε ακριβά τα φάρμακα.

Πως θα λύσουμε όμως το πρόβλημα των ακριβών φαρμάκων; Η απάντηση είναι μόνο με τον ανταγωνισμό. Αν δηλαδή ανοίξουμε τον κλάδο 100% και άρουμε κάθε περιορισμό (μεταξύ άλλων να επιτρέψουμε φαρμακεία στα πολυκαταστήματα και να απελευθερώσουμε το ωράριο), τότε η λογική λέει ότι τα περιθώρια κέρδους θα πέσουν και κατ΄ επέκταση οι τιμές.

Το ότι ίσως κλείσουν αρκετά φαρμακεία διότι δεν θα συμφέρει πλέον να έχει κανείς ένα φαρμακείο όπως συμφέρει σήμερα είναι δευτερευούσης σημασίας. Διότι, το θέμα μας δεν είναι ο αριθμός των φαρμακείων, αλλά το κόστος των φαρμάκων. Και με όλα αυτά που βλέπω εκ μέρους της πολιτείας, δεν αισιοδοξώ ότι θα λύσουμε το πρόβλημα των ακριβών φαρμάκων σύντομα.

Μετά διαβάζουμε ότι έχουμε πολλούς δικηγόρους. Μα πώς να μην έχουμε, αφού όλη η Ελλάδα δουλεύει για αυτούς; Πώς να μην έχουμε, αφού από κάθε νόμιμο έγγραφο που συντάσσεται στην Ελλάδα (δικόγραφα, συμβόλαια, δικαστικές παραστάσεις, εξώδικα έγγραφα κτλ κτλ), το ταμείο νομικών θα πάρει χαράτσι προς ενίσχυση του ταμείου αυτού.

Άσχετα αν κάποιος ασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου ή όχι, από την στιγμή που έχει πάρει άδεια επαγγέλματος δικηγόρου και πληρώνει τις εισφορές σ