Η απάτη του Οικονομικού Δόγματος - 4 video

Το τελευταίο χρονικό διάστημα ακούμε ολοένα και περισσότερο για όρους όπως οικονομική κρίση, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (Δ.Ν.Τ.), σκληρά αλλά αναγκαία μέτρα και όλες αυτές τις παρόμοιες εκφράσεις που στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουμε το αληθινό τους νόημα και όμως είναι τόσο οικείες σε εμάς. Και μας είναι τόσο γνωστές γιατί καταρχάς τις βιώνουμε στην καθημερινότητά μας, με όλα αυτά τα οικονομικά μέτρα που λαμβάνονται συνεχώς εις βάρος μας και κατά δεύτερον γιατί δεχόμαστε έναν βομβαρδισμό από αυτούς τους όρους από τα Μ.Μ.Ε. τα οποία φυσικά συμμετέχουν ενεργά στην υποστήριξη αυτής της οικειοποίησης και στην μη κατανόηση της αλήθειας της....
κατάστασης.

Τι είναι λοιπόν στη πραγματικότητα το Δ.Ν.Τ. , ποιοι δημιουργούνε τις κατά καιρούς οικονομικές κρίσεις και ποιοι κερδίζουν από αυτές; Θα προσπαθήσουμε όσο πιο απλά γίνεται να εξηγήσουμε τι στην πραγματικότητα συμβαίνει και πως και γιατί αποκρύπτεται τόσες δεκαετίες από τα Μ.Μ.Ε.

Όπως έχουμε ήδη εξηγήσει σε προηγούμενα άρθρα μας, τα χρήματα που κυκλοφορούν στην κοινωνία, είναι μόνο ένα κομμάτι χαρτί γιατί δεν αντιπροσωπεύουν τίποτε απολύτως και αυτά που είναι καταγεγραμμένα στους υπολογιστές ως περιουσιακά στοιχεία τραπεζικών λογαριασμών, είναι πολύ περισσότερα από τα χαρτονομίσματα και κέρματα που αποτελούν ολόκληρο το νόμιμο χρήμα της ανθρωπότητας. Και αυτά συμβαίνουν για δύο λόγους :

Πρώτον διότι όπως αναφέρεται στην μοντέρνα μηχανική του χρήματος (που είναι η «νομοθεσία» των τραπεζιτών και που στηρίζεται στη θεωρία του κλασματικού αποθεματικού) όταν ένας άνθρωπος Α πάει σε μια τράπεζα να κάνει μια κατάθεση π.χ. 10 ευρώ, το 90% αυτής της κατάθεσης, δηλαδή τα 9 από τα αρχικά 10 ευρώ, η τράπεζα μπορεί να τα χρησιμοποιήσει για να δώσει δάνεια σε άλλους. Δηλαδή αν αμέσως μετά την κατάθεση από τον Α πάει ένας άνθρωπος Β και ζητήσει δάνειο 9 ευρώ η τράπεζα χρησιμοποιώντας την κατάθεση του Α και τα περιουσιακά στοιχεία αυτουνού που ζητάει το δάνειο ως εγγύηση, θα δικαιούται να του δώσει αυτά τα 9 ευρώ τα οποία ο Β αυτόματα θα τα καταθέσει σε άλλον λογαριασμό άρα πάλι γίνεται κατάθεση ενός ποσού με καταθέτη τον Β τώρα και με 9 ευρώ αυτή τη φορά ως κατάθεση, άρα το 90% ή 8,1 ευρώ από αυτά χρησιμοποιούνται για να γίνουν δάνεια σε κάποιον τρίτο άνθρωπο ο οποίος με τη σειρά του θα τα καταθέσει κάπου αλλού και από αυτήν την κατάθεση του τρίτου πάλι τα 7,2 από αυτά θα δοθούν σε έναν τέταρτο σε δάνειο κ.ο.κ. Βλέπουμε λοιπόν πως, (αν συνεχίσουμε αυτή τη διαδικασία), μόνο με δέκα πραγματικά ευρώ σε χαρτονόμισμα εμείς δώσαμε δάνεια αξίας 90 ευρώ σε αριθμούς υπολογιστών!

Ο δεύτερος λόγος της μη αξίας του χρήματος είναι ο εξής : Όλα τα νόμιμα χρήματα που κόβονται για να κυκλοφορήσουν, «παράγονται» από κάποια ιδιωτική τράπεζα η οποία ανήκει σε κάποιους ιδιώτες τραπεζίτες που έχουν ως τελικό σκοπό το κέρδος. Όταν λοιπόν ένας πολίτης ή μια κυβέρνηση ζητήσει να δανειστεί λεφτά π.χ. 1.000.000 ευρώ από οποιαδήποτε τράπεζα αυτή μέσου του νομισματοκοπείου λένε : “Ωρ