Χρυσή Αυγή, το σκοτάδι της καπιταλιστικής βαρβαρότητας

Αν δεν αναγνωρίσουμε τους λόγους που οδήγησαν εκατοντάδες χιλιάδες σε αυτή την ψήφο, συνδέοντάς τους με την συνειδητή προβολή και ενίσχυση από το σύστημα της πιο ακραίας καπιταλιστικής όψης, δεν θα μπορέσουμε και να ανατρέψουμε την εφιαλτική πορεία προς τον εκφασισμό της...
ελληνικής κοινωνίας.

του Θάνου Ανδρίτσου

Σαφώς ένα από τα πλέον σοβαρά στοιχεία των εκλογικών αποτελεσμάτων είναι η είσοδος της Χρυσής Αυγής στη Βουλή και μάλιστα με το ανατριχιαστικά μεγάλο ποσοστό του 6,97%. Είναι υποκρισία από την πλευρά των ΜΜΕ και του πολιτικού συστήματος, η υποτιθέμενη έκπληξη και ο προβληματισμός που εξέφρασαν μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων. Τόσο καιρό η αντιδραστική, ρατσιστική και αυταρχική ατζέντα της Χρυσής Αυγής έγινε επίσημη κρατική πολιτική και καθόρισε την προεκλογική εκστρατεία των κομμάτων στο ζήτημα της ασφάλειας, της αστυνόμευσης και φυσικά των μεταναστών. Τόσο καιρό η δολοφονική δράση των νεοναζί της Χρυσής Αυγής αποσιωπούταν ενώ αξιοποιούνταν οι παρακρατικές μέθοδοί της σε συνεργασία με την αστυνομία απέναντι σε διαδηλωτές. Και τώρα σαν μωρές παρθένες προσποιούνται ότι δεν γνώριζαν ή δεν περίμεναν αυτά τα ποσοστά.

Όμως η ουσία δεν είναι εκεί. Το απείρως σημαντικότερο ζήτημα είναι η άνοδος του φασισμού μέσα στην κρίση και την απόγνωση της μνημονιακής Ελλάδας, που πατάει στη στήριξη σημαντικών μερίδων των φτωχών και των νέων. Αν δεν αναγνωρίσουμε τους λόγους που οδήγησαν εκατοντάδες χιλιάδες σε αυτή την ψήφο, συνδέοντάς τους με τη συνειδητή προβολή και ενίσχυση από το σύστημα της πιο ακραίας καπιταλιστικής όψης, δεν θα μπορέσουμε και να ανατρέψουμε την εφιαλτική πορεία προς τον εκφασισμό της ελληνικής κοινωνίας.

Είναι αλήθεια ότι το μεταναστευτικό έπαιξε σημαντικό ρόλο. Δεν ήταν ο μόνος και ίσως ούτε καν ο πιο σημαντικός. Σαφώς υπάρχει μια εκκίνηση από εκεί, όμως τα πανελλαδικά αποτελέσματα δείχνουν ότι σημαντικά ποσοστά δεν καταγράφηκαν μόνο σε υποβαθμισμένες συνοικίες των μεγάλων αστικών κέντρων. Στράφηκαν προς τη Χρυσή Αυγή κάτοικοι όλης της χώρας, ακόμα και σε επαρχίες που μπορεί να μην έχουν ούτε έναν μετανάστη.

Καταρχάς, σε αυτό το 7% χωράνε όλοι μέσα. Από πάγιους ακροδεξιούς, φιλοφασιστικούς και φιλοχουντικούς κύκλους που αποχώρησαν από το μνημονιακό ΛΑΟΣ ή ακόμα και από τη ΝΔ, μέχρι κύκλους της μαφίας, των κυκλωμάτων της νύχτας κ.ά. Το σημαντικότερο όμως είναι η ενεργός στήριξη και στράτευση μεγάλων κομματιών της νεολαίας, τόσο μαθητών και νέων αποφοίτων όσο κυρίως νέων εργαζομένων και ανέργων σε ηλικίες κοντά στα 30 στις οποίες άγγιξε το ποσοστό του 12%-13%. Η στροφή αυτή σχετίζεται με την ψευδή προώθησή της σαν μια αντισυστημική, «ακραία» δύναμη, που στοχεύει να αλλάξει το σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικό σκηνικό. Αυτός είναι και ο λόγος που χρησιμοποιεί η ίδια στις πολιτικές τοποθετήσεις. Για μεγάλη μερίδα απελπισμένου κόσμου, οι κοντοκουρεμένοι νεοναζί φαντάζουν ικανοί να ανατρέψουν, με τον τσαμπουκά, τις πολιτικές που τον οδηγούν στην καταστροφή. Εγκληματική αφέλει