Ασκήσεις δημοκρατίας..

Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΚΗ

«Η σημασία των πουλιών δεν φανερώνεται σαν τα φονεύεις με δίκαννο σε φθινοπωρινό κυνήγι.
Η σημασία των πουλιών υπάρχει μόνο όταν πετούν. Για να θυμίζουνε τον ξεχασμένο προορισμό μας, που είναι κάποτε να πετάξουμε κι εμείς».
-Ανασκαφές στο ζυγό- (Μάνος Χατζιδάκις-«Μυθολογία και Μυθολογία Δεύτερη», εκδ. Άγρα).
Ο ξεχασμένος, λοιπόν, προορισμός μας… Ο προορισμός που με «νύχια και με δόντια» αγωνίζονται οι ηγεσίες μας να τον μετατρέψουν σε απόλυτο αδιέξοδο… Τα κοινωνικά αδιέξοδα πια μόνιμα…

Η μεταπολιτευτική μας δημοκρατία και οι θεσμοί της σε...
«βαριά ύφεση», συντροφιά κι αυτοί με την πολυεπίπεδη κρίση. Την ίδια στιγμή το πολιτικό μας προσωπικό σε απόλυτη απαξία κι αυτό, συμπληρώνει ήδη το εκρηκτικό τρίπτυχο μιας εθνικής πορείας προς το άγνωστο…

Κι όμως, η πολιτική ελίτ του τόπου ουσιαστικά αδιαφορεί. Αγνοεί τις προκλήσεις των καιρών; Είναι αδύναμη να αντιδράσει; Χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια της και βρίσκεται σε «εσωτερικό πανικό» που προσπαθεί-όσο γίνεται-να κρύψει πίσω από πολιτικαντισμούς και μεγαλοστομίες;

Περιμένει νομοτελειακά το πολιτικό της τέλος; Αναζητεί-ίσως-«σανίδες σωτηρίας» σε δήθεν νέα «σχήματα» που η παρουσία τους ελπίζει να δώσει μια ακόμα «ανάσα» στο φαύλο πολιτικό τοπίο;

Ό,τι κι αν συμβαίνει νομοτελειακά, πράγματι, σιγά-σιγά η μεταπολιτευτική ελίτ αρχίζει να αποτελεί παρελθόν. Η σημερινή πολύπλευρη κρίση (βαθιά πολιτισμική) φανέρωσε στα μάτια όλων μας τη «γύμνια» της μεταπολιτευτικής Ελλάδας. «Ο βασιλιάς ήταν (και είναι) γυμνός»! Εμείς χρόνια τώρα τον «χειροκροτούσαμε» για πολλούς λόγους… Για το ρουσφέτι, για τη μετάθεση στο στρατό, για το αυθαίρετο στην παραλία, για την κουμπαριά που θα μας έφερνε κοντά στο βουλευτή ή πολιτευτή (αξίωμα κι αυτό… «πολιτευτής»! Αιώνιοι πολιτευτές κάποιοι…).

Γαλουχήθηκε ολόκληρη, σχεδόν, η κοινωνία μας σε μια «πελατειακή» νοοτροπία. Και τώρα; Τώρα οι συνθήκες άλλαξαν. Οι ίδιοι άνθρωποι που συνωστίζονταν λ.χ. στις παρελάσεις προκειμένου να χαιρετήσουν το «βουλευτή τους» και να του φανερώσουν την «αφοσίωσή» τους, σήμερα πάλι συνωστίζονται, αλλά για να εκφράσουν με λόγια και «πράξεις» την οργή, το θυμό, την αγανάκτησή τους στο πολιτικό προσωπικό της χώρας.

Προδομένοι και οργισμένοι οι πολίτες σήμερα αναζητούν ένα νέο προορισμό. Η «γερασμένη» μεταπολιτευτική μας δημοκρατία βρίσκεται πια «χέρι-χέρι» με ένα πολιτικό προσωπικό που την οδήγησε στη σημερινή δική της «ύφεση». Αγωνίζεται, βέβαια, το πολιτικό μας σύστημα να σταθεί στα πόδια του με «εργαλεία» του την παρεοκρατία, την οικογενειοκρατία, τη δήθεν συνεργασία κομμάτων για μια κυβέρνηση… «ειδικού σκοπού» (!), με τη βοήθεια των δημοσιογράφων στα τηλεπαράθυρα, με την ελληνική κοινωνία, όμως, απέναντι…

Γι’ αυτή, λοιπόν, τη «γηραιά δημοκρατία» κάνει λόγο ο Μάνος Χατζιδάκις: «… Το εσωτερικό του σπιτιού της, λένε, / Είναι υπέροχο αν και φθαρμένο λίγο / Από το χρόνο / Από τη σκόνη / κι από την ίδια / που χρόνια τώρα κάθεται / σ