Αριστερά ακούς; Η Σβάστικα ξανασκαρφαλώνει στον Ιστό της Ακρόπολης!

Η σβάστικα ξανασκαρφαλωνει στον ιστό της Ακρόπολης.
Και ο Λάκης Σάντας δεν είναι πια μαζί μας...
Ποιος θα την κατεβάσει τώρα;
Και μάλιστα αυτή τη φορά δε θα την ανεβάσουν οι Γερμανοί κατακτητές.
Θα την ανεβάσουν μόνοι τους οι Έλληνες.
Ο νεοφασισμός είναι πραγματικότητα.
Δε θα πω γραφικότητες για τα αυγά του φιδιού κλπ.
Θα πω όμως για τους ιθύνοντες της Αριστεράς που με την άκριτη υποστήριξη και την....
πολιτική κάλυψη οποιουδήποτε διαθέτει μελαψό δέρμα, ασχέτως αν αυτός είναι εργάτης, μικροπωλητής, παιδί των φαναριών ή εγκληματίας.
Όταν το κέντρο της Αθήνας αλλά και πολλές άλλες γειτονιές είναι υπό κατάληψη των γκέτο, τα οποία αποτελούνται κυρίως από συμμορίες αλλοδαπών, τότε η Αριστερά, ο πολιτικός χώρος της εργατικης τάξης, των ακτημόνων, των εργατουπαλλήλων, των ανέργων και γενικότερα των πολιτών που επιθυμούν και αγωνίζονται για την ισχυροποίηση της τάξης τους στην κοινωνία... στρέφεται ενάντια στην ίδια την τάξη που εκπροσωπεί.
Το πρόβλημα δεν είναι στην Εκάλη, την Πολιτεία, την Κηφισιά, το Πανόραμα Βούλας, τη Λυκόβρυση, την Άνοιξη, τη Δροσιά.
Αλλά είναι στην Κυψέλη, τα Πατήσια, το Μεταξουργείο, το Γκύζη, τη Βικτώρια, το Παγκράτι, το Νέο Κόσμο, στις γειτονιές της εργατικής τάξης δηλαδή.
Και δεν είναι συστημική υπαναχώρηση το να συνεισφέρεις πολιτικά στη λύση ενός προβλήματος που ταλανίζει τους περισσότερους Έλληνες πολίτες, βάζοντάς τα και με αναξιοπαθούντες οι οποίοι όμως κάνουν ζημιά στους υπόλοιπους Έλληνες και μετανάστες που επιβιώνουν χωρίς να εγκληματούν.
Η υποστήριξη των μεταναστών των γκέτο τελικά αφενός κάνει ζημιά στους υπόλοιπους μετανάστες και αφετέρου αποξενώνει τον αριστερό λόγο με τους Έλληνες πολίτες, καθώς αυτός καθίσταται αντιπαθής.
Μήπως όμως η στάση της Αριστεράς εχει ιδεολογική βάση;
Σαφώς, όχι!
Είναι ξεκάθαροι και ο Μαρξ και ο Λένιν.

Όπως διαβάζουμε και στο http://tsak-giorgis.blogspot.com/2011/01/blog-post_5369.html
Λένιν: "«Είναι αλήθεια ότι η αύξηση του αριθμού του κουρελιάρηδων, των ζητιάνων, των πελατών των νυχτερινών ασύλων, των τροφίμων των φυλακών και των νοσοκομείου δεν τραβάνε και τόσο την προσοχή γιατί "όλος ο κόσμος" έχει συνηθίσει στο γεγονός ότι οι μεγάλες πόλεις πρέπει να είναι παραγεμισμένες με την πιο μαύρη εξαθλίωση, τα νυχτερινά άσυλα και τα κάθε λογής καταγώγια»12.

Σε μεταγενέστερα έργα του ο Λένιν δε διστάζει να χρησιμοποιήσει σκληρή γλώσσα εναντίον του λούμπεν προλεταριάτου, φέρνοντας το σε αντιπαράθεση με τη στρατηγική της εργατικής τάξης. Τονίζει συγκεκριμένα13: «τα αλήτικα στοιχεία, που τους σύντριψε ολότελα ο καπιταλισμός, δεν μπορούν να εξυψωθούν ως την ιδέα της προλεταριακής πάλης», μιας και δεν έχουν ταξική συνείδηση. Εξάλλου «διακρίνονται πότε για οξείες συγκρούσεις και πότε για καταπληκτική αστάθεια και ανικανότητα για πάλη»14.

Σ' αυτό το σημείο Λένιν φαίνεται να υιοθετεί τη μαρξική αντίληψη ότι, περιθωριοποιημένο από τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής