Ανήκωμεν εις την Δύσην της... Ανατολής ;;;(Μέρος Β!)

"Το ΠαΣοΚ δεν κληρονομείται, δεν χαρίζεται και δεν τεμαχίζεται σε τιμάρια" !!!
(Ανδρέας Γ. Παπανδρέου)

Τραγική ειρωνεία είναι το γεγονός, ότι σήμερα, στην εποχή του Μνημονίου, το ΠΑΣΟΚ έχει μετατραπεί σε έναν κομματικό φορέα που παράγει μόνο "ειδικούς και διαχειριστές εξουσίας", δέν παράγει πολιτική, δεν παράγει πολιτισμό, αλλά υπηρετεί με “πίστη” την....
νεοφιλελεύθερη πολιτική της “τροικας”.

Μεταλλάχθηκε σε ένα αστικό νεοφιλελεύθερο απόστημα, ενσωματόνοντας πλήρως στον "πυρήνα της ιδεολογικοπολιτικής του βάσης" την νεοφιλελεύθερη πολιτική, εξυπηρετώντας τα “συμφέροντα” τών τοκογλύφων και πιστωτών της χώρας.

Η χώρα μας αποτελεί, και Ιστορικά αποτελούσε, το πολιτιστικό όριο της “Δύσης’ με την “Ανατολή”, αποτελούσε την οφθαλμοφανή διαφοροποίηση της κουλτούρας με έντονα ποιοτικά χαρακτηριστικά, ενός πολιτισμού διαφορετικού απο τούς “πολιτισμούς” που επικρατήσαν μετά την κάθοδο των "τουρκικών φύλων" και την ίδρυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην περιοχή της ευρύτερης Μ.Ασίας, των Βαλκανίων, της Μ.Ανατολής, και της Δυτικής Ασίας, όπως και των "σλάβικών φύλων" τών οποίων η κάθοδος συνετελέσθει τον μεσαίωνα.

Αυτή η ειδοποιός διαφορά μεταξύ “Δύσης” και “Ανατολής” στοιχειοθετήθηκε, εξελίχθηκε, εμπλουτίστηκε, και απετέλεσε τον πολιτιστικό “φάρο” μέσα από την εξέλιξη τών πολιτιστικών δρώμενων, αρχών και ιδεών, απο την αρχαιότητα έως το Βυζάντιο ή άλλως την “Αυτοκρατορία των Ρωμιών” και μέχρι σήμερα.

Τον "πλούτο της κουλτούρας των Ελλήνων", παρ’ότι για πάρα πολλά χρόνια υπήρξε λαός κατακτημένος, όλος ο πολιτισμένος “κόσμος” τόν αξιολόγησε, και τον κατέταξε στην "ανώτατη δυνατή βαθμίδα του ανθρώπινου παραγόμενου πολιτιστικού “προιόντος".

Ο πολιτισμός των Ελλήνων, υπήρξε η ίδρυση και η εφαρμογή παραγώγων σκέψης και διάνοιας με στόχο την βελτίωση, όχι μόνον τών υλικών συνθηκών ζωής, αλλά και του τρόπου σκέψης και διανόησης.

Ήταν ο πρώτος πολιτισμός ο οποίος φιλοσόφησε, σε θεμελειώδη ερωτήματα και προβληματισμούς του ανθρώπου.

Με αυτήν την “τεράστια” κληρονομιά η “μικρή” Ελλάδα, ο Ελληνισμός, προσπαθεί να επιβιώσει ώς “μήτρα” πολιτισμού εδώ και αιώνες.
Εκεί που ένας πολιτισμός διακρίνεται από τον άλλο, είναι στη σχέση της κοινωνίας προς το ατομο, είναι εκεί όπου η κοινωνία συνδιαμορφώνεται από το άτομο, εν ελευθερία, εκεί βρισκόμαστε στη “Δύση”.

Το Βυζάντιο ως (ανατολικά) δυτικό ελληνικο-ρωμαϊκό κράτος εξέφραζε την ανατολική Δύση που δεν κατάφερε να κάνει την υπέρβαση της.
Απετέλεσε το “όριο” της “Δύσης” με την “Ανατολή”.

Ο Ελληνικός πολιτισμός αποτελούσε τον "συνδετικό ιστό" σε κοινωνίες οι οποίες παρήγαγαν τετοιο πολιτισμο, στην ιατρική, στην αρχιτεκτονικη, στην ποιηση, στην ζωγραφική, στην λογοτεχνία, στην φιλοσοφια και σε πολλα αλλα, “δημιουργούσε” κοινωνίες απολυτα ελευθερες.

Όταν “συγκρούσθηκε” πολιτισμικά και όχι μόνον, η “Δύση” με την “Ανατολή”, οι Ευρωπαίοι τήρησαν “σιγήν ιχθύος”, διότι ενδόμυχα ικανοποιούσαν τον