Ανακατανομή χρεών και βαρών σε βάρος των αδύναμων

Του Νίκου Κοτζιά
Φαίνεται ότι ζούμε σε διαφορετικό κόσμο εμείς και η κυβέρνηση Παπαδήμου καθώς και τα κόμματα που την στηρίζουν. Φαίνεται ότι ζούνε σε διαφορετική κόσμο η πλειοψηφία των ελληνικών ΜΜΕ απ’ ότι η πλειοψηφία των διεθνών ΜΜΕ. Στην πληροφόρηση, εκτίμηση και ανάλυση του....
ελληνικού γίγνεσθαι έχουν διαμορφωθεί διαφορετικά στρατόπεδα. Πιο συγκεκριμένα:

1. Το Κόμμα του Μνημονίου πανηγυρίζει για δέκατη φορά μέσα σε 25 μήνες ότι έσωσε οριστικά την χώρα. Η νέα υποτιθέμενη σωτηρία είναι η τρανή απόδειξη των ψεμάτων που έχουν ειπωθεί τις εννέα προηγούμενες φορές. Τουτέστινμε την ψήφιση του Μνημονίου 1 που θα μας έσωζε για πάντα. Με τις Έξη επικαιροποιήσεις του Μνημονίου που η άπαξ και δια παντός σωτηρία απέκτησε έξη κόπιες. Η Ογδοη Σωτηρία που εμφανίστηκε με το Μεσοπρόθεσμο. Καθώς, τέλος, και τα νομοθετικά τσουνάμια κατάργησης των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

2. Έχουμε λόγο να μην πιστέψουμε και αυτή τη φορά το Κόμμα του Μνημονίου; Ναι! Εχουμε! Είμαστε πια πιο έμπειροι. Οι κυβερνώντες και οι έχοντες συνεχίζουν την ίδια καταστροφική πολιτική. Ταυτόχρονα, οι δανειστές της χώρας προαναγγέλλουν την ανάγκη «νέας βοήθειας», δηλαδή δανειοδότησης της Ελλάδας με σκληρούς όρους μετά από λίγο διάστημα (θα πρόκειται για την επόμενη… οριστική σωτηρία μας). Το ύψος αυτής της προαναγγελλόμενης νέας δανειοδότησης υπολογίζεται στα 50 με 60 δισεκατομμύρια Ευρώ.

3. Η κυβέρνηση, και όλο το κόμμα του Μνημονίου, πανηγυρίζει διότι κουρεύτηκαν 100 δισεκατομμύρια χρέους. Πέρα από το γεγονός ότι το τελικό ποσό δεν είναι σίγουρο ότι θα είναι αυτό, η κυβέρνηση κάνει αλχημείες. Μια σημαντικήαριθμητική αλχημεία συνίσταται στην υποβάθμιση της μακρόχρονης σημασίας που θα έχει για όλους μας το μεγάλο κούρεμα (και μάλιστα χωρίς να προβλέπονται αντίβαρα) που θα τα υποστούν τα ασφαλιστικά ταμεία, δηλαδή, η κοινωνική μας ασφάλιση και οι συντάξεις μας.

4. Η κυβέρνηση, γενικότερα το Κόμμα του Μνημονίου, δεν μπορεί να εξηγήσει πώς γίνεται και πανηγυρίζουν μαζί με εκείνη και οι δανειστές που υποτίθεται ότι κουρεύονται. Θα έπρεπε να θεωρούμε για πολύ μαζόχες τους τροϊκανούς ώστε να πιστέψουμε ότι δεν τρέχει τίποτα που έχασαν (έτσι υποτίθεται) τόσα λεφτά. Η πραγματικότητα, βέβαια, είναι εντελώς διαφορετική: Οι ισχυροί δανειστές της Ελλάδας έλαβαν πολιτικές και νομικές εγγυήσεις πρωτοφανείς στην ιστορία. Πήραν για τα δάνειά τους το αγγλικό δίκαιο. Αυτό σημαίνει ότι το ελληνικό κοινοβούλιο δεν μπορεί, πλέον, να τους τα κουρέψει. Ελαβαν εμπράγματες εγγυήσεις από το Ελληνικό δημόσιο. Το κυριότερο, για ομόλογα που η αξία τους στις αγορές είχαν πέσει στο 27-28%, έλαβαν νέα ομόλογα στο 35% της αρχικής τους αξίας καθώς και ένα επιπλέον 15% σε ρευστό. Αυτό σημαίνει ότι έλαβαν σε ρευστό και εγγυημένα ομόλογα το διπλάσιο ποσό από εκείνο που ήταν η τρέχουσα αξία τους στις αγορές.
Το κούρεμα κατά συνέπεια είχε γίνει αρκετά πριν από τις ίδιες τις αγορές. Αυτό είχε γίνει, μάλιστα, σε μεγαλύτερο βαθμό από τον τελικ