Banker ή Bankster ;;;

Πολίτευμα: Προεδρευόμενη Κλεπτοκρατία!!

Λάζαρος Ελευθεριάδης

Η ακριβής ερμηνεία των όρων και του διλληματικού τίτλου μας είναι “Τραπεζίτης ή τραπεζίτης-γκάνγστερ;;;”Θα μου πείτε εδώ ο κόσμος καίγεται και εσύ ασχολείσαι με τους “bankster”, και όμως μέχρι πρότινος κανείς ή τουλάχιστον ελάχιστοι στα ΜΜΕ ασχολήθηκαν επισταμένα με.....
μία σοβαρή όσο και σημαντική παράμετρο της Ελληνικής κρίσης. Τούς Τραπεζίτες και την συμμετοχή τους στην διόγκωση του Ελληνικού χρέους, ή αλλιώς στούς δημιουργούς αυτού του τεράστιου χρέους.

Με τον όρο "αγορές" μέχρι σήμερα, ευγενικά θα έλεγα, και όχι υστερόβουλα, οι περισσότεροι οι οποίοι ασχοληθήκαν με το Ελληνικό Χρέος, αναφερόντουσαν στίς Τράπεζες και στούς bankers, χωρίς να τους κατονομάζουν, πολύ δε περισσότερο οι κυβερνώντες σοσιαλ(η)στές, απέφευγαν να τους στοχοποιήσουν, για λόγους τούς οποίους αυτοί μόνον γνωρίζουν και κάποια ημέρα ευελπιστώ ότι θα μας εξηγήσουν.

Το δημόσιο χρέος της Ελλάδος αποτελείται απο το κεφάλαιο το οποίο “δανείστηκε” το Ελληνικό κράτος, τα ποσά τα οποία προκύπτουν απο την εφαρμογή του αντίστοιχου συμφωνημένου επιτοκίου δανεισμού, τις προμήθειες τών τραπεζών για την διαχείριση της δανειακής σύμβασης και τίς επι μέρους προμήθειες για την σύναψη “καλής δανειακής σύμβασης” στούς εκάστοτε διαμεσολαβητές (ανάδοχοι τράπεζες ή άλλοι οικονομικοί οργανισμοί, κτλ), όπως επίσης επιβαρύνσεις λόγω πληθωρισμού, κτλ.

Όλα τα επιπλέον του κεφαλαίου (προμήθειες, bonus, κτλ) προστίθενται στο αρχικό κεφάλαιο και έτσι διαμορφώνεται το "τελικό ποσό του δανείου", εάν προσθέσουμε και το "ετήσιο έλλειμα` του εκάστοτε ετήσιου προυπολογισμού, το οποίο καλύπτεται απο δανεισμό, τότε έχουμε το σύνολο του Ελληνικού χρέους.

Παρ’ότι αρκετές φορές ζητήθηκε απο διαφόρους να εξηγηθούν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του χρέους απο τους αρμόδιους υπουργούς και τον Διοιηκητή της Τράπεζας της Ελλάδος, ουδέποτε δοθήκαν τέτοιου είδους στοιχεία στην δημοσιότητα, ή άν εδόθησαν, εδόθησαν με κωδικοποιημένη μορφή, με στόχο βέβαια να μην είναι κατανοητά απο τούς πολλούς.

Δημιουργείται εύλογα η απορία, πως καλούμεθα να πληρώσουμε, ο Ελληνικός λαός, για κάτι, για το οποίο δεν γνωρίζουμε πώς δημιουργήθηκε, ούτε ποιά είναι τα ιδιαίτερά του ποιοτικά χαρακτηριστικά (ύψος προμηθειών, επιτοκίων, απο ποιούς δανειστήκαμε και διάρκεια του δανείου), πολύ δε περισσότερο ποιοί δημιουργήσαν ή αλλιώς συνήψαν τις αντίστοιχες δανειακές συμβάσεις εξαπατώντας τον Ελληνικό λαό.
Σε μία “σύμβαση” προφανώς προαπαιτούμενο είναι η ύπαρξη τουλάχιστον δύο μερών για να συμφωνήσουν και να δημιουργηθεί η ανάλογη “σύμβαση”.

Εν προκειμένω το ένα μέρος είναι το Ελληνικό Δημόσιο δηλαδή οι εκάστοτε Ελληνικές κυβερνήσεις και το άλλο οι “αγορές” δηλαδή οι Τράπεζες, ντόπιες και ξένες.

Το Ελληνικό Δημόσιο εκδίδει “ομόλογα” δηλαδή “γραμμάτια”, ή αλλιώς "αξιόγραφα" τα οποία αγοράζουν οι Τράπεζες με συμφωνημένο επιτόκιο και λήξη αποπληρωμής του.Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε