Σχολιανά 177 Όταν ο «ρεαλισμός» προσγειώνεται ανώμαλα στη χώρα των «αιθεροβαμόνων»…

Γράφει ο Βασίλης Δ. Χασιώτης

Δεν χάσαμε το παιχνίδι. Απλά τέλειωσε ο χρόνος.Vince Lombardi
Ο χρόνος για τους οικονομολόγους και τους μάνατζερ, συνιστά μια θεμελιώδη «παράμετρο» (όχι μονάχα οικονομική, αλλά και σχεδιαστική, με οικονομική σε κάθε περίπτωση συνέπεια) στις αποφάσεις τους.Το ίδιο και η αποφασιστικότητα.Η αναποφασιστικότητα, η ενδοτικότητα και ο χρόνος δεν συνιστούν ουδέτερες καταστάσεις στην οικονομία.Για πολλούς λόγους : ένας των οποίων είναι ότι οι αποφάσεις, έχουν μια οικονομική σημασία και....... βαρύτητα, σε σχέση με τη συγκυρία (οικονομική ΚΑΙ όχι μόνο) που επικρατεί στη συγκεκριμένη ΧΡΟΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ που λαμβάνονται, συγκυρία που έχει να κάνει όχι μονάχα με το πώς διαμορφώνεται εκείνη τη στιγμή, μα και πώς εκτιμάται να εξελιχθεί, επίσης με βάση τα γνωστά δεδομένα της στιγμής εκείνης.
Ό,τι έχει σημασία σήμερα, δεν σημαίνει ότι θα έχει την ίδια σημασία αύριο, ενώ ενδέχεται και να μην έχει καμιά σημασία μεθαύριο, ή, ακόμα χειρότερο : ό,τι ήταν επωφελές όταν διατυπώνονταν, ίσως να είναι πολύ λιγότερο επωφελές αργότερα, ή και επιζήμιο.Αυτή την αλήθεια φυσικά τη διαπιστώνουμε και στο ζήτημα της ακολουθούμενης πολιτικής του Μνημονίου στην αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης.Θα παρακάμψω τη λεπτομέρεια ότι αυτή η πολιτική είναι εξωγενώς επιβεβλημένη στη κυβέρνηση και το τι σημαίνει αυτό, όπως και θα παρακάμψω το αν μπορούσε να μην ήταν εξωγενώς επιβεβλημένη.Πάω κατ’ ευθείαν στον ισχυρισμό της κυβέρνησης, ότι αποτελεί προϊόν διαπραγμάτευσης, και μάλιστα «σκληρής», κάτι που κατά κόρο προβάλλεται από τον Μάϊο του 2010 σταθερά έως σήμερα, και άρα, ως τέτοιο προϊόν, που εν τέλει έγινε αποδεκτό και από την ελληνική κυβέρνηση, είναι μια «ρεαλιστική» πολιτική, ανεξάρτητα το αν είναι δίκαιη ή άδικη, σκληρή ή όχι.Τι ισχυρίζονταν λοιπόν οι αντιμνημονιακές δυνάμεις το 2010;Πολλά.Ανάμεσα σ΄ άλλα, ότι έπρεπε ΤΟΤΕ, ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΠΙΔΙΩΞΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ ΜΑΣ, να έχει επιχειρηθεί η μείωση του χρέους ΣΕ ΒΙΩΣΙΜΑ επίπεδα, ότι έπρεπε ΤΟΤΕ να είχε γίνει διαπραγμάτευση ώστε επιτόκια και χρόνος εξυπηρέτησης του χρέους, να διαμορφωθούν έτσι ώστε να αποφευχθεί η ύφεση και το χρέος να εξυπηρετηθεί από αυτό που οι οικονομολόγοι ονομάζουν «παραγωγικοσυναλλακτικό κύκλωμα» της οικονομίας, και όχι με δανεισμό που απλά το διογκώνει, και όχι μόνο αυτό, αλλά και την ύφεση και τα ελλείμματα.Τότε αυτές οι φωνές, χαρακτηρίζονταν από τους «ρεαλιστές» του μνημονίου, ως φωνές «αιθεροβαμόνων», που πετούν στα σύννεφα, όταν φυσικά, δεν ήταν αντιπατριώτες, αφού το μνημόνιο εκτός από τα άλλα χαρακτηριστικά, είχε κατά τους μνημονιακούς και πατριωτικό χαρακτήρα!!!Πάει καλά.Η συνέχεια ποια ήταν τώρα;Απλά οι μνημονιακοί άρχισαν σιγά – σιγά, πράγμα που αποδείχτηκε ότι δεν είχαν και δεν έχουν ιδιαίτερη δυσκολία να το κάνουν, να μεταλλάσσονται.Ο «ρεαλισμός» τους, δεν απείχε πολύ από τα σύννεφα.Αντιθέτως : Ό,τι χτες ήταν ανοησία και υψιπετείς θεωρίες, άρχισαν σιγά –σιγά, να αντιλαμβάνονται ότι απλά, χάρη στ