Πάτος - Όριο

Γράφει η Στεφανία Λυγερού
Πάτος δεν υπάρχει. Όταν τσουλάς στον κατήφορο, υπάρχει ένα σημείο οριακόπου σου γυρνάει το κεφάλι, που δεν αντέχεις να πας παρακάτω και λεςστοπ. Το σημείο αυτό είναι ξεχωριστό για τον καθένα.Αυτό που διαχωρίζει το σημείο του καθενός, είναι το κατά πόσο έχει συνηθίσει νακαταπιέζει εαυτόν. Πχ αν ένας άνθρωπος έχει συνηθίσει να καταπιέζεται στηδουλειά του, να καταπιέζεται σπίτι του, να καταπιέζεται με τους φίλους του, ετότε το όριό του βρίσκεται πολύ ......χαμηλά. Αντέχει πολύ. Κάποιος που δεν έχειμάθει να κλείνει το ρημάδι, που ήταν πάντα «αντιδραστικός», που δενσυμβιβάστηκε, έχει πολύ κοντό φυτίλι (που λέει κι ο φίλος μου ο Γρηγόρης).
Ο αγώνας δεν έχει μονάδα μέτρησηςΔεν υπάρχει σημαντικός ή λιγότερο σημαντικός αγώνας, σπουδαιότερος ήλιγότερο σπουδαίος αγωνιστής.Αυτός που μέχρι πρότινος δεν είχε το θάρρος να βάλει την υπογραφή του γιανα δηλώσει την αντίθεσή του, αν το κάνει, θα υπερβεί εαυτόν ακριβώς όσο κιαυτός που θα τολμήσει να φάει έναν από αυτούς. Η υπέρβαση ιδίου μεγέθους είναι.(Όσο δυσκολεύεται ο ένας μέχρι να το πάρει απόφαση και τελικά να το κάνει,ακριβώς το ίδιο δυσκολεύεται κι ο άλλος).Ιδίου μεγέθους υπέρβαση θα κάνει κι αυτός που θα τους στείλει επιστολήσυχρηστική, κι αυτός που θα διαμαρτυρηθεί στην εφορία, κι αυτός που δεν θαπληρώσει κουραδοπολιτεία, κι αυτός που θα βγει στην πλατεία να παλέψει, ανείναι αυτό που πολύ καιρό ήθελε αλλά δεν τολμούσε μέχρι τώρα να κάνει.Δεν υπάρχει σημαντικός ή λιγότερο σημαντικός αγώνας. Υπερβαίνοντας εαυτόνκάνεις τον σημαντικότερο αγώνα της ζωής σου. Η υπέρβαση ωφελεί τον αγωνιστή,άσχετα από το αποτέλεσμα -δεν υπάρχει αγώνας μάταιος από τη στιγμή πουωφελείται αυτός που τον κάνει.Στεφανία Λυγερού