Η αλήθεια για την «έξοδο στις αγορές»

Tου Πέτρου Τρουπιώτη
Είναι πραγματικά μοναδικό , εντυπωσιακό θα μπορούσα να πω, το ότι η «έξοδος» της χώρας στις αγορές, μετά από 4 χρόνια απομόνωσης, έχει γίνει όχι απλώς πεδίο σκληρής κομματικής αντιπαράθεσης, αλλά και αρνητικής ή θετικής , ανάλογα από ποια πλευρά είναι το κάθε κόμμα προβολής. Δηλαδή , ένα ζήτημα που θα έπρεπε πρακτικά να αντιμετωπιστεί όχι απλώς με πολιτική ψυχραιμία, αλλά και με βάσει την λογική των αριθμών και –κυρίως- του κλίματος που δημιουργεί στο διεθνές οικονομικό περιβάλλον( μια και το μισό της οικονομίας είναι το κλιμα) έγινε και αυτό πεδίο σκληρής και ανελέητης κομματικής αντιπαράθεσης. Ας δούμε τα πράγματα ,ψυχρά. Χωρίς ωραιοποιήσεις αλλά και χωρίς καταστροφολογία. Προσωπικά , να το πω από την αρχή, πιστεύω ότι το καλύτερο για την χωρά θα ήταν να δανείζεται με 2% , όπως τώρα, από τους εταίρους μας, αν μπορούσαν να ισχύσουν ορισμένες προϋποθέσεις Ας δούμε γιατί όμως δεν μπορεί να γίνει αυτό. Πρώτον , για πρακτικούς λόγους. Γιατί τα κοινοβούλια των άλλων Ευρωπαϊκών χώρων , δεν πρόκειται να δεχθούν δάνεια στην Ελλάδα με επιτόκιο του 1,5-2%, με λεφτά που οι Ευρωπαϊκές χώρες θα δανείζοντας από τις αγορές με 5% τόκο… Δεύτερον , γιατί κάτι τέτοιο θα σήμαινε μια σειρά από πιέσεις στην ελληνική κυβέρνηση, σκληρούς όρους για τον μέσο πολίτη και καθορισμό δεδομένων από άλλους και Τρίτον γιατί αυτό αυτόματα θα έκανε την χωρά , αναξιόπιστη στην διεθνή οικονομική σκηνή, κάτι που θα σήμαινε απλά , αρνητική στάση επενδυτών. Και για να μην ξεχνιόμαστε, αρνητική στάση επενδυτών , σημαίνει καμία επένδυση στην χώρα, αρά καμία πιθανότητα μείωσης της ανεργίας και ανάστροφής του οικονομικού κλίματος στην χωρά. Αρά, η λύση συνέχιση των δανείων με το ίδιο σημερινό σύστημα , μαθηματικά σημαίνει συνέχιση της λιτότητας και του σημερινού αρνητικού κλίματος, μεγαλύτερη ανεργία και πιθανότητα εξόδου από το ευρώ μετά από 1-2 χρόνια , όποτε και δεν θα υπάρχει καμία σύγκλιση της ελληνικής οικονομίας με τα ευρωπαϊκά στάνταρ. Η επόμενη λύση λοιπόν είναι η έξοδος στις αγορές. Και έξοδος στις αγορές, τώρα , που δεν έχουμε άμεση ανάγκη από ρευστό, αρά μπορούμε να κινηθούμε χωρίς εκβιασμούς. Μπορούμε δηλαδή , σε περίπτωση που το επιτόκιο των αγορών είναι απαγορευτικό, να κάνουμε πίσω. Με επικοινωνιακό κόστος στο κλιμα βέβαια, αλλά χωρίς άμεση επίπτωση στα οικονομικά δεδομένα . Η έξοδος στις αγορές, αν μάλιστα πετύχουμε και επιτόκιο περί το 4,5% κάτι που θεωρείται τώρα πιθανόν,(λογω και ευθείας στήριξης από την Γερμάνια, έστω και για δικούς της λόγους ) θα βοηθήσει σημαντικά στην εικόνα της χωράς. Θα βοηθήσει καθοριστικά στην προσέλκυση επενδύσεων, μια και η χωρά θα θεωρηθεί ότι «πέρασε τον κάβο» και βγαίνει από την «στενωπό». Και αυτό αυτόματα βοηθά συνολικά στην ανάκαμψη της χωράς, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι η ελληνική κυβέρνηση και γενικότερα η κοινωνία θα συνεχίσει να κινείται στον ρυθμό των αλλαγών. Και παράλληλα , ένα τέτοιο θετικό κλίμα , θα είναι καθοριστικό στην επιτυχία των συζητήσεων που θα αρχίσουν τον Ιούνιο για την απομείωση του ελληνικού χρέους , με κάποιο τρόπο , μάλλον με την μείωση επιτοκίου και επιμήκυνση σε βάθος μια δεκαπενταετίας Λύθηκαν τα προβλήματα της Ελλάδας με την έξοδο μας στις αγορές. Όχι βέβαια, όμως φτιάχνεται το περιβάλλον, στρώνεται το χαλί για να αρχίσουν να λύνονται. Αυτή είναι η ωμη αλήθεια και όλα τα αλλά είναι μικροκαμματικα παιχνίδια εθνεν κακείθεν…[email protected]