ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΒΑΓΓΕΛΗΣ..ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΞΑΝΘΗ ΜΑΡΙΑ..ΞΑΝΑ ΞΥΠΝΗΣΑΜΕ

Γράφει ο Παναγιώτης Μάνδαλος
Είναι βέβαια να απορείς με την ευκολότητα της σύγχρονης πολιτείας και την ευκολότητας της λήθης και της αναμόχλευσης των διαφόρων θεμάτων, που όμως αν τα δεις λογικά, αποτελούν την ίδια κοινή λογική, βρίσκονται στις ίδιες παραμέτρους και της νοοτροπίας αντιμετώπισης των διαφόρων κοινωνικών φαινομένων που στο τέλος η έκβαση τους, είναι τραγική. Όπως και τότε ένας μεγάλος ντόρος είχε δημιουργηθεί για την ξανθιά μικρή Μαρία, το αθιγγγανακι που το είχαν κλέψει ή πουλήσει από την Βουλγαρία. Και όμως σε άρθρο που είχα γράψει τότε είχα πει, ότι έξω από κάθε σούπερ-μαρκετ που ψωνίζουμε υπάρχουνε χιλιάδες μικρές Μαρίες που ενώ έπρεπε να βρίσκονται στο σχολείο, κάποιοι τις βάζουνε με το ξύλο να ζητιανέψουνε. Κάποιοι θρασίδυλοι, που αντί να παν να δουλέψουν και να θρέψουνε τις ......οικογένειες τους, αφήνουν αθώες ψυχές στην πείνα και στην δυσωδία και αυτοί καρπώνονται τα μέγιστα, εκμεταλλευόμενοι την παιδική αθωότητα και την αδυναμία των πολιτών να πουν ίσως, όχι, σε ένα παιδικό χαμόγελο. Και όμως σε ένα πολιτισμένο κράτος πρέπει να υπάρχουνε θεσμοί που θα προλάβαιναν και θα προέβλεπαν αυτές τις εξελίξεις. Θεσμοί που βέβαια υπάρχουν, αλλά μένουνε άπραγοι σε αυτά τα φαινόμενα. Και όμως αυτά τα φαινόμενα είναι ανάμεσα μας και εμείς μένουμε αδιάφοροι. Το πολύ- πολύ ρίχνουμε και κανένα κέρμα και κοιτάμε και αν μας βλέπουν, να ρίξουμε λίγο περισσότερα για να δουν την διαφορετικότητα μας. Ότι εμείς βοηθάμε και δεν είμαστε σαν τους άλλους. Έτσι βλέπεις βιομήχανους και επώνυμους να κάνουν δωρεές και να κόβουν χρυσές κορδέλες με τις κάμερες από πίσω. Αρχιερείς και Πατριάρχες να ευλογούν ληστές και λωποδύτες γιατί έκαναν δωρεά σε κάποιο δικό τους ίδρυμα. Και φυσικά να απονείμουν και μεγαλόσταυρους, στους άλλους τους διαφορετικούς, από τους κοινούς θνητούς. Και όμως στον Χριστιανισμό, όλοι είμαστε ίδιοι στα μάτια του Θεού. Αλλά, για ποιον Θεό μας λένε αυτοί όλοι, δεν μας λένε. Τον Θεό των θεαμάτων και των μεγάλων σταυρών; Τον Θεό του εγωκεντρισμού και της αυταρέσκειας; Τον Θεό της αυτοπροβολής και του Ναρκισισμού; Εξ άλλου εκτός από την διαφήμιση θα βάλουμε και το κονδύλιο στην φορολογική μας δήλωση και θα έχουμε και ξεφούσκωματου λογαριασμού. Και όμως σε αυτές τις περιπτώσεις….πρέπει να το κάνεις χωρίς να σε πάρει κανείς χαμπάρι, όπως λέμε.
Και ας πάμε στο θέμα μας. Στον άτυχο αυτό νέο, που πολύ νωρίς δεν άντεξε αυτό εδώ το σύστημα. Δεν άντεξε την πίεση του νονισμού, την πίεση της απάνθρωπης ζωής, που μερικοί θεωρούσαν σαν στόχο τους και περίπτωση μαγκιάς. Δεν άντεξε γιατί οι σκληροί κουραδόμαγκες, δεν ανεχότανε ότι μπορεί να υπάρχει στην ράτσα τους, κάποιος διαφορετικός που ίσως δεν ήθελε την δικιά τους νοοτροπία. Κάτι ανάλογο με τους Ναζί. Όποιος δεν είναι μαζί μας γκαζόνεται. Όποιος δεν είναι μαζί μας πεθαίνει. Και αν δεν μας το επιτρέπει ο νόμος, θα τον κάνουμε να πεθάνει. Ν α εξαφανιστεί. Και φυσικά, θα είχανε ευθύνη αυτοί οι κουραδόμαγκες μόνο, αν δεν είχανε συνενόχους. Όλους αυτούς που συνεργάζονταν. Όλους αυτούς που ακούγανε και δεν βλέπανε. Όλους αυτούς που ακούγανε και δεν μιλούσανε. Όλους αυτούς, που ενώ ξέρανε, δεν βοηθούσανε, γιατί θα τους παρεξηγούσανε. Δεν θα ήτανε συνένοχοι με τον διαφορετικό, αλλά με τους δυνατούς. Και όμως σε αυτές τις καταστάσεις η συνενοχή, η ατολμία της σύγκρουσης, η αδιαφορία, φέρνει την εδραίωση αυτών των φαινομένων. Επειδή είχα πάει φοιτητής και μετά έμεινα στην Σικελία και φυσικά στην πρωτεύουσα της Σικελίας το Παλέρμο, η μαφία στηρίζονταν ακριβώς σε αυτό το σύστημα. Της σιωπής, της ανοχής και της καρτερικότητας. Κατέρρευσε, όχι ολικά με τις πρώτες μαρτυρίες μετά από τον θάνατο δύο Σικελών δικαστών του Φαλκόνε και Μπορσελίνο. Εδώ όμως δεν είναι το ίδιο. Δεν υπάρχει τόσο μεγάλος φόβος. Αρκεί η αδιαφορία μας, να μην τον εγκαταστήσει.Αλλά και πολλά ξεκινάν και από την διαπαιδαγώγηση από το σπίτι. Βλέπουμε στις νέες γενιές την διαφορετικότητα με την οποία μεγαλώνουμε τις κανακάρης μας και τους κανακάριδες μας. Τον απομονωτισμό και τον εγωισμό που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας. Στις μέρες μου δεν ήτανε διανοητό, φοιτητής να μένει μόνος του. Όλοι είχαμε συγκάτοικο, ακόμα και οι έχοντες. Ο απομονωτισμός ήτανε έννοια του μπούλη. Μπορούσαμε μέσα από την συμβίωση, να μιλήσουμε και να διαλογιστούμε. Και να συγκρουστούμε στα πλαίσια της διαβίωσης αλλά και να περάσουμε καλά από την ανάπτυξη φιλίας και με άλλα άτομα. Θα πηγαίναμε να βρούμε κοινούς φίλους ή και νέους μέσα από την παρέα. Και το κυριότερο. Με άλλα άτομα καταλαβαίνεις, πως ζουν και οι άλλοι. Πως αντιμετωπίζουν την καθημερινότητα και οι άλλοι. Αλλά και άλλες τσέπες που ίσως είναι ποιο ισχνές από την δική σου όπως καταλαβαίνεις και να συμβιβάζεσαι, γιατί ακριβώς ίσως σε μερικά πράγματα κάνεις λάθος, αλλά και να διεκδικείς όταν έχεις το δίκιο σου. Όπως λέμε η φοιτητική ζωή ήτανε, η πρώτη μορφή της ανεξάρτητης ζωής και της βιωματικής μας επιβίωσης, χωρίς τους γονείς μας και φυσικά της συνάρτησης μας με τους άλλους. Σήμερα, ο φοιτητής μόνος του. Με φίλο το lap top του και τους φίλους του στο facebook και στο tweeterή στην καλυτερη περίπτωση στο Skype.. Άτομα που δεν θα τα δει ποτέ και τα βρίσκει όταν γουστάρει και όποτε γουστάρει. Η απομόνωση σε όλο της το μεγαλείο. Σε σπίτι αυστηρά μόνος του ή μόνη της. Αυτό που γίνεται έξω δεν μας αφορά. Και φυσικά και εδώ, τα άλλα παιδιά δεν βλέπανε ή δεν θέλανε να βλέπουνε αυτά που έκαναν αυτοί οι κουραδόμαγκες. Και να γίνει κάτι θα βάλουμε και το βύσμα μας, να μας ξελασπώσει. Πως θα ήτανε διαφορετικά αν ο βουλευτής, δεν επέμβαινε στην απομάκρυνση αυτών των θρασυδηλων θυτών που βρίσκανε θύματα εκεί μέσα για να δείξουν τον ανδρισμό τους. Να δείξουν ότι είναι τα αντράκια της Κρήτης και ο άλλος όχι. Και όμως οι άνδρες της Κρήτης στο 41…χτυπούσαν με μαχαίρια και μπαλτάδες τους κατακτητές. Ήτανε άνδρες που δεν κατέφευγαν στον βουλευτή σαν τις κοτίτσες για να δικαιωθούν. Γιατί οι άνδρες φορούσαν παντελόνια και δεν θέλανε μόλις τους ανακαλύψουνε να κρυφτούν και να καθαρίσουνε οι άλλοι για αυτούς. Και οι γονείς; Περήφανοι για τα καμάρια τους; Περήφανοι για την ανδρεία τους; Γιατί 6-7 θρασύδηλοι τα βάζανε με 1 άτομο. 6-7 μαζί εναντίον ενός. Κοίτα κατι άνδρες….σαν μαρούλια μαραμένα. Αυτό και αν είναι ανδρεία. Και επαναλαμβάνω πόσο διαφορετικά θα ήτανε τα πράγματα αν οι βουλευτές κάνανε απλά την δουλειά τους. Να μην επεμβαίνουν στην δουλειά των άλλων όταν δεν ξέρουνε τις καταστάσεις. Να μην επεμβαίνουν για να καλύψουν άτομα που δεν πρέπει να καλυφθούν και πρέπει να καταδικαστούν. Όχι, και για μένα δεν φταίει ο διευθυντής αλλά οι παρεμβάσεις. Σκοπός του διευθυντή είναι να καθορίζει, τα του οίκου του. Δηλαδή τα της υπηρεσίας του. Σκοπός του βουλευτή είναι να υπάρχει εργασία παραγωγική για τον λαό του, υπηρεσίες και κοινωνικό κράτος. Με αυτά νομοθετεί και δεν συγκαλύπτει τους διεφθαρμένους, για να εκλεγεί, αλλά φτιάχνει τις δομές για να έχουν και οι μη έχοντες την δυνατότητα να μορφωθούν. Και στο τέλος δεν αφήνει μια ολόκληρη εστία χωρίς επιστασία, έστω χωρίς φύλαξη σαν ξέφραγο αμπέλι όπου ο καθένας μπορεί να μπαίνει και να βγαίνει και μέσα να έχεις 95 ψυχές με ότι θέλει προκύψει. Αλλά ξέχασα εκεί ο βουλευτής λέει ότι κοστίζει η φύλαξη ..το ξέχασα αυτό ..ενώ το δικό του αφορολόγητο….60.000 ευρώ και τα υπόλοιπα δεν κοστίζουνε σε εμάς. Αλλά για να επέμβει στην δουλειά του διευθυντή μπορούσε να το κάνει. Έτσι και αλλιώς ένα τηλεφώνημα είναι που το πληρώνουνε οι φορολογούμενοι. Στο τέλος όλοι κλαίνε…..γιατί το θέαμα το είδαμε…τα κανάλια έχουν να ασχοληθούν, η εκπομπή έκανε πάταγο…αλλά μια νέα ψυχή έφυγε λαβωμένη από την βρώμα και δυσωδία που την είχαν ποτίσει…..γιατί απλά για κάποιους δεν ήτανε σαν και αυτούς.. απλά γιατί κα ποιος δεν ήτανε κτήνος….και έπρεπε να είναι….γιατί για μερικούς μόνο τα κτήνη μπορούν να επιβιώσουνε σε αυτήν την απίθανη ζούγκλα που τον ονομάζουνε πολιτισμό. Το βλέπουμε και στην καθημερινότητα…πληρώστε γιατί αν δεν έχετε….πεθάνετε δεν μας ενδιαφέρει ..λέει η πολιτισμένη Ευρώπη…..αυτή που με τις διάφορες διεφθαρμένες πολιτικές της έφερε εκατομμύρια κόσμο στην εξαθλίωση, στην πείνα και στην αυτοκτονία…..Καλό ταξίδι Βαγγέλη και καλά να περνάς……στον κόσμο της ησυχίας….και της γαλήνης….

e-mail panosmandalos