Έξεστι Tατσοπούλο ασχημονείν


γράφει ο Κων/νος Σπ. Δρακάτος

Μια από τις πολλές, πάρα πολλές, Ελληνικές ιδιαιτερότητες είναι και το λεγόμενο «είσαι ότι δηλώσεις». Δεν γνωρίζω, από επιστημονικής πλευράς, σε ποια κατηγορία των ψυχικών διαταραχών εντάσσεται αυτή η νόσος, γνωρίζω όμως μετά βεβαιότητας, ότι έχει τις ρίζες του στα «Δημοκρατικά δικαιώματα», έτσι όπως αυτά «εδιδάχθησαν», κατά την περίοδο της Σοσιαλιστικής θολοκουλτούρας, του «αξέχαστου» Ανδρέα, κατά την δεκαετία του ’80 και προβλήθηκαν ως η μεγάλη Σοσιαλιστική κατάκτηση. Έκτοτε και μέχρι σήμερα, κανένας πολιτικός «ηγέτης» δεν.... τόλμησε να θίξει τέτοια
ΕλληνοΣοσιαλιστικά θέσφατα.

Υποπροϊόν αυτής της θολοκουλτούρας είναι και Πέτρος Τατσόπουλος, ο οποίος, σύμφωνα με το βιογραφικό του, (Σπούδασε οικονομικά στη Βιομηχανική Σχολή Πειραιά και πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Εργάστηκε ως σεναριογράφος, ασκούμενος κοινωνικός λειτουργός, και σύμβουλος σεναρίων στην κρατική τηλεόραση (ΕΡΤ), δημοσιογράφος και παρουσιαστής στην εκπομπή βιβλίου Πνεύμα), ενώ δεν έχει τίποτα το σημαντικό να επιδείξει ώστε να μπορεί να «ομιλεί», πλην της ανάδειξής του σε βουλευτή, αν και αυτό δεν είναι πλέον αποδεικτικό κάποια αξίας, σχετικής και απαραίτητης σε μια τέτοια θέση.
Πέρσι τέτοιο καιρό, σε έγκυρο έντυπο (ΒΗΜmagazino) και με τον τίτλο: «Τα δύο πρόσωπα του Πέτρου Τατσόπουλου» είχαν γράψει πολλά «βιογραφικά» γι’ αυτόν, που περιγράφουν αρκετά παραστατικά, τον άνθρωπο. Επέλεξα δύο παραγράφους αυτού του κειμένου και τις παραθέτω, γιατί είναι εντελώς κατατοπιστικά. «Η δημόσια παρουσία του» αρχίζει το άρθρο «είναι κάτι ανάμεσα σε μαϊντανό βιολογικής γεωργίας και καυτερή πιπεριά. Είναι η προσωπικότητα που αντικατέστησε τον Κίμωνα Κουλούρη στα τηλεοπτικά πάνελ ως η επιλογή καλεσμένου που μπορεί να πυροδοτήσει τις θεαματικότητες» και τελειώνει γράφοντας ότι: «Όσοι γνωρίζουν καλά τον εκρηκτικό χαρακτήρα του πιστεύουν ότι και στο μέλλον θα συνεχίζει να παίζει το αγαπημένο του παιχνίδι, αυτό της πρόκλησης. Και επειδή είναι δύσκολο να προκαλέσεις με συγγραφή βιβλίων, πολλοί λένε ότι προτίμησε την ευκολία της τηλεοπτικής αθυροστομίας. Στο πλαίσιο αυτό αντάλλαξε τη δημιουργικότητα με τη δημοσιότητα. Περαστικά».

Με τον κύριο αυτό δεν είχα καμία διάθεση να ασχοληθώ - χαμένος χρόνος, άλλωστε – αν δεν με θύμωνε η ασέβεια του προς ένα πρόσωπο, σύμβολο ενός Λαού, όπως ο κ. Μανώλης Γλέζος. Θα έλεγα και ντροπή του, αν πίστευα ότι αυτή η έννοια είναι κατανοητή απ’ αυτόν τον άνθρωπο. Θα την πω όμως και με κεφαλαία γράμματα ΝΤΡΟΠΗ, στο κόμμα που τον στεγάζει, εκτός και αν εδώ ταιριάζει το «όμοιος στον όμοιο… κλπ» και σ’ αυτούς που τον ψήφισαν, αν τον ξαναψηφίσουν. Άκου «Μαθουσαλίξ» τον Γλέζο, ο ξεδιάντροπος Τατσόπουλος!!
Επί τέλους, κάποια στιγμή και είναι τώρα η κατάλληλη, κάποιος-κάποιοι, πρέπει να αναδείξουν τα πραγματικά Δικαιώματα και Αξίες της Δημοκρατίας και να τα διδάξουν τον Λαό, ώστε να μπορεί να κάνει τις επιλογές του αξιοκρατικά. Όσο αυτό δεν γίνεται, τα μπουμπούκια τύπου Τατσόπουλου, θα παίζουν τον καταστροφικό τους ρόλο. Αυτό που ζούμε σήμερα δεν ήταν τυχαίο ούτε η κακιά ή ώρα. Κάποιοι άλλοι τυχάρπαστοι, σαν κι’ αυτόν, δούλεψαν «σκληρά» γι’ αυτό, 30 χρόνια. Και αυτούς τους «κάποιους», ας μην το ξεχνάμε, εμείς κάποτε τους είχαμε επιλέξει. Γιατί τώρα διαμαρτυρόμαστε και βρίζουμε την Μέρκελ;
Υ.Γ. Άκουσα ότι είναι μερικοί μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ που τα έχουν με τον Γλέζο, γιατί τους «χαλάει την σούπα», τώρα που νομίζουν ότι ήρθε κι’ αυτών η «ώρα» να γευτούν την «λειχουδιά» της εξουσίας. Λέτε να τον έβαλα αυτοί, εκμεταλλευόμενοι… την οξύνοια του συγγραφέα;
Keywords
Τυχαία Θέματα