Υρώ Μανέ: Αποκαλύπτει γιατί άφησε πίσω την καριέρα της για να είναι δίπλα στην κόρη της στην εφηβεία

Το αυστηρό κοστούμι και τα έδρανα του δικαστηρίου δεν ταίριαζαν απόλυτα στην ιδιοσυγκρασία της Υρώς Μανέ. Η ψυχή της αναζητούσε διαφορετικά μονοπάτια. Πρωτοετής ακόμη στη Νομική, άρχισε τα απογεύματα να παρακολουθεί θεατρικά μαθήματα στη σχολή και η ιδέα να γραφτεί σε δραματική σχολή έγινε εσωτερική ανάγκη. «Ανακάλυψα πως ήθελα κάτι διαφορετικό στη ζωή μου από το να γίνω δικηγόρος. Δεν μου αρκούσε. Έτσι, το πρώτο καλοκαίρι ως φοιτήτρια της Νομικής αποφάσισα να δώσω εξετάσεις σε δραματική σχολή. Οι γονείς μου στήριξαν την απόφασή μου και μάλιστα τους άρεσε πολύ η ιδέα να ασχοληθώ με το θέατρο. Το μόνο που ζήτησαν ήταν να πάρω το πτυχίο μου» αναφέρει η ηθοποιός.Η Υρώ δεν τους χάλασε χατίρι. Εισήχθη στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης και παράλληλα πήρε το πολυπόθητο πτυχίο της Νομικής. Από τότε άλλαξε πολλά κοστούμια αυστηρά για θεατρικούς ρόλους.Φέτος, για ακόμα μία χρονιά, αναμετριέται με την Ερασμία, μια χήρα εγκλωβισμένη στα ήθη μιας επαρχιακής κοινωνίας στην παράσταση Συμβολαιογράφος. Τη γυρίζω έξι χρόνια πίσω, τότε που πήρε για πρώτη φορά στα χέρια το συγκεκριμένο μονόλογο. «Η πρώτη μου εντύπωση ήταν πως αυτό το κείμενο δεν μπορούσε να γίνει θεατρικό, καθώς είχε μια ιδιότυπη γραφή. Ίσως να ένιωθα πως ήταν πολύ δύσκολο. Το συναίσθημα ήταν φόβος. Πείστηκα, όμως, από το σκηνοθέτη μου, τον Γιώργο Καραμίχο, πως μπορούσε να γίνει θεατρικό, οπότε η πρόκληση ήταν τεράστια γιατί μου αρέσουν οι δυσκολίες. Με γοήτευσε που αρχικά μου φάνηκε δύσκολο έως ανέφικτο κι έτσι μπήκα στο παιχνίδι. Η χαρά ήρθε όταν είδα τον κόσμο να ανταποκρίνεται».Ήταν εύκολο να αφεθεί στις σκηνοθετικές οδηγίες του Γιώργου Καραμίχου, που είναι ένας νέος σκηνοθέτης; «Ήταν πολύ ιδιαίτερη η συνταγή, γιατί έπρεπε να αφεθώ σε ένα νέο άνθρωπο, ο οποίος δεν είχε σκηνοθετήσει ποτέ ξανά. Επειδή δεν είχε εμπειρία, με άφησε κι εμένα να πω την άποψή μου ως εμπειρότερη, οπότε καταφέραμε να χτίσουμε μια καταπληκτική επικοινωνία. Εμπιστευτήκαμε ο ένας τον άλλον. Πριν τη συνεργασία μας δεν γνωριζόμασταν και πλέον ο Γιώργος, αν και ζει στο Λος Άντζελες, είναι ένας δικός μου άνθρωπος» υποστηρίζει.Την περίοδο που ξεκίνησε να παίζει το μονόλογο στην τηλεόραση προβάλλονταν ξανά τα Εγκλήματα. Πόσο εύκολο ήταν να πείσει το ευρύ κοινό ότι μπορεί να αναμετρηθεί με δυσκολότερους ρόλους; «Ήταν μεγάλο στοίχημα για μένα. Ήθελα πολύ μετά τα Εγκλήματα να κάνω κάτι διαφορετικό. Να διασχίσω άλλες διαδρομές, εκείνες που έκανα όταν ήμουν στο θέατρο Τέχνης. Επιθυμούσα πολύ να κάνω ρόλους που κουβαλάνε ένα βάθος. Όταν βρέθηκε στο δρόμο μου η Ερασμία, σκέφτηκα πως “Αν τα καταφέρω, θα έχω περάσει σε μια άλλη φάση”. Ήθελα να αποδείξω ότι μπορούσα να το κάνω. Είχα μεγάλη πίστη μέσα μου και το τόλμησα».Το κοινό ταυτίστηκε με την ηρωίδα που υποδύεται. «Ένα βράδυ που έπαιζα στη Χίο, το νησί καταγωγής μου, μετά το τέλος της παράστασης, ήρθε μια γυναίκα μεγάλης ηλικίας και μου ζήτησε ένα τσιγάρο. Μου είπε πως είχε κόψει χρόνια το κάπνισμα, αλλά εκείνη τη στιγμή το χρειαζόταν, καθώς μέσα από το έργο συνειδητοποίησε πως έκανε πολύ καλά που έφυγε για την Αμερική όταν ήταν νέα, αλλιώς θα είχε καταλήξει όπως η Ερασμία. Επίσης, από πριν τρία χρόνια μια άλλη γυναίκα, μητέρα δύο παιδιών που ζει στη Γλυφάδα, μου είπε πως “Η γυναίκα που υποδύεσαι υπάρχει και σήμερα. Δεν ζούσε μόνο σε παλιές εποχές”. Δεν πίστευα πως υπάρχουν ακόμη καταπιεσμένες γυναίκες με απωθημένα. Δυστυχώς, υπάρχει αυτή η καταπίεση στη χώρα μας. Παρόλο το φεμινισμό, το σύμφωνο συμβίωσης που κάναμε, δεν έχουμε λύσει ακόμη όλα μας τα θέματα» διαπιστώνει.
Ως μητέρα προσπάθησε να μην είναι καταπιεστική με τη 18χρονη κόρη της Φαίδρα; «Κάθε γονιός, μέσα από τις δικές του εμπειρίες, προσπαθεί να φροντίσει το παιδί του για να μην περάσει κακοτοπιές. Ή να τις περάσει λίγο πιο ανώδυνα, χωρίς πολλά παθήματα. Από την άλλη, αν δεν πάθεις, δεν μαθαίνεις. Η δική μου μέθοδος είναι πως ο γονιός με τις πράξεις του και μόνο μπορεί να νουθετεί και να διδάσκει το παιδί του, όχι με τα λόγια. Πάντα η αρχή μου ήταν να τεκμηριώνω όσα λέω κι ό,τι δεν σου αρέσει να κάνει το παιδί σου να του το υπονομεύεις, να του δηλώνεις δηλαδή με τον τρόπο σου πως δεν είναι σωστό. Θεωρώ πως η απλή απαγόρευση είναι ο δρόμος που οδηγεί στη δράση και στην πράξη» υποστηρίζει. «Ελπίζω η Φαίδρα να έχει πάρει τις βάσεις από την οικογένειά, της που θα την κάνουν να ταξιδέψει μόνη της πολύ δυναμικά. Πάντα αγωνιώ για το παιδί μου, όπως όλες οι μητέρες. Δεν μπορείς να είσαι ήσυχος αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Ανησυχώ… Θεωρώ πως έχω κάνει ό,τι καλύτερο, όμως η πορεία θα δείξει» συμπληρώνει.Μάλιστα, τα χρόνια που η κόρη της ήταν στην εφηβεία, η ηθοποιός είχε ρίξει εργασιακούς ρυθμούς για να είναι μαζί της. «Δεν έτυχε να δεχτώ κάποια πρόταση που να με ιντρίγκαρε τόσο πολύ κι έτσι θεώρησα πως ήταν προτιμότερο να μείνω όσο πιο κοντά της. Εκείνο το διάστημα είχαμε περισσότερο χρόνο μαζί και τελικά αποδείχτηκε πως έπραξα πάρα πολύ καλά. Όταν τα παιδιά βρίσκονται στην εφηβεία, έχουν ανάγκη τους γονείς, είναι μια πολύ δύσκολη περίοδος. Χαίρομαι πολύ που έχουμε εξαιρετική επικοινωνία» λέει.Αλήθεια έχουν νιώσει ανταγωνισμό μεταξύ τους; «Όχι. Νομίζω πως όλα ξεκινάνε από τις μαμάδες. Δεν το λέω για να κάνω την έξυπνη και να πω πως τα έχω κάνει όλα τέλεια, αλλά σκέφτομαι πως αν πηγαίνεις πίσω το “εγώ” σου ως μαμά, γιατί να υπάρχει ανταγωνισμός; Καλό είναι να θυμόμαστε τις δικές μας προσωπικές ανάγκες όταν ήμασταν παιδιά. Ο ανταγωνισμός που υπάρχει μεταξύ μαμάς και κόρης μάλλον προέρχεται από ανισορροπίες άλλου τύπου, άλυτα ζητήματα της ψυχής, που βγαίνουν στην επιφάνεια. Ούτε εγώ έχω όλα τα θέματα λυμένα, όμως το προσπαθώ».Η ίδια είναι δοτική με τους ανθρώπους που αγαπάει; «Έχουμε έρθει εδώ για να είμαστε μαζί με άλλους ανθρώπους και όχι για να είμαστε μόνοι μας. Επίσης είναι πολύ ωραίο να μοιράζεσαι πράγματα, καταστάσεις, συναισθήματα, γιατί έτσι γίνεσαι πιο πλούσιος. Ο πλούτος, κατά τη γνώμη μου, βρίσκεται στην ψυχή και όχι στα υλικά αγαθά, αν και υπάρχουν άνθρωποι που ζουν καλά μόνο αν έχουν υλικά αγαθά. Δυστυχώς, χάσαμε λίγο το δρόμο».Θεατρικά, οι μεγάλοι έρωτες γεννιούνται μέσα από δύσκολες συνθήκες. Στην πραγματικότητα ο έρωτας μπορεί να ανθίσει όταν υπάρχουν δυσκολίες επιβίωσης; «Δεν μπορώ να δεχτώ τα νέα παιδιά να λένε “δεν έχουμε διάθεση να ερωτευτούμε γιατί δεν έχουμε χρήματα και δουλειά”. Εντάξει, ο έρωτας περνάει από το στομάχι και, αν είναι άδειο, πού να βρεις διάθεση, αλλά δεν πρέπει να βρίσκουμε δικαιολογίες. Συνήθως ψάχνουμε μια εύκολη απάντηση για ό,τι μας συμβαίνει, γιατί δεν θέλουμε να δυσκολευτούμε και να ψάξουμε νέα μονοπάτια. Κατά τη γνώμη μου, καλύτερα τα νέα άτομα να μένουν έξω από αυτές τις πεποιθήσεις και να συνεχίσουν να ονειρεύονται».

Peoplehttp://www.tvnea.com