Euro 1980: Όταν η Ελλάδα τα έβαζε με την Γερμανία

Από τον Παναγιώτη Χριστόπουλο

Η θρυλική εθνική του Αλκέτα Παναγούλια που κράτησε τους Γερμανούς στο 0-0 δείχνει τον δρόμο στην ομάδα του Φερνάντο Σάντος.

Ήταν οκτώ και μισή το βράδυ της Τρίτης, 17 Ιουνίου του 1980. Πριν 32 χρόνια και 5 ημέρες δηλαδή. 14.000 θεατές βρίσκονταν στο στάδιο Κομουνάλε του Τορίνο για να χειροκροτήσουν τις εθνικές ομάδες της Ελλάδας και της Δυτικής Γερμανίας, στον τελευταίο τους αγώνα για την φάση των Ομίλων, στο

πρώτο Euro της ιστορίας όπου μετείχαν 8 και όχι 4 ομάδες. Ναι, η Ελλάδα ήταν ανάμεσα στις οκτώ καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Η Εθνική Ελλάδας του αείμνηστου Αλκέτα Παναγούλια. Ήταν η πρώτη του μεγάλη επιτυχία, ίσως και μεγαλύτερη από την μετέπειτα πρόκρισή μας στο Μουντιάλ του '94, την οποία θυμόμαστε οι περισσότεροι...

32 χρόνια μετά η Ελλάδα θα συναντήσει και πάλι την Γερμανία στην τελική φάση ενός Euro. Πολλά έχουν αλλάξει από τότε. Κατ' αρχάς, η άπειρη Ελλάδα που το '80 ντεμπούταρε στα ευρωπαϊκά σαλόνια, κατάφερε, στην δεύτερη προσπάθειά της, πολλά χρόνια αργότερα, το 2004, να σηκώσει το τρόπαιο. Όλοι πια την σέβονται ακόμη κι αν δεν ανήκει στα φαβορί. Κατά δεύτερον, οι πολιτικές και οικονομικές συνθήκες υπό τις οποίες διεξάγεται το αποψινό ματς του δίνουν έναν χαρακτήρα πιο εθνικό από ποτέ. Είναι ζήτημα αξιοπρέπειας η νίκη επί της Γερμανίας. Ας είναι και στα πέναλτυ μετά από ένα 0-0. Ας είναι επί της καλύτερης ομάδας του φετινού Euro, τουλάχιστον μετά την πρώτη φάση. Απίθανο; Όχι και τόσο. Το παράδειγμα του Αλκέτα Παναγούλια, που έφυγε από κοντά μας αυτήν την εβδομάδα, και της θρυλικής του ομάδας υπάρχει για να μας θυμίζει ότι όταν οι Έλληνες θέλουν κάτι, μπορούν να το πραγματοποιήσουν...

Δύο ατυχείς ήττες...

Η Δυτική Γερμανία έπαιξε 4 ματς στο Euro 1980 και κέρδισε τα 3 από αυτά. Το ένα ήταν, βέβαια, ο μεγάλος τελικός κόντρα στο Βέλγιο. Τότε δεν υπήρχαν ημιτελικοί. Ο πρώτοι των δύο ομίλων πήγαιναν στον τελικό και οι δεύτεροι έπαιζαν στον μικρό τελικό. Η Ελλάδα είχε ήδη κάνει δύο ήττες και άρα δεν είχε ελπίδα για πρόκριση. Στην πρεμιέρα έχασε 1-0 από την Ολλανδία, αλλά το γκολ αυτό ήταν αποτέλεσμα ενός πέναλτυ που δόθηκε εντελώς άδικα εναντίον μας. Η άπειρη Ελλάδα βρέθηκε πίσω στο σκορ στο '64, αλλά δεν πτοήθηκε. Ο Αλκέτας Παναγούλιας είχε στήσει μια εξαιρετική ομάδα, γεμάτη ταλέντο και θέληση, και την καθοδηγούσε μαεστρικά από τον πάγκο. Γνωρίζοντας πως ακόμη και η ισοπαλία θα ήταν ένα καλό αποτέλεσμα απέναντι στους φιναλίστ του Μουντιάλ του '78, συνέχισε να παίζει προσεκτικά, πιέζοντας σωστά και απειλώντας στις αντεπιθέσεις και στις στημένες φάσεις. Δυστυχώς μια κεφαλιά του Άνθιμου Καψή τρία λεπτά πριν την λήξει βρήκε το δοκάρι και όχι τα δίκτυα και φύγαμε από το Σαν Πάολο της Νάπολης με 0 βαθμούς.

Κόντρα στην Τσεχοσλοβακία, παίξαμε πιο επιθετικά. Παρά το πολύ γρήγορο γκολ που δεχτήκαμε από τον μεγάλο Πανένκα, απαντήσαμε σχεδόν αμέσως με το Νίκο Αναστόπουλο και πιέσαμε για τη νίκη που ήταν το μόνο αποτέλεσμα που χρειαζόμασταν πια, εν όψει και του τελευταίου ματ