Ο Ν. Χουντής στον ΑΘΗΝΑ984

O Νίκος Χουντής, μέλος της κεντρικής επιτροπής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., μίλησε στις 20/10 στον «ΑΘΗΝΑ 9.84» και τη Νόνη Καραγιάννη.

Μεταξύ άλλων είπε :

* "Το χρέος, μοχλός πίεσης από τις αγορές":

«Μιλάμε για επάνοδο -για να μην πω κάτι παραπάνω-, της ευρωπαϊκής κρίσης. Είδατε και τις διατυπώσεις και τις εξελίξεις σε άλλες χώρες, οι οποίες δεν μπορούν ν' ανταποκριθούν στις πολιτικές λιτότητας κ.λπ.. Πολλοί φοβούνται ότι η κρίση επανέρχεται και με τα τυπικά της χαρακτηριστικά σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες... Κρίση είχαμε και το 2009, γενικευμένη και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Όμως, η Ελλάδα στην πρώτη αντιμετώπιση από πλευράς Ευρωπαίων, θεωρήθηκε εξαίρεση, ως κάτι το ιδιαίτερο. Μετά όμως ήρθαν και τα άλλα μνημόνια που απέδειξαν ότι η Ελλάδα δεν ήταν εξαίρεση, αλλά απλώς ο αδύνατος κρίκος της όλης υπόθεσης. Ωστόσο, η κρίση ήταν πανευρωπαϊκή...».

Σε άλλο σημείο είπε: «Η απάντηση στην κρίση που θα βρούμε μπροστά μας, στη νέα της εκδοχή ή στην επανεκδοχή της, είναι αυτό που σταθερά λέμε. Ότι, δηλαδή, δεν υπάρχει άλλος τρόπος αντιμετώπισης για να μπεις σε μία διαφορετική αναπτυξιακή διαδικασία και να φύγεις από τις πολιτικές λιτότητας και ύφεσης, από το να ξεκινήσεις από τα μέτρα που είπαμε στη Θεσσαλονίκη. Ότι, δηλαδή, πρέπει ν' αντιμετωπιστούν οι ακραίες συνέπειες της κρίσης και ταυτόχρονα να ξεκινήσει διαπραγμάτευση με πρόθεση και διεκδίκηση και να διαγραφεί το μεγαλύτερο μέρος του χρέους. Αυτό δεν το λέμε ως μια βολονταριστική αντίληψη, μια φιλολαϊκή φιλοφρόνηση στο λαό, ότι δεν θα πληρώνει πια. Αποδείχθηκε, όμως, ότι, ως μοχλός, το χρέος αποτελεί την πίεση που ασκείται από τις αγορές. Το θέμα του χρέους αντιμετωπίζεται ως τέτοιος μοχλός, σκοπίμως, προκειμένου να επιβληθούν πολιτικές. Σου λέει δηλαδή, "επειδή δεν μπορείς να πληρώσεις το χρέος σου, εγώ θα σου δώσω δάνειο με υψηλό επιτόκιο -εκεί είναι η υπεραντίδραση-, αλλά για να εξασφαλιστώ ότι θα πληρωθούν τα λεφτά, πρέπει να εφαρμόσεις μνημόνια". Αυτή η στρατηγική επιβάλλεται και εμείς την αρνούμαστε διότι, εκτός των άλλων, αποδείχθηκε και αναποτελεσματική».

* "Μόνη προϋπόθεση να δούμε τι εντολή δίνει ο λαός":

«Με αυτή τη παραδοχή -που είναι αντιφατική-, δηλαδή ότι ήμασταν τότε που ξεκίνησαν οι μνημονιακές πολιτικές, σ' ένα χρέος της τάξεως του 124%, που εκρίθη μη βιώσιμο -δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί με ίδιες δυνάμεις- και ξεκίνησαν όλα, πώς λοιπόν, σήμερα, να ξεκινήσεις την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος μ' ένα χρέος που έχει φτάσει στο 174%, με μία γενίκευση αυτού του προβλήματος και σε άλλες χώρες και εσύ να λες "θα πάω με τις ίδιες πολιτικές, δηλαδή ότι θα μπορώ ν' αντιμετωπίσω με αυτή τη πολιτική των μνημονίων και της λιτότητας";. Αποδείχθηκε ότι δεν μπορείς να τ' αντιμετωπίσεις... Δεν υπάρχει άλλη προϋπόθεση, παρά να δούμε τι εντολή μας δίνει ο λαός. Γι' αυτό λέμε ότι πρέπει ο λαός να λύσει αυτό το πρόβλημα. Η κυβέρνηση λέει "δεν μπορώ να κάνω τίποτα, θα υποταχθώ, μου την έπεσαν και οι αγορές", το λέω έτσι λαϊκά. Εμείς λέμε ότι πρέπει να πάμε διεκδικητικά και ότι η κοινωνία δεν μπορεί να υπακούει συνεχώς στις αγορές. Το ένα εγχείρημα έχει δείξει τα αποτελέσματά του και το δεύτερο κρίνεται αν μπορεί να είναι ρεαλιστικό. Αυτή την απάντηση πρέπει όμως καταρχήν να τη δώσει ο λαός... Στη βάση της εντολής που θα δώσει ο λαός. Δεν εννοώ την εντολή μόνον όσο αφορά τη προγραμματική κατεύθυνση, αλλά και τι δύναμη θα δώσει στον καθένα μας. Έτσι γίνεται στις δημοκρατίες. Ο λαός θα σου υπαγορεύσει προς ποια κατεύθυνση πρέπει ν' αναζητήσεις συμμαχίες, συναινέσεις και συνεννοήσεις. Τα άλλα μοιάζουν με κάποιες κρυφές ατζέντες. Σαν κάτω από το τραπέζι κάποιος με κάποιον να συνεννοείται και "να βρούμε μια λύση" κ.λπ.. Τη λύση δεν μπορείς να την βρεις έξω από το τι κρίνεις σήμερα και ποια είναι η εικόνα της σημερινής πραγματικότητας στην Ελλάδα».

* "Συνεννόηση, αλλά όχι για άλλα μνημόνια ή αποφάσεις που συγκρούονται με τα συμφέροντα της κοινωνίας":

«Θα δείξει ποια είναι η επικρατούσα άποψη. Με αυτή την έννοια μπαίνω και σ' αυτή τη συζήτηση. Πάμε σ' ένα αποτέλεσμα. Εμείς θέλουμε μια αυτοδύναμη κυβέρνηση, μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία, για να εφαρμόσουμε αυτό το πρόγραμμα. Εν πάση περιπτώσει, η παρουσία της Νέας Δημοκρατίας είναι ισχυρή, παρά την ήττα της. Προσωπικά, νομίζω ότι δεν θα είναι ισχυρή, αλλά τέλος πάντων. Αυτό που θα κάνεις εσύ, τότε, είναι σ' αυτό το πρόγραμμα, στο οποίο έχει συμφωνήσει η πλειοψηφία του λαού, να τον καλέσεις και να τους πεις "έλα εδώ, θα το κάνουμε αυτό;". Δείγματα μιας τέτοιας επιδιωκόμενης συνεννόησης δώσαμε και στη Βουλή, όταν είπαμε ότι συμφωνούμε να διεκδικήσουμε και να βάλουμε στον προϋπολογισμό μας το γερμανικό κατοχικό δάνειο... Είναι κάτι που ξεπερνά κάποιες επιμέρους διαφορές, αλλά δείχνει και που θες να πας τα πράγματα. Δηλαδή, χρωστάς, αλλά σου χρωστούν. Υπάρχουν ορισμένα σημεία στα οποία κρίνεται ο άλλος αν θέλει να τα επιδιώξει ή όχι. Αν η συνεννόηση λέει "πάμε να διαπραγματευτούμε τρόπους που θ' αποδεικνύουν ότι το χρέος μας είναι βιώσιμο και όλα αυτά που θα οδηγήσουν σε μνημόνια και σε νέα επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, διότι αυτό είναι το καινούργιο περιεχόμενο -έχετε δει που θα πάει τα πράγματα, ομαδικές απολύσεις κ.λπ.-, εκεί δεν μπορεί να υπάρξει συνεννόηση. Είναι συγκρουσιακό σε σχέση με τα συμφέροντα της κοινωνίας και επομένως τι συνεννόηση να κάνεις;».

* Για Ανεξάρτητους Έλληνες: "Η συναντίληψη σε κάποιο θέμα δεν σημαίνει γενικευμένη πολιτική εφ' όλης της ύλης".

«Συναντίληψη σε κάποια θέματα με το κόμμα του κ. Καμμένου, όπως διαπιστώθηκε και στην τελευταία συνάντηση που άφησε το περιθώριο για κάποιους που δεν τα προσέχουν καλά τα πράγματα να πουν "γενικευμένη συνεργασία"... Εμείς ποτέ δεν μιλήσαμε για γενικευμένη συνεργασία με το κόμμα του κ. Καμμένου, αλλά και με άλλα κόμματα, τη στιγμή που θέτουμε ως προϋπόθεση το πρόγραμμα στο σύνολό του. Το ότι υπάρχει συναντίληψη με τον κ. Καμμένο σε αυτό και ενδεχομένως και σε κάτι άλλο μ' ένα άλλο κόμμα, δεν σημαίνει γενικευμένη πολιτική εφ' όλης της ύλης. Άλλωστε, υπάρχουν καταγεγραμμένες και οι διαφορετικές απόψεις και όταν πας σε συνολικό πρόγραμμα, δεν μπορείς να έχεις μια κυβέρνηση που να είναι διχασμένη σε βασικά θέματα. Αυτό δεν σημαίνει ότι εμείς δεν θα εξαντλήσουμε -και με δική μας βούληση- μια επιδιωκόμενη στήριξη σε βασικές πλευρές ή σε κάποιες πλευρές ενός δύσκολου προγράμματος... Το ότι θα ζητήσεις κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες στη βάση του προγράμματος, συγκεκριμένων στόχων, είναι δεδομένο».

* "Σύμφωνο συμβίωσης για να ολοκληρωθεί το φλερτ":

«Και τέλος, επειδή θα διαπιστώσατε ότι το ν' αποφεύγουμε να ονοματίσουμε -και εγώ το απέφυγα- τους πιθανούς μας συμμάχους, αυτό πάλι επιτρέψτε μου να το εναποθέσω στη λαϊκή εντολή. Δηλαδή, ποια κόμματα θα υπάρχουν αύριο, μετά από μια τέτοια κρίση, ποιος θα είναι ο συσχετισμός δύναμης και επομένως εκεί θα δεις με βάση το πρόγραμμά σου, πώς θα κινηθείς. Σε κάθε περίπτωση, επειδή μας ερωτεύονται -να το χαλαρώσουμε λίγο-, δεν σημαίνει πως θα ολοκληρωθεί και το φλερτ, ούτε από τη δική μας πλευρά, ούτε από τους άλλους, αν δεν υπάρξει κάποιου είδους σύμφωνο συμβίωσης».

«ΑΘΗΝΑ 9.84» - ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ