Κρίση & Παιδική Ηλικία

Απογοητευτικά είναι τα στοιχεία ημερίδας για το πόσο η κρίση έχει επηρεάσει τα παιδιά, που πραγματοποιήθηκε από το Παρατηρητήριο Μελέτης της Παιδικής Ηλικίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Μεταξύ άλλων:
1. Ο αριθμός των παιδιών ηλικίας έως 18 ετών που βρίσκονταν σε κίνδυνο φτώχειας για το έτος 2013, ανήλθε σε 556.000.

2.Τα παιδιά που ζούσαν κάτω απο το όριο φτώχειας αυξήθηκαν κατα 23%, έναντι αντίστοιχης αύξησης 17.7% στον συνολικό πληθυσμό των φτωχών.

3.Μεταξύ του

2009 και 2013, το κατώφλι κινδύνου φτώχειας οριζόμενο ως το 60% του συνολικού μέσου εισοδήματος ισοδύναμου εισοδήματος, μειώθηκε κατα 27%.

4. Η φτώχεια στα παιδιά των μεταναστών, δηλαδή παιδιά με ξένη υπηκοότητα γονέων, έφτασε το 2013 το 61.3% από 53.1% το 2012

5.Μεταξύ 2012 και 2013 σημείωθηκε αύξηση κατα 8 ποσοστιαίες μονάδες, ενώ μεταξύ 2009 και 2013 σημειώθηκε αύξηση κατα 20 μονάδες. Η απόκλιση των παιδιών αυτών προς τα φτωχά παιδιά με ελληνική υπηκοότητα γονέα είναι της τάξης των 38 ποσοστιαίων μονάδων για το έτος 2013.

Ο κεντρικός ομιλητής, Δημοσθένης Δασκαλάκης, καθηγητής παιδαγωγικού τμήματος του ΕΚΠΑ και υπεύθυνος του Παρατηρητηρίου Μελέτης Παιδικής Ηλικίας δήλωσε πως «δεν μιλάμε πλέον για το αποκλεισμένο παιδί ενός θήλακα, μιας ομάδας ή μιας περιοχής, αλλά για το παιδί της διπλανής πόρτας». Επεσήμανε δε, πως όσο συρρικνώνεται το ΑΕΠ,η συρρίκνωση στο «κατώφλι της φτώχειας» σημαίνει δραματική επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης, περιορισμός των δαπανών για την Υγεία και την Παιδεία και πρόσθεσε πως στη χώρα μας γίνεται ανορθολογική χρήση των κοινωνικών δαπανών. «Δεν υπάρχουν στοχευμένα μέτρα για το παιδί και την οικογένεια, που αν κανείς δει την εξέλιξή της ως ποσοστό κοινωνικών δαπανών και ΑΕΠ μοιάζει με καρδιογράφημα νεκρού, δηλαδή εμφανίζουν μια ευθεία».

Γεγονός είναι πως ακόμη και τα πολύ πρόσφατα στοιχεία της EUROSTAT μπορεί να εμφανίζουν μια μικρή μείωση της φτώχειας με οικονομικούς όρους, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι βελτιώνονται οι συνθήκες διαβίωσης των νοικοκυριών και των παιδιών.

«Η οικονομική δυσχέρεια, η οικονομική δυσκολία επηρεάζει την παιδική ηλικία. Κι αυτό φαίνεται από τη δυσχέρεια στην παρακολούθηση της εκπαίδευσης, τον περιορισμό του ελεύθερου χρόνου. Ξέρω κι εγώ και από συναδέλφους παιδιάτρους πως υπάρχει υστέρηση στους εμβολιασμούς, στη σωστή παρακολούθηση από παιδίατρο. Κι αυτά μπορεί να μην τα βλέπουμε τώρα, αλλά θα τα βρούμε μπροστά μας τα επόμενα 10 με 20 χρόνια», τόνισε ο Πρύτανης του ΕΚΠ Θάνος Δημόπουλος.

Στο ερώτημα πώς αντιμετωπίζεται το φαινόμενο ο καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου Ανδρέας Λύτρας απάντησε: «Μόνο με παθητικά μέτρα όπως αντιμετώπιση της ανέχειας, της στέρησης, της αποφυγής του κοινωνικού αποκλεισμού και με άλλα αμυντικού χαρακτήρα. Αυτό που μπορεί να επιλυθεί επιθετικά είναι το θέμα των προϋποθέσεων της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, που αφορά στους ενήλικους από τους οποίους εξαρτώνται τα παιδιά». Ο κ. Λύτρας πρόσθεσε πως «ο μόνος τρόπος είναι η έκδοση επιπλέον νομισματικής μάζας. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος κι όποιος λέει το αντίθετο απλώς εθελοτυφλεί ή δεν λέει την αλήθεια. Βεβαίως, μπορεί να συνοδεύεται ή να πλαισιώνεται από επιμέρους μέτρα, όπως η αύξηση του πληθωρισμού, η διεύρευνση της χρηματοδότησης της αγοράς κι η αύξηση της κατανάλωσης».

Οι επιστήμονες πάντως, κρούουν το καμπανάκι προς την Πολιτεία και επισημαίνουν πως είναι πλέον επιτακτική η ανάγκη η καταγραφή της κατάστασης της Παιδικής Ηλικίας και η κατάρτιση ενός Εθνικού Σχεδίου Δράσης.

Ρεπορτάζ: Κώστας Κορέλλης