Δεν κλείνουν τα Κέντρα Κράτησης Μεταναστών

Δεν κλείνουν τα Κέντρα Κράτησης Μεταναστών, ξεκαθάρισε στον Αθήνα 9.84 η αναπληρώτρια υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Τασία Χριστοδουλοπούλου χαρακτηρίζοντας «πιλοτικό» το πρόγραμμα που εφαρμόζεται τις τελευταίες ημέρες.

Η κ. Χριστοδουλοπούλου μίλησε στον «ΑΘΗΝΑ 9.84» και την τρίωρη εκπομπή, με τις Ελευθερία Κουμάντου και Ελεονώρα Ορφανίδου, κατά τη διάρκεια παρουσίασης έρευνας του σταθμού μας με θέμα "Κέντρα Κράτησης Μεταναστών - Η επόμενη μέρα".

Η αναπληρώτρια υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Τασία Χριστοδουλοπούλου, δήλωσε:

«Αυτή τη στιγμή, περιμένουν να φύγουν περίπου 1.400 μετανάστες και έχουν ήδη φύγει 2.000, σε όλη την χώρα. Ο συνολικός αριθμός ήταν 3.500... Δεν θα υπάρξει κλείσιμο. Αφού εκκενωθούν τα κέντρα κράτησης, θα δούμε ακριβώς τι σχεδιασμό θα κάνουμε για το μέλλον. Αυτό είναι ένα πιλοτικό πρόγραμμα, δοκιμαστικό, να δούμε πώς θα πάει και μετά θα αποφασίσουμε ποια θα είναι η τύχη των κέντρων, γιατί δεν έχουμε δυνατότητα να τα κλείσουμε, δεδομένου ότι έχουμε απορροφήσει κονδύλια γι' αυτά τα κέντρα και αν τα κλείσουμε, πρέπει να γίνει διόρθωση προϋπολογισμού, δηλαδή να επιστρέψουμε χρήματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Επειδή δεν έχουμε δυνατότητα επιστροφής χρημάτων -αντίθετα θέλουμε να απορροφήσουμε κονδύλια-, πρέπει να κάνουμε μια προσαρμογή, να δούμε με τι τρόπο μπορούμε να μετατρέψουμε αυτά τα κέντρα, είτε σε κέντρα πρώτης υποδοχής, είτε σε ανοικτές δομές... Κάποια οπωσδήποτε θα τα κρατήσουμε. Δεν υπάρχει χώρα που να μην έχει κέντρα κράτησης για ειδικές κατηγορίες αλλοδαπών. Είναι ένα άλλο πλάνο, το οποίο θέλει χρόνο, σκέψη κ.λπ. Δεν είπαμε ποτέ ότι δεν θα έχουμε κέντρα κράτησης στη χώρα».

Δημοσιογράφος: Τι γίνεται με τους ανθρώπους που βρίσκονται στα κρατητήρια;

Τ. Χριστοδουλοπούλου: «Αυτό δεν είναι της δικής μου αρμοδιότητος».

Δημοσιογράφος: Πρόκειται για μετανάστες ή πρόσφυγες που φτάνουν στα νησιά, κυρίως στη Λέρο και τη Μυτιλήνη, όπου δεν υπάρχουν κέντρα κράτησης και κρατούνται στα κρατητήρια...

Τ. Χριστοδουλοπούλου: «Όταν φτάνουν στα νησιά, είναι η υποδοχή, γίνεται η ταξινόμηση των ανθρώπων, η ταυτοποίησή τους και ανάλογα την κατηγορία στην οποία ανήκουν, παίρνει ο καθένας το νομικό καθεστώς στο οποίο ανήκει. Δεν υπάρχουν κέντρα κράτησης στα νησιά, ποτέ δεν υπήρχαν. Από εκεί παίρνει ο καθένας τη διαδικασία, στην οποία πρέπει να μπει. Αν είναι πρόσφυγας, πρέπει να πάει στα κέντρα ασύλου, να ζητήσει άσυλο. Αν είναι ανήλικος πάει στους ξενώνες φιλοξενίας. Αν είναι ευάλωτη κοινωνική ομάδα, ακολουθεί τη διαδικασία του, τα θύματα τράφικινγκ κ.λπ. Και αν είναι μετανάστης, ακολουθείται η διαδικασία της απέλασης. Δεν έχει σχέση η είσοδος του μετανάστη με τα κέντρα κράτησης. Τώρα το ποιοι και πόσοι βρίσκονται σε κρατητήρια αστυνομικών τμημάτων, δεν το γνωρίζω. Είναι θέμα της αστυνομίας».

Δημοσιογράφος: Από την έως τώρα διαδικασία που εφαρμόζεται για τις απελευθερώσεις, είστε ευχαριστημένη, είναι αυτό που θα θέλατε για αυτούς τους ανθρώπους;

Τ. Χριστοδουλοπούλου: «Οπωσδήποτε θα ήθελα να υπάρχουν κέντρα που να τους φιλοξενούν, να τους σιτίζουν, να τους στηρίζουν ψυχολογικά και βεβαίως θα ήθελα να υπάρχει και η δυνατότητα να εργαστούν. Αλλά, δυστυχώς, ζούμε σε μια χώρα που είναι σε ανθρωπιστική κρίση, που υπάρχουν Έλληνες που κοιμούνται στα παγκάκια, που δεν έχουν δουλειά, που είναι φτωχοί και αφού επέλεξαν αυτή τη χώρα, τελικά θα έχουν και αυτοί, τη μοίρα των Ελλήνων...
Είναι υποχρέωση των ΜΚΟ να φροντίσουν αυτούς τους ανθρώπους, είναι μέσα σε προγράμματα... Περιμένουμε. Κάθε ένας που φεύγει, συμπληρώνεται η θέση από κάποιον που είναι στην αναμονή. Έτσι γίνεται πάντα. Και τα ασυνόδευτα ανήλικα που βγήκαν από τα κέντρα -όσα βγήκαν, γιατί έχουν μείνει ακόμα και άλλα-, πηγαίνουν στους ξενώνες που διατηρούν αυτές οι ΜΚΟ. Κάθε φορά που φεύγει κάποιο παιδί, μπαίνει άλλο. Δυστυχώς η κατάσταση, όπως έχει διαμορφωθεί τώρα, είναι ότι η πληρότητα είναι 100% και μέχρι να ξεκινήσουν τα νέα προγράμματα, οφείλουμε να έχουμε υπομονή, για να μπορούν να συμπληρωθούν από τους καινούριους που βγαίνουν από αυτές τις άθλιες καταστάσεις.

Δημοσιογράφος: Στη διαδικασία, θα πρέπει όποιος είναι να πάρει το χαρτί του και να βγει από το κέντρο κράτησης να δηλώσει και μια διεύθυνση, κάποια στοιχεία. Ακούσαμε την μαρτυρία ενός ανθρώπου που απελευθερώθηκε πριν από λίγες μέρες από την Αμυγδαλέζα, ο οποίος τελικώς δήλωσε ψεύτικη διεύθυνση, για να μπορέσει να φύγει. Υπάρχει αντιπαραβολή, διασταύρωση αυτών των στοιχείων, ώστε να μη βρούμε π.χ. 30 ίδιες διευθύνσεις ή διευθύνσεις που δεν ισχύουν;

Τ. Χριστοδουλοπούλου: «Αυτό δεν μπορώ να το ξέρω, αν θα το κάνει η αστυνομία. Εκείνο που ξέρω είναι ότι όλοι αυτοί οι αλλοδαποί που έφυγαν, πράγματι δηλώσαν μια διεύθυνση. Ακούω τώρα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον ότι δήλωσαν ψεύτικη. Σε κάθε περίπτωση, ταυτόχρονα, είναι υποχρεωμένοι 2 φορές το μήνα να εμφανίζονται στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής που δήλωσαν. Αυτό είναι το κρίσιμο, να εμφανιστούν στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής. Παράλληλα, πολλοί από αυτούς είχαν δηλώσει μια διεύθυνση, γιατί πίστευαν ότι βγαίνοντας θα υπήρχε αυτή η διεύθυνση και όταν γύρισαν στα σπίτια τους, δεν υπήρχαν. Τουλάχιστον ένας που εμφανίστηκε εδώ, μου είπε ότι ήταν 11 χρόνια στην Ελλάδα, με άδεια παραμονής και ένα πρωί ξύπνησε παράνομος, γιατί δεν είχε συγκεντρώσει τα ένσημα λόγω ανεργίας. Αυτός ο άνθρωπος, λοιπόν, έμεινε μέσα στο κέντρο 9 μήνες και όταν γύρισε, δεν υπήρχε το σπίτι του. Προφανώς συγκατοικούσε με κάποιον, ο οποίος δεν είχε τη δυνατότητα να πληρώνει το ενοίκιο και μετακινήθηκε. Αυτός δήλωσε πράγματι αυτή τη διεύθυνση, αλλά όταν πήγε, δεν υπήρχε. Στη ζωή αλλάζουν τα πράγματα».

Δημοσιογράφος: Ο κ. Δένδιας μιλώντας νωρίτερα στον Αθήνα 9.84, χαρακτήρισε ερασιτεχνικό τον τρόπο εκκένωσης των κέντρων κράτησης...

Τ. Χριστοδουλοπούλου: «Και εγώ χαρακτηρίζω βάρβαρο τον τρόπο που έφτιαξε τα κέντρα κράτησης. Αυτό τι λέει; Δυστυχώς. Και ο τρόπος που έστησε ο κ. Δένδιας τα κέντρα κράτησης, μας επιβάρυνε με πρόστιμο ενός εκατομμυρίου ευρώ από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το οποίο πρέπει τώρα να πληρώσουμε, ενώ έχουμε τόσες υποχρεώσεις. Σε αυτά τα πράγματα δεν υπάρχουν διλήμματα. Το θέμα είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι κρατούνταν παράνομα εκεί, γιατί ήταν αιτούντες άσυλο, ανήλικα, ευάλωτες κοινωνικές ομάδες και δεν έπρεπε να ζουν σε αυτές τις άθλιες συνθήκες. Το βασικό ζήτημα είναι ότι η ελληνική νομοθεσία δεν επέτρεπε να είναι αυτοί οι άνθρωποι εκεί. Τώρα εμείς αποφασίσαμε να τους αφήσουμε. Το ότι δεν έχουμε τους τρόπους να τους βοηθήσουμε, πράγματι δεν τους έχουμε. Τι να κάναμε όμως; Να τους αφήσουμε εκεί για πάντα, επειδή δεν έχουμε τρόπους να τους φιλοξενήσουμε κάπου;».

Δημοσιογράφος: Ο αντίλογος λέει ότι θα μπορούσατε να έχετε βελτιώσει τις συνθήκες κράτησης για λίγο καιρό, μέχρι να ετοιμαστούν οι δομές που θα μπορούσαν να τους βοηθήσουν περισσότερο, βγαίνοντας...

Τ. Χριστοδουλοπούλου: «Πότε; Σε πόσα χρόνια; Τι να κάνουμε; Μπορούμε να τους κρατάμε;».

Δημοσιογράφος: Και ότι επισπεύθηκαν οι διαδικασίες μετά την αυτοκτονία στην Αμυγδαλέζα...

Τ. Χριστοδουλοπούλου: «Όχι. Τότε ακριβώς αναλάβαμε. Από τη πρώτη στιγμή που αναλάβαμε το υπουργείο, αποφασίσαμε ότι τα κέντρα κράτησης δεν μπορούν να συνεχίσουν να υπάρχουν. Σε κάθε περίπτωση, η προηγούμενη κυβέρνηση σταδιακά είχε αυξήσει το χρόνο κράτησης από τους 6 στους 12 μήνες, μετά στους 18, και μετά έλεγε επ' αόριστον. Δεν γίνεται να κρατάς ανθρώπους, που δεν έχουν διαπράξει ποινικό αδίκημα, με μια απόφαση ενός αστυνομικού διευθυντή, διότι η ελευθερία προστατεύεται από το ελληνικό Σύνταγμα. Δεν γίνεται να κρατάς ανθρώπους χωρίς λόγο κάπου, επειδή δεν έχεις να τους βάλεις σε ένα χώρο με αξιοπρεπείς συνθήκες. Αυτό δεν μπορεί να το λέει κανείς, ο οποίος σέβεται το αγαθό της ελευθερίας».