Eπέτειος της απελευθέρωσης της Αθήνας

12 Οκτωβρίου 1944. Ήταν ένα ηλιόλουστο πρωινό Πέμπτης, όταν οι καμπάνες των εκκλησιών άρχισαν να χτυπούν χαρμόσυνα, καλώντας τους Αθηναίους να ξεχυθούν στους δρόμους και να πανηγυρίσουν το τέλος της γερμανικής κατοχής. Όλο το βράδυ, μικρές φάλαγγες γερμανικών αυτοκινήτων ξεκινούσαν προς το Βορρά και στις 6:30 το πρωί άρχισε η αποχώρηση του κυρίως σώματος.

Στις 8, οι ελάχιστοι Γερμανοί που είχαν απομείνει, συγκεντρώθηκαν στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, όπου σε μία βιαστική τελετή, ο στρατηγός Φέλμι κατέθεσε στεφάνι.

Το μόνο που απέμενε ήταν η υποστολή της ναζιστικής σημαίας

από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης. Ένας στρατιώτης κατέβασε τη σβάστικα χωρίς καμία επισημότητα στις 9:15, σημαίνοντας το τέλος της κατοχής που διήρκεσε 1.625 μέρες και την αρχή ενός τρελού πανηγυριού στους δρόμους της Αθήνας. Χιλιάδες κόσμου με τη γαλανόλευκη στα χέρια αλληλοασπάζονταν, αναφωνώντας «Χριστός Ανέστη», παιδιά σκαρφάλωναν στις οροφές των τραμ, ενώ απ' άκρη σ' άκρη αντηχούσε ο Εθνικός Ύμνος.

Η Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, υπό τον πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου, έφτασε στην Αθήνα έξι μέρες αργότερα, στις 18 Οκτωβρίου, και αφού προηγουμένως βεβαιώθηκε ότι ο ΕΛΑΣ τήρησε τη Συμφωνία της Καζέρτας, κατά την οποία θα συμμορφωνόταν προς τις διαταγές του βρετανού αρχιστράτηγου Σκόμπι.

Ωστόσο, αυτό ήταν μόνο μία ελπίδα που θα διαψευδόταν 45 μέρες αργότερα με το ξέσπασμα των Δεκεμβριανών. Τα όπλα θα αντηχούσαν ξανά στους δρόμους της πρωτεύουσας, αλλά αυτή τη φορά θα ήταν στραμμένα κατά αδελφών.

Οι Γερμανοί, όταν κατέλαβαν την Ελλάδα, παραχώρησαν τμήματα της Μακεδονίας και της Θράκης στους συμμάχους τους Βουλγάρους. Την υπόλοιπη χώρα τη μοιράστηκαν με τους Ιταλούς. Έτσι, για την Ελλάδα άρχιζε η φρίκη της τριπλής κατοχής. Πείνα και εξαθλίωση μάστιζε το λαό. Τα τρόφιμα ήταν ελάχιστα, αφού τα περισσότερα τα έπαιρναν οι κατακτητές. Η κατάσταση στις πόλεις και κυρίως στην Αθήνα ήταν απελπιστική.
Όλα αυτά τα χρόνια, οι Γερμανοί αφανίζουν, πυρπολούν και εξολοθρεύουν σε όλη την Ελλάδα, λεηλατώντας συγχρόνως και τον εθνικό και ιδιωτικό της πλούτο. Από τον Αύγουστο ως το Δεκέμβριο του 1941 κατάσχεσαν από την Ελλάδα 26.206.000.000 χρυσές δραχμές και αργότερα όλα τα αποθέματα των τραπεζών. Από τις πρώτες 10 μέρες κατάσχεσαν μεγάλα αποθέματα από φρούτα, πατάτες, λαχανικά, λάδι, προϊόντα κρέατος, τυριά και από τις αγροτικές περιοχές τα περισσότερα οικιακά ζώα. Κατάσχεσαν επίσης από διάφορους μικρούς και μεγάλους έμπορους 71.000 τόνους Κορινθιακής σταφίδας, 10.000 τόνους ελαιόλαδο, 1433 τόνους καφέ, 1143 τόνους ζάχαρη, 2520 τόνους ρύζι και ένα φορτηγό πλοίο γεμάτο σιτάρι που βρήκαν στο Πειραιά πριν ξεφορτώση.
Οι εκτελέσεις έφτασαν τον αριθμό 42.800, εκατόν εξηνταεφτά χωριά και κωμοπόλεις καταστράφηκαν τελείως, ενώ εννεακόσια επτά έπαθαν μερική καταστροφή. Ανάμεσα στα χωριά αυτά και τις κωμοπόλεις, ξεχωρίζουν για την αγριότητα που έδειξαν οι Γερμανοί, τα Καλάβρυτα, το Ασβεστοχώρι, και το Δίστομο. Στα Καλάβρυτα σκότωσαν όλους τους άνδρες, 13