Σλοβενία, όπως η Ελλάδα το ’87

Οπως η Ελλάδα το ’87. Εξαιρετική ομάδα, με δύο «παιχταράδες» στην πεντάδα της, αλλά όχι. Πρωταθλήτρια Ευρώπης, σχεδόν κανείς δεν την περίμενε. Ηταν εκεί η Ισπανία – ίσως η καλύτερη ευρωπαϊκή εθνική ομάδα ever. Ηταν και η Σερβία – η μεγάλη των «Πλάβι» σχολή. Η Γαλλία. Η Ελλάδα. Στην καλύτερη περίπτωση, ετούτη η μικρή χώρα των δύο εκατομμυρίων

κατοίκων θα έφτανε στις «4». Καλό μπάσκετ έπαιζε και παλιότερα: το 2007, το 2009, το 2013. Αλλά, στο τέλος, έβγαινε πάντοτε χαμένη. Οι ίδιοι οι οπαδοί της έλεγαν ότι έχει… δυσανεξία στα μετάλλια.

Η κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ από τη Σλοβενία, που το βράδυ της Κυριακής νίκησε τη Σερβία με 93-85 στον τελικό της Κωνσταντινούπολης, είναι -από μόνη της- ιστορικής σημασίας. Αλλά είναι και μία από τις ομορφότερες αθλητικές ιστορίες. Για τον τρόπο με τον οποίον επιτεύχθηκε. Αυτή η «Σταχτοπούτα», η οποία εμφανίστηκε (περίπου) από το πουθενά και κατατρόπωσε όλες τις παραδοσιακές δυνάμεις της Ευρώπης, κατάφερε να ξεπεράσει αντιξοότητες που προσδίδουν στον θρίαμβό της μυθικές διαστάσεις.

Ο θρίαμβος της Σλοβενίας σε μία εικόνα

Ολα όσα συνέβησαν, όχι μόνο στη διάρκεια του τουρνουά αλλά και κατά την περίοδο της προετοιμασίας, έμοιαζαν ευλογημένα από τη Μοίρα: Η πρόσληψη του σέρβου κόουτς, Ιγκόρ Κοκόσκοφ, με έμπνευση του γενικού γραμματέα της σλοβενικής ομοσπονδίας). Η «σλοβενοποίηση» του Αντονι Ράντολφ. Η (ασυνήθιστη) κίνηση του 18χρονου σούπερ ταλέντου της Ρεάλ, Λούκα Ντόντσιτς, να αναβάλει τη συμμετοχή του στο draft (η οποία, μάλλον, δεν θα του επέτρεπε να αγωνιστεί στο Ευρωμπάσκετ). Η απόφαση του Γκόραν Ντράγκιτς -του άσου του Μαϊάμι- να παίξει κι εφέτος με τη χώρα του, σε μία ύστατη προσπάθεια (με μηδαμινές πιθανότητες επιτυχίας) να κατακτήσει ένα μετάλλιο. Ολα έγιναν λες και τα σκηνοθέτησε ο Θεός του μπάσκετ.

Ο Ντράγκιτς, ο Ντόντσιτς και η παρέα τους έφτασαν στον ευρω-τελικό αήττητοι (καμία άλλη ομάδα δεν το είχε κατορθώσει τα τελευταία 15 χρόνια), όχι με… κλεφτοπόλεμο αλλά με ελκυστικό μπάσκετ top ποιότητας. Κατά κάποιον τρόπο, η Σλοβενία έσωσε την τιμή του εφετινού Ευρωμπάσκετ. Δεν είναι τυχαίο που είχε κερδίσει την υποστήριξη όλων των ουδέτερων, πολύ πριν δείξει πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει.

Οι παίκτες της Σλοβενίας έπλεαν σε πελάγη ευτυχίας μετά την νίκη στον μεγάλο τελικό

Τον πιο μεγάλο της άθλο τον πέτυχε στον τελικό. Οταν έχασε τον Ντόντσιτς με τραυματισμό στο τρίτο δεκάλεπτο, και τον Ντράγκιτς (που είχε βάλει 35 πόντους) με κράμπες στο τέταρτο, όλοι πίστεψαν πως η ιστορία θα επαναληφθεί: ότι, για άλλη μία φορά, η Σλοβενία θα χάσει μέσα από τα χέρια της μία νίκη που άξιζε. Κι όμως, χωρίς τους δύο «αστέρες» της -που αργότερα αναδείχθηκαν μέλη της κορυφαίας πεντάδας- κατάφερε να ολοκληρώσει τον θρίαμβό της. Ο Κλέμεν Πρέπελιτς (έβαλε 21 πόντους), ο Βίντμαρ, ο Μπλάζιτς, ο Νίκολιτς, ο Μούριτς -οι κομπάρσοι που στην ίδια τους την πατρίδα τους έλεγαν μέτριους και ηττοπαθείς- έπαιξαν «το μπάσκετ της ζωής τους», χάρη στην καθοδήγηση του Ιγκόρ Κοκοσκόφ. Που η μισή του καρδιά ήταν με την ομάδα της πατρίδας του.

Ηταν -μακράν- ο καλύτερος προπονητής του τουρνουά. Αυτός που έκανε τη διαφορά – ακούς, Γιώργο Βασιλακόπουλε; Που μετέτρεψε τη συνήθως μαλθακή Σλοβενία σε πολεμική μηχανή. Εάν το όνομά του σας λέει κάτι, είναι αυτός που στην Ελλάδα προλάβαμε να απαξιώσουμε προτού, καν, τον γνωρίσουμε. Το 2015 ο Παναθηναϊκός είχε βάλει στο μάτι τον σέρβο τεχνικό, ο οποίος από το 2000 εργάζεται στο ΝΒΑ, ως ασίσταντ στους Τζαζ, έχοντας τη φήμη του μετρ της επιθετικής τακτικής. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος ήταν έτοιμος να τον φέρει στην Ελλάδα, όμως τον απέτρεψαν κάποιοι ηλίθιοι που τον ρωτούσαν (ειρωνικά): «τον Κοκο-ποιόν;».

Η πορεία της Σλοβενίας μέχρι το τρόπαιο, θύμιζε αρκετά την πορεία της Ελλάδας στο Ευρωμπάσκετ του ’87

Τη μέρα που η Σλοβενία συνέτριψε τους (μέχρι χθες) Πρωταθλητές Ευρώπης, Ισπανούς (92-72), και ο «Κοκο-ποιός» προκρίθηκε στον τελικό του Ευρωμπάσκετ, ο Γιαννακόπουλος σχολίασε στο Ιnstagram, κάτω από μία φωτογραφία του σέρβου τεχνικού: «Οταν τον ήθελα, ήταν άσχετος. Τώρα έγινε προπονητάρα. Είμαι περίεργος, από όλους τους δήθεν expert, ποιοι έχουν τα αρχ… να παραδεχτούν το λάθος τους;». Κανένας, πρόεδρε. Κακώς τους άκουσες.

Το Ευρωμπάσκετ απέδειξε πως -συνήθως- ο αθλητισμός είναι δίκαιος. Επειδή το πήρε η καλύτερη ομάδα, αν και αουτσάιντερ. Επειδή δεν το πήρε Ισπανία, αν και φαβορί, η οποία βρίσκεται στη δύση της δεκαετούς κυριαρχίας της. Κατά πολλούς, υπήρξε η καλύτερη εθνική ομάδα όλων των εποχών στην Ευρώπη, όμως ο ένδοξος κύκλος της φαίνεται να κλείνει. Αντιθέτως, ο ανοδικός κύκλος των Σέρβων έχει ανοίξει και πάλι. Οι ασημένιοι Ολυμπιονίκες του Ρίο και δευτεραθλητές Κόσμου στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας έφτασαν ως το τέλος της διαδρομής, χωρίς οκτώ βασικά τους στελέχη: Μίλος Τεόντοσιτς, Νίκολα Γιόκιτς, Νέμανια Μπιέλιτσα, Μίροσλαβ Ραντούλιτσα, Νεμάνια Νέντοβιτς, Νίκολα Κάλινιτς, Μάρκο Σιμόνοβιτς και Στέφαν Μάρκοβιτς (αποσύρθηκε μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες). Αυτή η οκτάδα θα μπορούσε, μόνη της, να κατακτήσει μετάλλιο.

Οι «Γιούγκοι», ο περιούσιος λαός του μπάσκετ, έζησαν -κι αυτοί- τα πέτρινα χρόνια τους. Πρωταθλητές Ευρώπης το 2001 και Κόσμου το 2002, έμειναν εκτός ημιτελικών στο Ευρωμπάσκετ του 2003 (στη Στοκχόλμη) και, μάλιστα, ηττήθηκαν από την Εθνική μας στον αγώνα για την 5η-6η θέση. Με κόουτς κοτζάμ Ομπράντοβιτς, απέτυχαν παταγωδώς στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας και στο Ευρωμπάσκετ της επόμενης χρονιάς (2005), το οποίο διοργάνωσαν οι ίδιοι. Αποκλείστηκαν από το Παγκόσμιο του 2006, πάτωσαν στο Ευρωπαϊκό του 2007, έλειψαν από τους Ολυμπιακούς του 2008. Το 2011 και το 2013 έμειναν εκτός εξάδας, και το 2012 εκτός Ολυμπιακών Αγώνων). Σε αυτά τα 12 χρόνια, μέχρι να ξαναπάρουν παγκόσμιο μετάλλιο (το 2014), μέτρησαν μόνο μία δεύτερη (2009) και μία τέταρτη (2010) θέση.

Η νεώτερη μπασκετική ιστορία των Σέρβων είναι διδακτική, για όσους από εμάς πιστεύουν πως η επιτυχία στα σπορ είναι ένα αυτονόητο δικαίωμα που κληρονομείται από γενιά σε γενιά.

The post Σλοβενία, όπως η Ελλάδα το ’87 appeared first on Protagon.gr.