Παρ' το αλλιώς Δημήτρη

Όσο καλός προπονητής κι αν πρόκειται να γίνεις, αφού στην προκειμένη περίπτωση το δείγμα γραφής δεν είναι αντιπροσωπευτικό, ένα πράγμα δεν μπορεί να… κουβαλήσεις, παρά μόνο "περπατώντας" τον δρόμο: την εμπειρία!

Ο Δημήτρης Παπανικολάου είναι… πολλά υποσχόμενος, αλλά θα χρειαστεί αφενός πολύ γερό στομάχι, αφετέρου να κατεβάσει λίγο ρυθμούς και τόνους, αφού μπήκε στην Α1 με μάλλον… άγριες διαθέσεις.

Στην πρώτη αγωνιστική τσακώθηκε με τον Κρις Χουγκάζ. Αιτία η έλλειψη διπλώματος και το γεγονός ότι του απαγορεύτηκε η παρουσία στον πάγκο του Ηλυσιακού. Μετά την αναμέτρηση ακολούθησε μια

σειρά δημοσιευμάτων και δηλώσεων, που συντήρησαν μια υπολανθάνουσα μορφή κόντρας ανάμεσα στους δύο.

Στην τρίτη αγωνιστική άνοιξε… μέτωπο με τον Βαγγέλη Αγγέλου, εξαιτίας των παραπόνων που είχε από τους διαιτητές. Κι εδώ, ακολούθησε μια… παραφιλολογία το παιχνίδι.

Δεν θα μπω καν στην αναζήτηση του ποιος έχει δίκιο και ποιος όχι. Όταν, όμως, στις τρεις πρώτες αγωνιστικές έχεις ανοίξει δύο μέτωπα, μάλλον δεν ξεκίνησες καλά. Συνυπάρχει πίεση και απειρία, όμως αν συνεχίσει έτσι θα δημιουργήσει περισσότερες αντιπάθειες από αυτές που καθένας έχει. Κι είναι κρίμα, γιατί ο τεχνικός του Ηλυσιακού είναι από τα καλύτερα παιδιά του χώρου.

Μπορεί και να τον αδικούμε, όμως ας το σκεφτεί λίγο κι αν βρει ψήγματα ορθολογιστικής σκέψης σε αυτά που γράφουμε, ίσως να βοηθηθεί…