Ο παράγοντας ΟΑΚΑ

Είναι κάτι παραπάνω από ξεκάθαρο, ότι ο ημιτελικός κυπέλλου της Δευτέρας, μεταξύ του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού, είναι ένα παιχνίδι ειδικών συνθηκών.

Ξεχωριστό, ανάμεσα στα 11 (συνολικά), που μπορεί να φτάσουν να παίξουν οι δυο τους, μέχρι το τέλος της σεζόν, μετά την δεδομένη πια συνύπαρξη στο ΤΟΡ 16.

Δεν έχει καμία σχέση ακόμη και με εκείνους τους 6 συνεχόμενους τελικούς που έπαιξαν στο Ελληνικό,

για τον ίδιο θεσμό. Ήταν σε ουδέτερο, μισογεμάτο από επίλεκτους στις εξέδρες και μήνα Φεβρουάριο.

Είναι προφανές ότι η μεγάλη διαφορά συνίσταται στον τόπο διεξαγωγής του και ό,τι αυτός συνεπάγεται. Στις εσωτερικές διοργανώσεις, το ΟΑΚΑ, για τον Παναθηναϊκό, τα τελευταία χρόνια έχει αποδειχθεί απόρθητο κάστρο, γιατί σε αυτό δεν έχει χάσει κανένα ματς που να είχε καθοριστικό χαρακτήρα. Ο Ολυμπιακός μπορεί να έχει φύγει νικητής, αλλά σε ματς κανονικής περιόδου, που δεν έπαιξαν ιδιαίτερο ρόλο στην κατάληξη της μονομαχίας τους για τον τίτλο.

Επιπλέον, πρόκειται για ένα παιχνίδι νοκ άουτ, που για αμφότερους, δεν αφήνει περιθώρια σε λάθη με την προοπτική επανόρθωσης. Όποιος νικήσει θα βρίσκεται αγκαλιά με το τρόπαιο.

Το ζητούμενο στην προκειμένη περίπτωση είναι πόσο μπορεί αυτή η παράμετρος (του ΟΑΚΑ) να διαφοροποιήσει τα δεδομένα με τα οποία θα παρουσιαστούν οι δυο «αιώνιοι» στο παρκέ.

Πόσο βελτιωμένος μπορεί να παρουσιαστεί ο Παναθηναϊκός, συγκριτικά με την εικόνα που έβγαλε στην Ευρωλίγκα; Πόσο ανεπηρέαστος θα σταθεί στο παρκέ, από τους τραυματισμούς (Ούκιτς, Μασιούλις, Παππάς) που τον ταλαιπωρούν τον τελευταίο καιρό, αν συμφωνήσουμε ότι αυτοί ευθύνονται για τις μεταπτώσεις του, όχι μόνο από παιχνίδι σε παιχνίδι, αλλά και από δεκάλεπτο σε δεκάλεπτο; Το σίγουρο είναι ότι θα εμφανιστεί πιο πωρωμένος.

Από την άλλη, πόσο μεγάλη παραμόρφωση μπορούν να προκαλέσουν στον αήττητο και πιο εύρωστο (αυτή την εποχή) Ολυμπιακό οι καταστάσεις που μπορεί να συναντήσει σε μια τόσο αφιλόξενη έδρα; Θα καταφέρουν να παίξουν, κι αν «ναι», σε τι κατάσταση θα βρεθούν ο Λο και ο Πέτγουεϊ, προκειμένου να τον βοηθήσουν στα νευραλγικά κομμάτια του αγώνα, ειδικά στην πιεστική άμυνα και το ριμπάουντ;

Είναι πολύ απλοϊκό να ισχυριστεί κανείς ότι λόγω ευρωπαϊκής εικόνας, ο Ολυμπιακός είναι φαβορί. Για τον απλούστατο λόγο ότι τέτοια ματς κρύβουν μια αέναη ιδιαιτερότητα , που δεν είναι απαραίτητο να ταυτίζεται με το momentum. Συν τοις άλλοις και μόνο ότι ο Παναθηναϊκός μπορεί να κατέβει στο παρκέ με άλλοθι, του δίνει μια μεγαλύτερη ηρεμία από τον αντίπαλο που νιώθει ότι αν χάσει θα είναι αποτυχία.

Η ιστορία έχει δείξει ότι τέτοια ντέρμπι δεν διαμορφώνονται τόσο από την ψυχολογία που προηγείται του τζάμπολ, όσο διαμορφώνουν ψυχολογία , μετά την λήξη τους. Μπορεί λοιπόν η εικόνα που έχουν βγάλει. Μέχρι στιγμής οι δυο ομάδες να μην είναι ίδια, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία.

Οι μέρες, ή καλύτερα οι ώρες που απομένουν μέχρι τον ημιτελικό έχουν ξεχωριστή σημασία. Γιατί από την κατάσταση των εκατέρωθεν τραυματιών θα καθοριστεί και ένα μεγάλο ποσοστό της στρατηγικής που θα επιλέξουν οι προπονητές. Οι προπονητές οι οποίοι , κυρίως, οφείλουν να είναι έτοιμοι να διαχειριστούν το απρόοπτο που μπορεί να συναντήσουν μπροστά τους.

ΥΓ: Από την Παρασκευή το απόγευμα ξεκίνησε η κλασσική συζήτηση, που δεν νομίζω ότι θα σταματήσει, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα. Δεν θα μπούμε στην διαδικασία να κρίνουμε τους διαιτητές με βάση των παρελθόν. Η αξιολόγησή τους θα γίνει με βάση την απόδοσή τους στο συγκεκριμένο παιχνίδι.