Κρις Χέρεν: «Θάνατος» στο παρκέ, με… «ανάσταση» της 2ης ευκαιρίας

Ο χώρος του αθλητισμού είναι συνήθως γεμάτος από υπερβολικές περιγραφές. Από το μακάβριο «ο θάνατός σου, η ζωή μου», ως τα «ηρωικά» επίθετα περί «καταστροφής», «σοκ», «θριάμβου» κ.α.. Το σασπένς που προσφέρουν τα σπορ δικαιολογεί συχνά την μεταφορική χρήση των παραπάνω. Αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και με τις κυριολεκτικές έννοιές τους. Όπως για την περίπτωση του Κρις Χέρεν, παλαίμαχου γκαρντ του ΝΒΑ, ο οποίος

δεν υπερηφανεύεται για τούτο, αλλά… πέθανε για 30΄΄ και κατάφερε να «θριαμβεύσει» κόντρα στον θάνατο και να «νικήσει» για την ίδια του την ζωή. Ο Χέρεν, ένας από τους βασικούς ομιλητές του φετινού 3ημερου σεμιναρίου για τους ρούκι του ΝΒΑ, τον περασμένο Αύγουστο (στο πλαίσιο του «Rookie Transition Program»), βρέθηκε μπροστά στους πρωτοεμφανιζόμενους για να θέσει τον εαυτό του στην διάθεση της Λίγκας ως απόλυτο παράδειγμα προς αποφυγή, καθώς παραλίγο να χάσει την ζωή του από την χρήση ναρκωτικών. Κι αν στα μάτια των ρούκι είναι ένας τύπος που πρέπει να αποφύγουν το «μονοπάτι» που πήρε σαν παίκτης, ο Χέρεν έχει γίνει ένα παράδειγμα προς μίμηση για το πώς να «κερδίσει» κανείς πάλι πίσω την ζωή και την οικογένειά του. Και να εμπνεύσει και να εμπνευστεί, έστω και από λάθη…

Αν η παραχώρηση των Πιρς, Γκαρνέτ από τους Σέλτικς «σόκαρε» τους οπαδούς της Βοστόνης, η προσθήκη στο δίκτυο μετάδοσης των αγώνων της ομάδας προσφέρει μία ιστορία που πραγματικά μπορεί να προκαλέσει σοκ. Ο Κρις Χέρεν έγινε τον περασμένο Οκτώβριο μέλος του CSNNE, που μεταδίδει τα εντός έδρας ματς των «πράσινων», αλλά ενώ ο ίδιος έχει αφήσει τις παλιές «αμαρτίες» του στο παρελθόν, η περίπτωσή του αποτελεί πια «τραγωδία» που έγινε πάθος για ζωή. Αν και χρησιμοποίησε το μπάσκετμπολ για να «ταΐσει» τους εθισμούς του, πλέον οι (παλιοί) εθισμοί του δίνουν «καύσιμα» στην ενέργεια που χρειάζεται να βοηθά χρήστες ναρκωτικών και παιδιά που θέλουν να μάθουν τα μυστικά του αθλήματος.

Ο Χέρεν, που υπήρξε συστηματικός χρήστης ηρωίνης από το 1994 ως το 2008, λέει πια ότι «δεν μπορώ να χαρακτηρίσω ποιο σημείο ήταν ο πάτος του βαρελιού μου. Μάλλον ήμουν εκεί για 14 χρόνια…». Αλλά σαφώς και το σημείο που άλλαξε την ζωή του ήταν ο παραλίγο θάνατός του. Την 4η Ιουνίου 2008, έχοντας ήδη ολοκληρώσει την καριέρα του σε Νάγκετς (1999-2000), Σέλτικς (2000-2001), αλλά και εκτός Η.Π.Α., παίζοντας σε Σκίπερ Μπολόνια (2001), Γαλατασαράι (2002), Ντακς Πεκίνου (2002-2003), Γιανγκσού Ντράγκονς (2003-20004), Μπραουνσβάιγκ (2004), Παϊκάν (2005) και Άνβιλ Βρότσλαβεκ (2006), διέλυσε το αυτοκίνητό του πάνω σε έναν τοίχο και οι γιατροί είπαν στην οικογένειά του πως ήταν νεκρός για 30΄΄… «Για κάποιους αυτή η στιγμή θα ήταν η χειρότερη στην ζωή τους. Για μένα ήταν η καλύτερη!», πιστεύει πια ο Χέρεν, εξηγώντας πως «όταν ξύπνησα, θυμήθηκα πως η σύζυγός μου ήταν 7 μηνών έγκυος και κατάλαβα πως έπρεπε να ζήσω και για την οικογένειά μου. Γιατί ακόμη και στην γέννηση του γιου μου την 1η Αυγούστου 2008, η γυναίκα μου με απείλησε πως αν έρθω έτσι ξανά στο σπίτι, δεν θα με αφήσει να ξαναδώ τα παιδιά μου». Από τότε ξεκίνησε πρόγραμμα απεξάρτησης και κατόρθωσε να το ολοκληρώσει για πρώτη φορά. Ένα πραγματικό κατόρθωμα για έναν χρήστη 14 ετών, για έναν άνθρωπο που είχε πάρει την δόση του τόσο κατά την γέννηση της κόρης του όσο και την ημέρα της κηδείας της μητέρας του! Και κυρίως για έναν παίκτη που στην παρθενική εμφάνισή του με τους Σέλτικς (με προπονητή τον Ρικ Πιτίνο), το 2000, έχασε το πρώτο μέρος της προθέρμανσης γιατί είχε βγει στο πάρκινγκ του «Fleet Center» και περίμενε έναν έμπορο ναρκωτικών να του φέρει την δόση του!!!

«Όταν έπαιζα στο ΝΒΑ, έλεγα στον εαυτό μου πως δεν μπορώ να βγάλω αγώνα χωρίς να πάρω ηρωίνη!», λέει με μελαγχολία ο 38χρονος Κρις Χέρεν, προσθέτοντας ότι «η υπερβολική δόση που πήγε να με σκοτώσει, έγινε κάτι σαν ευλογία για μένα». Όσο ευλογία έμοιαζε αρχικά η μπασκετική ιστορία του. Έχοντας σκοράρει 2.073π. στο γυμνάσιο Ντάρφι, στο Φολ Ρίβερ της Μασαχουσέτης, όπου γεννήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 1975, αναδείχθηκε All-American και επέλεξε για πανεπιστήμιο το τοπικό Μπόστον Κόλετζ. Από ντόπιος «ήρωας», πάντως, έγινε ανεπιθύμητος και αποτυγχάνοντας σε αρκετά τεστ για ναρκωτικά, εκδιώχθηκε μετά την πρώτη σεζόν και μεταγράφηκε στο Φρέζνο Στέιτ, με συμπαίκτη τον μετέπειτα γκαρντ του ΝΒΑ, Ράφερ Άλστον και κόουτς τον Τζέρι Ταρκάνιαν. Υποχρεώθηκε να χάσει μια ακαδημαϊκή και αγωνιστική σεζόν, λόγω του κανονισμού για μεταγραφή μαθητών και από το 1996-1999 αγωνίστηκε στους Bulldogs. Ενώ, αν και το 1997 απέτυχε σε ένα ακόμη τεστ (είχε «κυλήσει» πάλι από τη στιγμή που το 1996 έσπασε τον καρπό του) -αλλά έπειτα από αποτοξίνωση 28 ημερών, επέστρεψε στο πανεπιστήμιο- αποφοίτησε το 1999 με μ.ο. 15,1π.! Επιλέχθηκε στο Νο33 του ντραφτ του ΝΒΑ από το Ντένβερ, αλλά έμεινε στους Νάγκετς μία σεζόν και το 2000 παραχωρήθηκε στους Σέλτικς. «Μετανιώνω που δεν απόλαυσα μία χρονιά σε αυτή την σπουδαία ομάδα με τόσο μεγάλη παράδοση», αναπολεί πια ο Χέρεν, που παραδέχεται ότι «όταν έγινα ανταλλαγή στην Βοστόνη, δεν χάρηκα που θα φορέσω την φανέλα της, αλλά ξετρελάθηκα γιατί επέστρεφα στην γενέτειρά μου, όπου ήξερα πώς και πού να βρω ευκολότερα ηρωίνη»!!!

Με μ.ο. μόλις 3,2π.-2,4ασ. σε 14,4΄ συμμετοχής σε 2 σεζόν στο ΝΒΑ, αλλά κυρίως με μία «τσαλακωμένη» φήμη, ο Χέρεν έφυγε για το εξωτερικό και ως το 2006 αγωνίστηκε σε Ιταλία, Τουρκία, Κίνα, Ιράν και Πολωνία, δίχως όμως να καταφέρει να κόψει τις κακές συνήθειες… Εκείνο το ατύχημα στις 4 Ιουνίου 2008, όμως, τον «ανάγκασε» να αφήσει πίσω του όλους τους «δαίμονές» του. Ξεπέρασε το πρόβλημά του, αλλά θέλησε να το μετατρέψει και σε παράδειγμα προς αποφυγή για τα νέα παιδιά. Έγραψε το βιβλίο «Basketball Junkie», έγινε βασικό θέμα του ντοκιμαντέρ «Unguarded» του δικτύου ESPN (με μεγάλη ανάλυση του ματς με το UMass στο NCAA, στο οποίο έπαιξε έχοντας κάνει χρήση κοκαΐνης!), αλλά το σημαντικότερο ήταν οι δικές του πράξεις. Ίδρυσε τον μην κερδοσκοπικό οργανισμό «The Herren Project», προκειμένου να βοηθήσει νέα παιδιά (περισσότερα από 100) να ξεπεράσουν τους εθισμούς του. Επισημαίνοντας ότι «κάποιοι νεαροί χρειάζονται μήνες για αυτό. Θυμάμαι πως εγώ, χρήστης για 10 χρόνια, έπρεπε να αποτοξινωθώ σε 10 μέρες. Αυτό είναι αδύνατον!». Μάλιστα, βρίσκει και πόρους για τα προγράμματα, καθώς λέει πως «αν δεν έχεις καλή ασφάλιση, δεν μπορείς να πας σε κλινική για περισσότερες από 10 μέρες. Εμείς στέλνουμε τα παιδιά για έναν μήνα, που κοστίζει 17.500δολ. και συχνά χρειάζεται 3μηνη θεραπεία». Παράλληλα, διοργανώνει στο Πόρτσμουθ μία ακαδημία μπάσκετμπολ με το όνομα «Hoop Dreams», ώστε να «μπολιάσει» τα πιτσιρίκια αγάπη για το άθλημα, εξηγώντας ότι «είναι κάτι που δεν έκανα εγώ σαν παίκτης». Νηφάλιος πλέον, η ζωή του μοιάζει με αυτό που κάποιος θα έλεγε ειρωνικά «αμερικανιά» με απρόσμενο αλλά συνηθισμένο «happy-end». Αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Η ιστορία του Κρις Χέρεν είναι απλώς η επιβεβαίωση της δύναμης της αυτοσυγκράτησης, αλλά και της δεύτερης ευκαιρίας.

Ο ΚΡΙΣ ΧΕΡΕΝ ΕΙΠΕ:

- «Ο εθισμός είναι το σημείο μηδέν. Κι εγώ ήμουν στο σημείο μηδέν για 14 χρόνια».

- «Δεν μπορούσα να παίξω μπάσκετμπολ χωρίς να βάλω ηρωίνη στον οργανισμό μου. Έτσι νόμιζα. Αλλά τώρα λέω την ιστορία μου για να μην το νομίζουν κι άλλοι».

- «Χωρίς την ηρωίνη κοίταζα τον εαυτό μου στον καθρέφτη και έλεγα “δεν είσαι καλός για τίποτα”! Με τα ναρκωτικά ένιωθα κάποιος. Τώρα, μιλάω με ανθρώπους που όταν τους αντίκριζα τότε με αποκαλούσαν “καημένο” και ντρέπομαι να τους δω στα μάτια».

- «Αν δεν ήταν αρχικά ο Κρις Μάλιν (σ.σ.: παλαίμαχος σταρ των Ουόριορς και Πέισερς, που αποτοξινώθηκε από το αλκοόλ και έστειλε για πρώτη φορά τον Χέρεν σε κλινική απεξάρτησης) και στη συνέχεια η οικογένειά μου, θα ήμουν νεκρός. Χάρη στην βοήθειά τους είμαι ζωντανός».

- «Όταν ξύπνησα από το ατύχημα του 2008, προσευχήθηκα για πρώτη φορά στην ζωή μου και είπα ότι πρέπει να γίνω καλά για την σύζυγο και τα παιδιά μου».

- «Ο Βιτάλι Ποταπένκο (σ.σ.: συμπαίκτης του στους Σέλτικς) έμοιαζε με μέλος της ρώσικης μαφίας! Δεν φοβόταν κανέναν, ούτε τους μαύρους και κανείς δεν τα έβαζε μαζί του. Μία φορά, σε μία προπόνηση, πήγε να σκοτώσει τον Μαρκ Μπλάουντ!!! Ο Βιτάλι με έσωσε 2-φορές από δύσκολες καταστάσεις»…

ΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΡΙΣ ΧΕΡΕΝ:

- «Ο Κρις με έσωσε και προσωπικά και στο μπάσκετμπολ. Αν δεν ήταν αυτός, δεν θα είχα έμπνευση να αγωνιστώ για την ζωή και την πιθανή καριέρα μου» (Άλεξ Μέρφι, παιδί από την ακαδημία του Χέρεν)

- «Όταν ήρθε σε ειρήνη με τον εαυτό του, τα κατάφερε. Τον έβλεπα να καταρρέει και σκεφτόμουν πως είναι κρίμα ένας άνθρωπος με τέτοιο χαμόγελο και τόσα να προσφέρει στους άλλους, καταστρέφει τον εαυτό του με τέτοιο τρόπο» (Χέδερ Χέρεν, σύζυγός του Κρις).

- «Ο Κρις ράγισε την δική μου καρδιά αλλά και την ψυχή των παιδιών μας εκατομμύρια φορές. Αλλά αυτό ήταν τι τίμημα για να γυρίσει μαζί μας. Είναι αλήθεια πως τον απείλησα πως δεν θα μας ξαναδεί. Τότε κατάλαβε τι πραγματικά είχε να χάσει. Η ιστορία του αποδεικνύει πως όλοι αξίζουμε στοργή από την οικογένειά μας και μία δεύτερη ευκαιρία» (Χέδερ Χέρεν).

- «Ο Κρις λέει παντού ότι εγώ είμαι μία Αγία. Δεν είναι έτσι. Τα πάθη του και τα λάθη του είναι ανθρώπινα. Και μόνο με την ανθρωπιά καταφέρνεις να ξεπεράσεις προβλήματα σαν τα δικά του» (Χέδερ Χέρεν).

[email protected]