Η ομάδα Α πίσω από την κουρτίνα Β

Τέλειωσε και η κλήρωση για την φετινή Α1 Μπάσκετ Ανδρών, αλλά όπως σχεδόν κάθε χρόνο, έτσι και τώρα, έμεινε… ένα κενό. Οχι τέτοιο, σαν αυτό που τραγουδά ο Μαζωνάκης, καθώς ο άγνωστος Χ σύντομα θα αποκαλυφθεί κατά πώς φαίνεται, αλλά όπως και να έχει… κενό. Εκεί ακριβώς χρειάζεται και η έξτρα… πάσα. Αυτή για την οποία έκαναν λόγο ο Παναγιώτης Γιαννάκης και ο Γιάννης Ιωαννίδης, στα λεγόμενά τους, θέλοντας να αναδείξουν ουσιαστικά, την σημασία και την αναγκαιότητα για την έξτρα δουλειά στο ελληνικό μπάσκετ. Εάν φτάνουμε τέλη Σεπτέμβρη, μην γνωρίζοντας ποια ομάδα θα παίξει πού, αυτό μόνο ενθαρρυντικό

δεν είναι, για όλους. Παίκτες, προπονητές, φιλάθλους, πρεστίζ και φυσικά την Εθνική μίας χώρας, που τα προβλήματά της αντί να μειώνονται, εξαπλώνονται.

Πριν τρία χρόνια, το κενό, για το οποίο γίνεται η φασαρία (σημειωτέον, θα αποτελέσει ισχυρότατο πλήγμα το ενδεχόμενο οριστικής κι αμετάκλητης απουσίας του Πανιωνίου), δεν καλύφθηκε, καν. Ο Πανελλήνιος δεν συμμετείχε στο πρωτάθλημα και κάθε αγωνιστική μία ομάδα… ξεκουραζόταν. Οπως, ανάλογα, αποφασίστηκε να συμβεί στην φετινή Α1 Βόλεϊ Γυναικών, μετά την οικειοθελή αποχώρηση των Βριλησσίων. Η κουρτίνα Β στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν έκρυβε αντικατάσταση, παρά μόνο (επίδοξους) επιλαχόντες, που είδαν –τελικώς- άλλη μία σεζόν να πηγαίνει στράφι. Αντίστοιχα, κενά παρατηρούνται και σε ποδοσφαιρικές κατηγορίες.

Συνέβησαν και άλλα πολλά. Χαρακτηριστικά είναι, άλλωστε, τα παραδείγματα, για να γυρίσουμε στο μπάσκετ, ομάδων, που μεν κέρδισαν άνοδο, αλλά ουδέποτε έπαιξαν στην Α1: Το Παλαιό Φάληρο (του νυν κόουτς του Ηλυσιακού, Κώστα Σορώτου) και το Πανόραμα Θεσσαλονίκης (του τεχνικού του ΟΦΗ, Φώτη Τακιανού), δηλαδή. Και, επιπροσθέτως, η Δάφνη. Οπως κάποτε, η Καβάλα καιροφυλαχτεί, περιμένει στην γωνία να επωφεληθεί, όπως ανέμενε (μάταια ωστόσο) να μην δηλώσει συμμετοχή η ΑΕΚ. Και εδώ βέβαια, να αναφέρουμε το προφανές. Εάν οι Μακεδόνες, όντως επιστρέψουν, έστω δια της πλαγίας οδού, στην ελίτ, προφανώς οι αντίζηλοί τους στην Α2 θα... κάνουν πάρτι, με έναν (συν)διεκδικητή της ανόδου, λιγότερο. Εν προκειμένω, Αρκαδικός, Ψυχικό, γιατί όχι Ηρακλής, Εθνικός, ή όποιος άλλος καταφέρει να πρωταγωνιστήσει, θα νιώσει λιγότερο βάρος.

ΥΓ: Μεγάλη κίνηση, επιπέδου «βασίλισσας» η απόφαση της ΑΕΚ να αποσυρθεί η φανέλα με το μυθικό Νο 10 του αείμνηστου Γιώργου Αμερικάνου. Οπως οφείλει να κάνει κάθε ομάδα που σέβεται την ιστορία της. Κάποιοι άνθρωποι υπήρξαν, αλλά και παραμένουν σύμβολα, άφησαν εποχή. Ο Πρέλεβιτς, ο Γκάλης, ο Γιαννάκης, ο Αλβέρτης, ο Χριστοδούλου, ο Τόμιτς, μεγάλωσαν γενιές, δημιουργώντας νέο μπασκετικό κοινό, μέσω των ομάδων που διέπρεψαν. Ολόκληροι Πίστονς, εξάλλου, απέσυραν την φανέλα του Ρόντμαν, όπως οι Μπουλς, φυσικά, κρέμασαν τις «ιερές» εμφανίσεις των Τζόρνταν και Πίπεν. Το ίδιο θα κάνουν οι Κινγκς για τον Στογιάκοβιτς (όπως έκαναν για τον Ντίβατς), ανάλογα έπραξε η Μπεσίκτας με την περίπτωση του Ουΐλιαμς και το λύκειο του Κουφού στο Οχάιο! Ολοι τους, τηρουμένων των αναλογιών, ο καθένας από μεριάς του, λατρεύτηκαν, τιμήθηκαν δεόντως, ως εμβληματικές φιγούρες. Η ιστορία γράφει, δεν ξεγράφει.