Η «αναγέννηση» του μπάσκετ της Ξάνθης

Του Γρηγόρη Σουλιώτη

Στην συνείδηση των περισσότερων, η πόλη της Ξάνθης είναι συνυφασμένη με τα καπνά, το καρναβάλι, τις καριόκες και όσον αφορά τον αθλητισμό, με την ποδοσφαιρική ομάδα της πόλης. Πράγμα απόλυτα λογικό, αν σκεφτεί κανείς ότι η Ξάνθη έχει σταθερή και συνεχόμενη παρουσία στο πρωτάθλημα της Α' εθνικής ποδοσφαίρου, τη σημερινή Superleague,

από το 1988 έως και σήμερα, βγαίνοντας μάλιστα τρεις χρονιές πέρα από τα σύνορα της Ελλάδας. Λίγοι είναι ίσως αυτοί που γνωρίζουν ότι η πόλη έχει να παρουσιάσει αξιόλογες πορείες και επιτυχίες και στο χώρο του μπάσκετ.

Κάνοντας κάποιος μία αναδρομή στο παρελθόν, θα ανακαλύψει ότι ο Ερμογένης αγωνιζόταν στη Β' Εθνική τη δεκαετία του '80, δίνοντας τη σκυτάλη των διακρίσεων στον Δημόκριτο, τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '90 στη Γ' εθνική, και στην Ασπίδα, προς το τέλος της ίδιας δεκαετίας, στην ίδια κατηγορία.

Η έκρηξη στο Ξανθιώτικο μπάσκετ έγινε το καλοκαίρι του 1999, όταν τα πιο πολλά ιστορικά σωματεία της πόλης, αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους διοικητικά και αγωνιστικά, δημιουργώντας ένα σύλλογο με το όνομα της πόλης. Η νεοσύστατη Ξάνθη, υποστηριζόμενη τα πρώτα χρόνια, οικονομικά και οργανωτικά από την τοπική συνεταιριστική καπνοβιομηχανία, έφτασε σε μόλις τέσσερα χρόνια από τη Γ' εθνική στην Α2, όπου παρέμεινε για επτά συναπτά χρόνια (2003-10). Παράλληλα ο Αρίωνας Ξάνθης, λειτουργώντας αρχικά ως το «φυτώριο» της μεγάλης ομάδας, είχε παρουσίες στο πρωτάθλημα της Γ' Εθνικής, τις περιόδους 2002-03 και 2005-08. Το κερασάκι στην τούρτα της χρυσής δεκαετίας του Ξανθιώτικου μπάσκετ, ήταν οι διακρίσεις στο πανελλήνιο πρωτάθλημα παίδων, με την 5η θέση του Α.Σ. Ξάνθη το καλοκαίρι του 2000 και την 3η θέση του Αρίωνα το 2008.

Δυστυχώς το καλοκαίρι του 2010 η ομάδα της Ξάνθης, παρότι τερμάτισε στην 9η θέση στο πρωτάθλημα της Α2, αδυνατώντας να αντεπεξέλθει στις οικονομικές υποχρεώσεις της κατηγορίας αναγκάστηκε να παραχωρήσει τη θέση της στον Κόροιβο Αμαλιάδας. Αυτή ήταν και η τελευταία παρουσία ομάδας σε πρωτάθλημα εθνικών κατηγοριών και σήμανε και το τέλος της χρυσής δεκαετίας για το Ξανθιώτικο μπάσκετ.

Αυτή η δεκαετία όμως ήταν αρκετή για να αποτελέσει το «σπόρο» για το μέλλον. Πρώτα ο Αρίων και στη συνέχεια η Ασπίδα, δημιούργησαν ακαδημίες και πρόσφεραν στέγη σε όλα τα παιδιά, τα οποία χάρη στις επιτυχίες του Α.Σ. Ξάνθη δεν ήταν λίγα.

Εξάλλου τα ταλέντα ποτέ δεν έλειψαν από το Ξανθιώτικο μπάσκετ. Από τον Πανδρακλάκη που αγωνίστηκε, μεταξύ άλλων, στον ιστορικό Πανελλήνιο, μέχρι τον Πετροδημόπουλο που αγωνίζεται σήμερα στην Α1 με την Νέα Κηφισιά, πάντα υπήρχαν παιδιά τα οποία παρά την προβολή που έχει το ποδόσφαιρο στην πόλη, αποφάσιζαν να ασχοληθούν με το μπάσκετ, για να φτάσουμε σήμερα η Ασπίδα να έχει περίπου 250 παιδιά στις ακαδημίες της και ο Αρίων περί τα 180.

Τα προβλήματα στις ακαδημίες της πόλης είναι λίγο πολύ γνωστά και παρόμοια με αυτά των υπόλοιπων ακαδημιών στην Ελλάδα. Πρωτίστως το γηπεδικό. Μπορεί σε μία πόλη 60.000 κατοίκων, η οποία διαθέτει τέσσερα κλειστά γυμναστήρια, με το ένα μάλιστα να είναι στολίδι ολυμπιακών προδιαγραφών (χωρητικότητας 4.000 θεατών και έχοντας φιλοξενήσει all-star παιχνίδι του Ε.Σ.Α.Κ.Ε., την Εθνική ομάδα μπάσκετ, καθώς και παιχνίδια της Εθνικής ομάδας βόλεϊ) να φαντάζει παράδοξο, όμως δεν είναι.

Αν και οι φορείς του Δήμου έχουν φανεί αρκετά γενναιόδωροι με τις ώρες από το πρόγραμμα των γηπέδων που έχουν παραχωρήσει στις ομάδες μπάσκετ, δημιουργείται έντονο πρόβλημα στέγασης στις ακαδημίες, οι οποίες με τη σωστή δουλειά τους προσελκύουν όλο και μεγαλύτερο αριθμό παιδιών. Αυτό συμβαίνει κυρίως λόγω της απουσίας ικανού αριθμού σχολικών γυμναστηρίων, τα οποία υπάρχουν σε πολύ μεγαλύτερο αριθμό σε γειτονικές πόλεις (Κομοτηνή, Καβάλα). Τέτοιες σχολικές αίθουσες θα επέτρεπαν την φιλοξενία κάποιων εκ των πολλών τμημάτων των ακαδημιών, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν, τουλάχιστον στον αριθμό που απαιτείται σύμφωνα με τις υπάρχουσες ανάγκες. Παράλληλα δε, όσα είναι προς χρήση αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα συντήρησης, καθαριότητας και θέρμανσης καθότι δεν υπάρχουν τα ανάλογα κονδύλια, γεγονός που σε αρκετές περιπτώσεις τα καθιστά εντελώς ακατάλληλα για φιλοξενία και εκγύμναση νεαρών αθλητών.

Η οικονομική κρίση που βιώνει η ελληνική κοινωνία έχει δημιουργήσει και ένα ακόμη πρόβλημα. Λείπουν άνθρωποι που θα στηρίξουν, όχι απαραίτητα οικονομικά, την προσπάθεια των ομάδων. Άνθρωποι που θα έχουν τη διάθεση να συνδράμουν στο οργανωτικό κομμάτι, είτε σε λειτουργικό επίπεδο, είτε στον τομέα της εξεύρεσης οικονομικών πόρων μέσω χορηγιών, διαφημίσεων κ.τ.λ. Αν αναλογιστεί κανείς ότι τα τελευταία χρόνια έχουν ανασταλεί οι επιχορηγήσεις των σωματείων και τα έξοδα μετακίνησης και αμοιβής των κριτών δεν καλύπτονται πλέον από την ομοσπονδία, γίνεται εύκολα κατανοητό το οικονομικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι σύλλογοι. Σημαντικό μέρος των εξόδων καλύπτεται μέσω των συνδρομών που εισπράττουν οι ομάδες όμως και η συγκεκριμένη πηγή εσόδων έχει πληγεί. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που, λόγω της κοινωνικοοικονομικής κατάστασης που επικρατεί στη χώρα και την περιοχή μας, γονείς και κηδεμόνες των παιδιών αδυνατούν να ανταποκριθούν οικονομικά.

Επιπρόσθετα, αρνητικά επιδρά και το εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο με τον τρόπο που λειτουργεί απορροφά από τα παιδιά σχεδόν όλες τις ώρες της καθημερινότητας τους. Ειδικά στις μεγαλύτερες ηλικίες, όπου η ανάγκη για εξειδικευμένη προπόνηση για να καλλιεργήσουν και να αξιοποιήσουν το ταλέντο τους είναι ακόμη πιο επιτακτική, ο χρόνος είναι ελάχιστος ως μηδενικός.

Τέλος, η ύπαρξη μόνο δύο ομάδων στην πόλη, σε συνδυασμό με τη γεωγραφική της θέση, δεν δίνει τη δυνατότητα για προγραμματισμό και πραγματοποίηση ικανού αριθμού φιλικών αγώνων, ειδικά για τις μικρές ηλικίες που δεν συμμετέχουν σε πρωταθλήματα της Ε.ΚΑ.Σ.Α.ΜΑ.Θ. Αυτό έχει ως συνέπεια να αναζητούνται αντίπαλοι για φιλικά εκτός των ορίων του νομού, λύση που σημαίνει περισσότερα έξοδα λόγω μετακινήσεων.

Παρ’ όλα αυτά τα προβλήματα, η ποιότητα της δουλειάς που γίνεται στις ακαδημίες, αφήνει πολλές υποσχέσεις για το μέλλον. Ο φίλαθλος κόσμος της Ξάνθης διψάει για μπάσκετ και αυτό αποδείχτηκε στην πρεμιέρα του παιδικού πρωταθλήματος της Ε.ΚΑ.Σ.Α.ΜΑ.Θ. Στον αγώνα μεταξύ των ομάδων της πόλης (Ασπίδα-Αρίων) το κλειστό γυμναστήριο «Χρ. Χριστοδούλου» στον Εύμοιρο, χωρητικότητας 500 θεατών, γέμισε ασφυκτικά όχι μόνο από γονείς και φίλους των αθλητών, αλλά και από φίλους τους μπάσκετ. Εκτός αυτού, η ανδρική ομάδα της Ασπίδας γιορτάζει φέτος την επάνοδό της στις Εθνικές κατηγορίες και ετοιμάζεται για την πρεμιέρα του πρωταθλήματος της Γ’ Εθνικής με αισιοδοξία και υψηλές προσδοκίες.

Μπορεί μετά τη διάλυση της ομάδας που πρωταγωνιστούσε στην Α2, το μέλλον να φάνταζε ζοφερό για το μπάσκετ της Ξάνθης, όμως μόλις τρία χρόνια μετά και παρά τις δυσκολίες και τα προβλήματα, η αισιοδοξία και τα χαμόγελα επέστρεψαν στους ανθρώπους της πόλης που αγαπάνε το άθλημα και ασχολούνται μ’ αυτό.

Η παρουσία αρκετών Ξανθιωτών καλαθοσφαιριστών σε ομάδες Εθνικών κατηγοριών, όπως ο Πετροδημόπουλος στη Νέα Κηφισιά (Α1), ο Νικολόπουλος στα Τρίκαλα (Α1), ο Τσότσος στον Ηρακλή (Α2), ο Δεληγιώργης στον Ο.Φ.Η. (Α2), και ο Βοϊβατόπουλος στην Ελευθερούπολη (Β’ Εθνική), αποδεικνύουν τη δυναμική που έχει το μπάσκετ στην Ξάνθη. Δυναμική που γίνεται ισχυρότερη αν αναλογιστεί κανείς ότι στο φετινό ρόστερ της Ασπίδας υπάρχουν τέσσερις αθλητές (Τατάρης, Στεφανίδης, Κουτσογιάννης, Γρούδος) οι οποίοι προέρχονται από την ακαδημία της ομάδας.

Το Ξανθιώτικο μπάσκετ ύστερα από τρία χρόνια επανέρχεται δυναμικά στις Εθνικές κατηγορίες, με ιδιαιτέρως αισιόδοξη προοπτική. Αυτό που απομένει είναι να συνεχιστεί η σωστή δουλειά που γίνεται στις ακαδημίες της πόλης, οι φορείς της πόλης να σταθούν αρωγοί και να δώσουν λύσεις κυρίως στα γηπεδικά προβλήματα , αλλά πάνω απ’ όλα να αγκαλιάσει τις ομάδες τόσο ο φίλαθλος κόσμος της πόλης, όσο και κάποιοι άνθρωποι που μπορούν να συνδράμουν ουσιαστικά σε εξωαγωνιστικά θέματα. Σε αντίθετη περίπτωση το «ξανά προς τη δόξα τραβά» που μοιάζει να χαρακτηρίζει την κατάσταση στην οποία δείχνει να βρίσκεται μπασκετικά η πόλη μας θα μείνει όνειρο απατηλό και ο κόσμος της Ξάνθης που αγαπά το άθλημα της «πορτοκαλί» μπάλας θα συνεχίσει να αναπολεί τα «περασμένα μεγαλεία»…

*Ο Γρηγόρης Σουλιώτης είναι προπονητής μπάσκετ. Παρότι Βολιώτης συνέδεσε το όνομά του με το μπάσκετ της Ξάνθης, καθώς ένα μεταπτυχιακό στην προπονητική αρκούσε για να αποφασίσει να κάνει τα πρώτα του προπονητικά βήματα στα τμήματα υποδομής της Ασπίδας Ξάνθης. Αφού πέρασε απ' όλα σχεδόν τα τμήματα του συλλόγου, ανέλαβε την ανδρική και ύστερα την γυναικεία ομάδα. Επόμενος σταθμός του η ανδρική ομάδα του Α.Σ. Ξάνθη, με την οποία πανηγύρισε την άνοδο στη Α2, ως συνεργάτης του Στάθη Καμαράκη. Από τις επτά αγωνιστικές περιόδους που η ομάδα συμμετείχε στην Α2, στις πέντε ήταν μέλος στο προπονητικό τιμ ως βοηθός αλλά και ως πρώτος προπονητής. Έχει εργαστεί επίσης ως πρώτος προπονητής στην Ε.Α. Πατρών και στην Ε.Κ. Καβάλας.