Ε. Ντάντλεϊ: Από την «διάβαση» της ρακέτας, φρουρός σε σχολική διάβαση…

Πατώντας τα παρκέ του ΝΒΑ για 15 χρόνια (1976-1991), θαρρεί κανείς πως πολλοί θα ένιωθαν λύπηση για τους αντιπάλους του. Σχεδόν άλλα τόσα χρόνια από το τέλος της εκπληκτικής καριέρας του, ωστόσο, ο Έντριεν Ντάντλεϊ δεν θέλει να τον λυπάται κανείς. Αν και ένας από τους σπουδαιότερους σκόρερ στην ιστορία της Λίγκας, ο 59χρονος σήμερα παλαίμαχος γκαρντ/φόργουορντ κατέληξε να είναι φρουρός σε σχολική διάβαση στην γενέτειρά του στο Μέριλαντ. Αλλά εξηγεί ότι «κατέληξε» και δεν «κατάντησε»… Ο Ντάντλεϊ, άλλοτε σταρ των Μπάφαλο Μπρέιβς (1976-77), Ιντιάνα Πέισερς (1977), Λέικερς (1977-79), Γιούτα Τζαζ (1979-86), Ντιτρόιτ Πίστονς (1986-89), Ντάλας Μάβερικς (1989-90) και Μιλγουόκι Μπακς (1990-91), δις κορυφαίος σκόρερ του πρωταθλήματος (1981 με 30,7π. μ.ο. και 1984 με 30,6!) επισημαίνει συνεχώς πως η νέα εργασία του, από τον Μάρτιο του 2013, δεν είναι θέμα επιβίωσης, αλλά προσφοράς. «Δεν μου αρέσει να κάθομαι σπίτι μου. Δεν το κάνω για τα χρήματα, απλώς μου αρέσει να περνάω την ώρα μου ανάμεσα στα παιδιά και τους γονείς τους και να αισθάνομαι πως δίνω κάτι πίσω στην κοινότητά μου», τονίζει ο Ντάντλεϊ, που από την 1η Ιουλίου, ημέρα της free-agency του ΝΒΑ, μπήκε στα ρεπορτάζ για ένα παλιότερο «κατόρθωμά» του, το οποίο δεν αποκλείεται να επαναλάβει ο Καρμέλο Άντονι. Αν και ο «Melo» θα ανακοινώσει την απόφασή του μετά την Κυριακή (6/7), φέρεται να είναι κοντά στην παραμονή του στη Νέα Υόρκη. Όμως, για μέρες, το ενδεχόμενο να αφήσει τους Νικς θύμισε στον Τύπο ότι μπορεί να γίνει μόλις ο 5ος παίκτης της τελευταίας 30ετίας που θα αλλάξει ομάδα, έχοντας +27π. μ.ο. πόντων. Οι προηγούμενοι ήταν οι Κίκι Βάντεγουεϊ (1984, από Ντένβερ σε Πόρτλαντ), Τρέισι ΜακΓκρέιντι (2004, από Ορλάντο σε Χιούστον), ΛεΜπρον Τζέιμς (2010, από Κλίβελαντ σε Μαϊάμι) και ανάμεσά τους ο Έιντριεν Ντάντλεϊ, που το 1986 άφησε την Γιούτα για το Ντιτρόιτ… Ο Ντάντλεϊ έμαθε το μπάσκετμπολ στα ανοικτά γήπεδα του Μέριλαντ και όταν έφτασαν οι επιστολές με τις υποτροφίες από πανεπιστήμια όλης της χώρας, επέλεξε το Νοτρ Ντέιμ. Σαν πρωτοετής βοήθησε το κολέγιο να φτάσει ως το Νο2 της κατάταξης και ήταν μέλος και πρωταγωνιστής ενός εκ των πιο ιστορικών αγώνων του NCAA. Τη σεζόν 1973-74, το φημισμένο UCLA του Τζον Γούντεν συνέχιζε να κυριαρχεί και έφτασε τις 88 διαδοχικές νίκες στο πανεπιστημιακό πρωτάθλημα των Η,Π.Α.! Μονάχα που αυτό το εντυπωσιακό σερί σταμάτησε στις 19 Ιανουαρίου 1974 από το «Ντέιμ» του Ντάντλεϊ, για το 71-70 με σερί 12-0 στα τελευταία 3:31΄΄!!! Η τελευταία ήττα του UCLA, που έμεινε αήττητο για 1.092 μέρες, ήταν και πάλι από το Νοτρ Ντέιμ, στις 23/1/71, με 46π. και 15 από τους 17 τελευταίους των «Irish» από τον Όστιν Καρ! Σε τρία χρόνια στο NCAA, ο Ντάντλεϊ κατέγραψε μ.ο. 25,8π.-9,8ριμπ. (είχε 30,4π. το 1974-75, σαν 2ετής) και πριν γίνει επιλογή στο Νο6 του ντραφτ του 1976 από τους Μπρέιβς, πρόλαβε να αφήσει άλλη μία (στιλιστική) παρακαταθήκη στο πανεπιστήμιο. Διότι μπορεί το Μίσιγκαν και η Fab-5 στις αρχές της δεκαετίας του ’90 να καθιέρωσε τα φαρδιά σορτσάκια και τις μαύρες κάλτσες, όμως οι «Irish» του 1975 ήταν οι πρώτοι που φόρεσαν τα φημισμένα πράσινα παπούτσια της Adidas και ήθελαν να κάνουν τόση εντύπωση, που ο Ντάντλεϊ και οι συμπαίκτες του είχαν ένα ζευγάρι για τις προπονήσεις κι ένα για τους αγώνες, ώστε να μένει πάντα καθαρό! Παρότι το 1976, εκτός της επιλογής του στο ντραφτ, αναδείχθηκε χρυσός Ολυμπιονίκης με τις Η.Π.Α. στο Μόντρεαλ (μαζί με τον νυν τζένεραλ μάνατζερ των Λέικερς, Μιτς Κάπτσακ και τον Κουίν Μπάκνερ) και το 1977 κέρδισε το βραβείο του ρούκι της σεζόν (με 20,3π. μ.ο.) στο Μπάφαλο, έγινε ανταλλαγή στην Ιντιάνα, όπου έμεινε για λίγο, πριν μετακομίσει στο Λ.Α. και τους Λέικερς, για 2 χρόνια. Τα καλύτερα χρόνια του, βεβαίως, τα πέρασε στην Γιούτα. Κατέκτησε δις τον τίτλο του καλύτερου σκόρερ, αλλά το 1986 θέλησε να βρει μία ομάδα ώστε να διεκδικήσει έναν τίτλο. Την βρήκε στο Ντιτρόιτ, έχοντας μ.ο. 20,3π. αν και έπαιξε στο πλάι των «καλομαθημένων» -πριν γίνουν «Bad Boys»- Αϊζάια Τόμας, Μπιλ Λαϊμπίρ, Τζο Ντούμαρς και Βίβνι Τζόνσον, όμως τίτλο… δεν πρόλαβε. Τον Φλεβάρη του 1989, λίγο πριν οι Πίστονς καθίσουν στον «θρόνο» του ΝΒΑ, ο Ντάντλεϊ έγινε ανταλλαγή στο Ντάλας, αντί του Μαρκ Αγκουάιρ, ο οποίος αποδείχθηκε καταλυτικός στην επιτυχία του Ντιτρόιτ. Σε μιάμιση σεζόν στους Μαβς, είχε μ.ο. 17π. και έκλεισε την καριέρα του το 1990-91 στους Μπακς, έπειτα από έναν τραυματισμό με σπασμένο πόδι, με μόλις 5,7π. σε 12,6΄. Αλλά στην ένδοξη πορεία του (ήταν 6 φορές All Star!) μέτρησε συνολικά 23.177π. (μ.ο. 24,3) και 5,455ριμπ. (μ.ο. 5,7) και το 2008 έγινε μέλος του Hall Of Fame! Στην καριέρα του σούταρε με 54% εντός πεδίας, το καλύτερο ποσοστό στην ιστορία του ΝΒΑ για παίκτη με ύψος μικρότερο του 1,96μ.!!! Το 2002 έγινε βοηθός προπονητή στο Ντένβερ και το 2010 κλήθηκε να αντικαταστήσει προσωρινά τον Τζορτζ Καρλ, λόγω της θεραπείας του τελευταίου για τον καρκίνο στον φάρυγγα... Ο Ντάντλεϊ οδήγησε τους Νάγκετς σε ρεκόρ 15-10, αλλά το συμβόλαιό του δεν ανανεώθηκε και κατηγόρησε για τούτο τον Καρλ, που φέρεται να τον απέλυσε με την αιτιολογία της… άρνησης να αλλάζει θέσεις στον πάγκο! Το 1995, κατέθεσε αγωγή κατά του άλλοτε ατζέντη του, Ντέιβιντ Φολκ, για κακή οικονομική διαχείριση, ζητώντας αποζημίωση 15εκατ.δολ. για απώλεια 1,5εκατ. από επενδύσεις του μάνατζέρ του… Ο Ντάντλεϊ τόνισε τότε πως «έζησα πάντα σαν ολιγαρκής και κατά την διάρκεια της καριέρας μου δεν ξόδευα περισσότερα από 1.500δολ. τον μήνα»! Αποφασίζοντας απλώς να προσφέρει και να εργαστεί σαν φύλακας σε σχολική διάβαση στο Σίλβερ Σπρινγκ του Μέριλαντ, για 14.685δολ. τον χρόνο… Λιγότερα από τους πόντους της καριέρας του και τα αμέτρητα highlights που άφησε πίσω του. [email protected]