Brooklyn’s finest...

Ομολογώ ότι παρακολουθώ με μεγάλο ενδιαφέρον το ντεμαράζ των Νετς τον τελευταίο καιρό, κόντρα σε όλα τα προγνωστικά και τις ατυχίες.

“In unity, there is strength..” Αυτό είναι το μότο της συνοικίας που απεικονίζεται εμφατικά στη σημαία της, γραμμένο στα ολλανδικά, αποκύημα των πρώτων χρόνων της ιστορίας της διάσημης περιοχής. Κάπως έτσι λειτούργησαν και οι Νετς γυρίζοντας διακόπτη με την είσοδο του 2014. Μη ξεχνάτε ότι με την συνδρομή των «απέναντι» (Νικς), το Μεγάλο Μήλο είχε γίνει ο μπασκετικός περίγελος του ΝΒΑ.

Πολύ γκρίνια, γιουχάρισμα από τους ίδιους τους οπαδούς των Νετς, τραυματισμός του Λόπεζ, «αποπομπή» του Λόρενς Φράνκ από τον ίδιο τον Τζέησον Κιντ, τραυματισμός του Ντερόν Ουίλιαμς.

Και όμως, τα προβλήματα οδήγησαν μόνα τους στη λύση. Ο Κίντ επέλεξε να παίξει small ball, σε μόνιμη βάση προσαρμόζοντας το ροτέησιον του και κυρίως τις προτεραιότητες της ομάδας του στο παρκέ. Κλειδί σε αυτή την αλλαγή η μετακίνηση του Πολ Πιρς στο «4». Ο truth μπορεί να χάνει σε ύψος απέναντι στους περισσότερους PF’s της λίγκας όμως οι Νετς έχουν μετατρέψει το φαινομενικό μειονέκτημα σε μεγάλο τους πλεονέκτημα, ανοίγοντας πολλούς χώρους στην επίθεση (ξέρετε πολλούς που μπορούν να λειτουργήσουν καλύτερα ως stretch-4..?) την ώρα που ο ίδιος ο Πιρς «εξαργυρώνει» πηγαίνοντας πολύ συχνότερα στη γραμμή των προσωπικών. Το πολύ δυνατό upper body του, η εμπειρία του και η πλαστικότητα του στο ποστ τον μετέτρεψαν στον μπαλαντέρ του Κιντ, σε ρόλο κόμπο-φόργουορντ αλλάζοντας θέσεις συχνά σε άμυνα/επίθεση. Η φύση των «προσαρμογών» στη φροντκόρτ είναι τέτοια, που η ομάδα παρότι «κόντυνε» δυνάμωσε πολύ στο ριμπάουντ και την προστασία του ζωγραφιστού. Ο Κέβιν Γκαρνέτ μονιμοποιήθηκε στο «5» και αυτόματα η αμυντική εικόνα των Νετς στο ζωγραφιστό βελτιώθηκε. Μη ξεχνάμε ότι τόσο ο Μπιγκ Τίκετ όσο και ο –ερχόμενος από τον πάγκο- Ρέτζι Έβανς, είναι εκ των κορυφαίων ποσοστιαίων ριμπάουντερ στη λίγκα, σε αντίθεση με τον πολύ αδύναμο σε αυτό το κομμάτι, Μ. Λόπεζ.

Ο γνωστός μας Άλαν Άντερσον έχει γυρίσει πλέον στα κολεγιακά του χρόνια και σε ημέρες Τομ Άιζο, όπου ο πρώην φόργουορντ της Μακάμπι έπαιζε ως wing στην επίθεση και αμυνόταν στο «4» στην άμυνα. Πιο συγκεκριμένα ο Κιντ έχει βγάλει τον Άντερσον μπροστά ως αμυντικό εργαλείο που μαρκάρει παντού (από το «1» μέχρι το «4» ανάλογα με την περίσταση)και συνήθως τον Νο1 επιθετικό του αντιπάλου. Το μπακόρτ των Λίβινγκστον-Τζόε Τζόνσον κάνει απλά παπάδες. Δύο περιφερειακοί στα δύο μέτρα που ματσάρουν το μειονέκτημα ύψους στις θέσεις των φόργουορντς. Ο Τζόνσον –που έχει ακούσει τα μύρια για το... πιο ακριβό συμβόλαιο στη λίγκα και όχι άδικα βέβαια- στην πραγματικότητα σουτάρει εξαιρετικά, τόσο καλά που τα νούμερα του μπορούν να συγκριθούν μόνο με αυτά των χρόνων του στους Σανς. Δίπλα του ο άλλοτε ιπτάμενος Σόουν Λίβινγκστον έχει κάνει το προσωπικό του come back παίρνοντας το τιμόνι μετά τον τραυματισμό του Ντερόν Ουίλιαμς. Ο Λίβινγκστον έχει γίνει πιο επιθετικός απέναντι στη «φλοτ» άμυνα των αντίπαλων γκαρντς, επιτιθέμενος στο ζωγραφιστό και μετακινώντας γρήγορα τη μπάλα.

Τι κέρδισαν..;

Με μια λέξη, “positioning”. Θέσεις, μέτρα στο παρκέ που μεταφράζονται σε μπάλες, κατοχές. Η ..version 2014 των Νετς έχει κερδίσει σε ταχύτητα, είναι πιο γρήγορη στις περιστροφές ενώ η σωματοδομή της 1st unit της, δίνει το δικαίωμα στον Κιντ να επιλέγει συχνά «αλλαγές» στα σκρινς του αντιπάλου, τακτική που έχει δυναμώσει πολύ την περιφερειακή άμυνα των Νεοϋορκέζων. Δεν είναι τυχαίο ότι οι καυτοί Ουόριορς πριν λίγες ημέρες σούταραν μόλις 9/26 από το τρίποντο απέναντι στους Νετς, με το κορυφαίο shooting backcourt της λίγκας (Κάρι-Τόμπσον) να μετρά 6/20 τριπ.. Η βελτίωση στο συγκεκριμένο κομμάτι είναι φανερή μιας και η ομάδα λειτουργεί στα μετόπισθεν ως μια μεμβράνη όπου ο ένας παίκτης τραβάει τον άλλο να «κολλήσει» δίπλα του. Αποτέλεσμα όλης αυτής της..μετάλλαξης είναι το εντυπωσιακό νούμερο των 92.2 πόντων παθητικό και το 8-1 ρεκόρ που τρέχει το Μπρούκλυν στα τελευταία 9 ματς, έχοντας μάλιστα ρίξει στο καναβάτσο ομάδες όπως το Μαϊάμι και η Οκλαχόμα.

Δεν είχα, ούτε έχω πολύ καλό προαίσθημα για το προπονητικό ντεμπούτο του Τζέησον Κιντ τη φετινή σεζόν μιας και το πρότζεκτ των Νετς έχει ιδιαιτερότητες. Ο Προκχόρωφ όμως , προς τιμήν του, του έδωσε χρόνο και για πρώτη φορά μέσα στη σεζόν βλέπει «κάτι». «Κάτι» καλό που δίνει όραμα. Ο μέχρι πέρυσι γκαρντ των Νικς κοιτάζει τον ικανό του πάγκο με τους Κιριλένκο, Τελέτοβιτς (σουτάρει εκπληκτικά), Μπλάτσε, Έβανς, Τέρι και παράλληλα περιμένει (χωρίς άγχος πλέον)τον ηγέτη του, Ντερόν Ουίλιαμς να επιστρέψει στην πρώτη ομάδα. Η κορυφή της Ατλάντικ δεν είναι καθόλου μακριά και οι Νετς είναι ίσως η μόνη ομάδα που μπορεί να δώσει χρώμα στα πλέη-οφς της άχρωμης φετινής Ανατολής..