Τόμιτς: «Μεγάλη δικαίωση η Ρώμη»

Τόμιτς: Ο παλαίμαχος άσος του Ολυμπιακού μίλησε στον ΣΠΟΡ ΦΜ για το πως βίωσε το τρόπαιο του 1997 στη Ρώμη, αλλά και για άλλα ενδιαφέροντα πράγματα.

Αναλυτικά μίλησε για:

-το πώς ζει την καραντίνα: «Δεν βγαίνουμε έξω, καθόμαστε σπίτι. Netflix, μπάσκετ. Βλέπουμε παλιά ματς και πιο πρόσφατα. Για εμάς το μπάσκετ είναι τρόπος ζωής, έχουμε συνηθίσει να ζούμε πολύ διαφορετικά. Πρέπει να προσαρμοστούμε, έτσι πρέπει να κάνουμε».

-το

αν ήταν το πιο γλυκό: «Ήταν μαγική στιγμή. Δεν μπορείς να πεις ότι ήταν πιο γλυκό. Υπήρχε μεγαλύτερος ενθουσιασμός, επειδή ήταν το πρώτο. Στο γήπεδο ήταν περίπου 8.000 Ολυμπιακοί, όλη η Ρώμη ήταν κόκκινη. Κάθε ευρωπαϊκό έχει τη δική του βαρύτητα, δίνει χαρά. Κάθε σεζόν είναι ξεχωριστή, όταν κατακτάς την κούπα».

-το αν ήταν δικαίωση της ομάδας και του Σωκράτη Κόκκαλη: «Ήταν μεγάλη δικαίωση. Και για τον κύριο Κόκκαλη, αυτός τον ανέβασε. Διότι τα προηγούμενα χρόνια δεν υπήρχε στον χάρτη της Ευρώπης ο Ολυμπιακός. Επένδυσε πολλά χρήματα ο Κόκκαλης. Είχαν προηγηθεί τα Final-4 σε Τελ Αβίβ και Σαραγόσα, όπου δεν καταφέραμε να πάρουμε τον τίτλο. Φυσικά κι ήταν δικαίωση».

-το αν ήταν πιο δύσκολος ο τελικός ή ο ημιτελικός: «Πάντα λέω ότι το πιο δύσκολο παιχνίδι είναι ο ημιτελικός σε αυτές τις περιπτώσεις. Στον τελικό εγώ για παράδειγμα δεν έχω άγχος. Ο ημιτελικός είναι το σκαλοπάτι. Με την Ολίμπια ήμασταν φαβορί και σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει βάρος, πίεση. Με Παρτιζάν και Παναθηναϊκό που περάσαμε με μειονέκτημα έδρας, δείξαμε ότι έχουμε το τάιμινγκ και δείξαμε ότι έχουμε αυτοπεποίθηση. Μετά ήρθε το φάιναλ φορ. Η Μπαρτσελόνα ήταν πολύ καλή ομάδα. Τζόρτζεβιτς, Καρνισόβας, Χιμένεθ… Είχαμε τέτοια αυτοπεποίθηση, που και με άλλη ομάδα να παίζαμε, θα κερδίζαμε».

-τη φημολογία ότι δεν άρεσε στον Κόκκαλη ότι πήγαν βόλτα την ημέρα του αγώνα, αντί να κάνουν προπόνηση: «Δεν το γνωρίζω αυτό για τον κύριο Κόκκαλη, πρώτη φορά το ακούω. Κάθε απόφαση του προπονητή φαίνεται μετά αν είναι σωστή ή όχι. Εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκε ότι ήταν σωστή, διαφορετικά θα λέγανε ότι δεν πήγαμε για προπόνηση κι ότι κόστισε που πήγαμε για καφέ. Εμάς μας βοήθησε εκείνη τη στιγμή και ψυχολογικά
».

-το αν ήταν κλειδί η χρησιμοποίηση Ρίβερς και Τόμιτς μαζί: «Ήταν ένα από τα κλειδιά. Νομίζω ότι από τη μέση της χρονιάς ξεκινήσαμε να παίζουμε δίδυμο με τον Ρίβερς. Η ομάδα ήταν στηριγμένη πάνω του, διότι ήταν σταθερά καλός. Τον βοήθησε ότι παίξαμε μαζί. Μια έπαιζα εγώ στο “1”, αυτός στο ”2”, μετά αυτός στο “1”».

-το πώς άλλαξε ο Ολυμπιακός μέσα στη χρονιά: «Μια ομάδα δεν γίνεται να πηγαίνει πολύ καλά από την αρχή μέχρι το τέλος. Θα υπάρχουν ήττες και κρίσεις, γκρίνιες μέσα στην ομάδα. Το θέμα είναι πόσο δεμένη είναι η ομάδα, τι πίστη υπάρχει και τι χημεία. Η ήττα από τον ΒΑΟ, μας έφερε πιο κοντά σαν ομάδα. Την επόμενη ημέρα είχαμε πάει στα μπουζούκια. Μας έκραζαν, αλλά μαζευτήκαμε και πήγαμε στα μπουζούκια κι ήρθαμε πιο κοντά. Μετά η ομάδα πήγε… τρένο. Δεν κλειστήκαμε σπίτι και να μην μιλάει ο ένας στον άλλο».

-το γεγονός ότι κατάκτησε την Ευρωλίγκα ως παίκτης και ως βοηθός του Ίβκοβιτς: «Είναι κάτι ωραίο. Η δουλειά του προπονητή είναι διαφορετική. Χαρά μου που συνεργάστηκα με αυτόν τον άνθρωπο, που είναι δάσκαλος. Είναι και συγκυρίες, ήρθαν έτσι τα πράγματα για να είμαστε μαζί σε αυτούς τους τίτλους».