Μιχάλης Μπακάκης: «Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει εκείνο το απόγευμα»

Μιχάλης Μπακάκης: Δύο χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την ημέρα που η ΑΕΚ επέστρεψε στην κορυφή του ελληνικού πρωταθλήματος. Το απόγευμα της 22ης Απριλίου 2018, η «Ένωση» κατέκτησε και μαθηματικά τον τίτλο, μία στιγμή που περίμενε 24 χρόνια.

Ο Μιχάλης Μπακάκης περιέγραψε τα όσα έζησε πριν και μετά την αναμέτρηση με τον Λεβαδειακό που έμελλε να περάσει στη «χρυσή» ιστορία του συλλόγου.

Αποσπάσματα των όσων δήλωσε ο διεθνής μπακ-χαφ στην «Ώρα των Σπορ»

Πώς ήταν η αναμονή στα αποδυτήρια ενός τόσο

σημαντικού παιχνιδιού για την ιστορία της ΑΕΚ και πώς το βιώσατε το ματς εσείς που ήσασταν μέσα στο γήπεδο;

«Η αλήθεια είναι ότι υπήρχε πολύ άγχος πριν από αυτό το παιχνίδι. Όλοι μας ξέραμε πολύ καλά πόσο σημαντικό ματς ήταν. Ίσως ήταν το πιο σημαντικό παιχνίδι της ζωής μας. Έπρεπε να κερδίσουμε για να κλειδώσουμε το πρωτάθλημα και δεν σκεφτόμασταν τίποτα άλλο. Προσπαθούσαμε να μην βλέπουμε ούτε τι γινόταν στις κερκίδες ούτε τίποτα. Ήμασταν καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού συγκεντρωμένοι και πήραμε αυτό που θέλαμε».

Και όταν το ματς έληξε και πλέον ήσασταν πρωταθλητές, πώς ήταν το συναίσθημα;

«Μόλις τελείωσε ο αγώνας ήταν το καλύτερο συναίσθημα που έχω νιώσει ποτέ. Για να πω την αλήθεια, ήταν πολλά συναισθήματα μαζί, που δεν μπορείς εύκολα να τα περιγράψεις. Χαρά, συγκίνηση, υπερηφάνεια, όλα αυτά μαζί. Τότε αρχίσαμε να γινόμαστε και ένα με τον κόσμο και να απολαμβάνουμε την ατμόσφαιρα. Καταλαβαίναμε πως και ο κόσμος αισθανόταν ότι και εμείς. Καταλαβαίναμε πόσο πολύ το ήθελε αυτό. Το πανηγυρίσαμε όλοι μας με την ψυχή μας. Ήταν ένα πανέμορφο απόγευμα, που δεν μπορείς ποτέ να το ξεχάσεις».

Αν μπορούσες να ξεχωρίσεις μια στιγμή ή μία εικόνα από εκείνο το βράδυ στο Ολυμπιακό Στάδιο, ποια θα ήταν αυτή;

«Ήταν δεκάδες μαγικές στιγμές εκείνου του απογεύματος. Όμως αυτό που ξεχωρίζω και δεν θα ξεχάσω ποτέ, είναι η στιγμή που διαιτητής σφύριξε τη λήξη του ματς. Τότε πέρασαν από μπροστά από τα μάτια μου μέσα σε δευτερόλεπτα, όλες οι εικόνες, όλα τα συναισθήματα, όλα όσα είχαμε περάσει. Όλη η πίεση έφυγε σε ένα δευτερόλεπτο και είπα από μέσα μου, τώρα έγινε, τα καταφέραμε».