Στον μονοδρομο με το dum spiro spero...ή στο βασανιστηριο του κοκκινου δωματιου;

Γράφει ο Παναγιώτης Παπακωστόπουλος
Το τι έγινε το βιώνουμε, το τι έρχεται μας ανησυχεί και δεν σκοπεύουμε να εξωραίσουμε με τα γραφόμενα μας τα πράγματα. Κατά τη γνώμη μας η πορεία του αναγκαστικού μονόδρομου με την ελπίδα οτι θα βγεί η Ελλάδα απο... την κρίση θα συνεχιστεί, γιατί δική μας εναλλακτική δεν μπορούμε να έχουμε. Οχι γιατί δεν θέλουμε, αλλά γιατί αδυνατούμε μόνοι μας να απαντήσουμε στο πως θα αποφύγουμε τα χειρότερα. Το αν οι πολιτικές που μας επιβάλλονται απο τους δανειστές είναι σωστές, ούτε οι ίδιοι το γνωρίζουν. Χρόνο δίνουν αυτοί στην Ελλάδα, χρόνο αγοράζει η Ελλάδα. Όλοι όμως ξέρουν οτι η κατάσταση είναι εξαιρετικά δύσκολη, με την έννοια οτι η σταθεροποίηση του κοινωνικού επιπέδου βρίσκεται πολύ πιό χαμηλά απο το σημερινό σημείο. Όπερ σημαίνει περισσότερα μέτρα, αύξηση του κύκλου της εξαθλίωσης, προσμέτρηση χιλιάδων ακόμη οικογενειών στη ζώνη της φτωχοποίησης. Με λίγα λόγια ο κατήφορος θα τερματιστεί όταν φθάσουμε στην σταθερότητα που προυποθέτει οτι θα σταματήσουμε ως κράτος να παράγουμε ελλείμματα. Το ερώτημα που εύλογα προκύπτει είναι: πως θα συμβεί αυτό όταν το πρόβλημα έχει να κάνει με την πραγματική οικονομία; Όταν δηλαδή τεχνογνωσία δεν έχουμε για να παράξουμε και ο δείκτης εισαγωγές - εξαγωγές θα είναι συντριπτικά αρνητικός; Η απάντηση δυστυχώς προκύπτει απο την παραπάνω αναφορά μας περί "σταθεροποίησης σε πιό χαμηλά επίπεδα" με ο,τι αυτό συνεπάγεται. Τα θετικά απρόοπτα στη ζωή όμως δεν μπορούμε να τα αποκλείσουμε όσο κερδίζουμε χρόνο, άρα έστω και αμυδρά το DUM SPIRO SPERO υπάρχει σε αυτή την πορεία. Στο άλλο σενάριο το παίζω μάγκας και βαρύς η εισαγωγή αμέσως στο χειρότερο βασανιστήριο του κόκκινου δωματίου είναι δεδομένη. Γιατί αν στην σημερινη πορεία τα ύδατα είναι αχαρτογράφητα στην άλλη που λέει οτι θέλει να ακολουθήσει η αντιπολίτευση παραμονεύει χαρτογραφημένος ο κοινωνικός εφιάλτης.

Απάντηση Προώθηση