Σε αγωνα δρομου οι εγχωριες τραπεζες για να προσελκυσουν ιδιωτικα κεφαλαια

Ρεπορτάζ : Γιάννης Παπαδογιάννης
(από την Καθημερινή)
Για έναν «σκληρό» αγώνα δρόμου με στόχο να καταφέρουν να προσελκύσουν ιδιώτες επενδυτές στις αυξήσεις κεφαλαίου, προετοιμάζονται...
οι διοικήσεις των εμπορικών τραπεζών. Οι τράπεζες έχουν περιθώριο μέχρι το τέλος Απριλίου, να αναζητήσουν κεφάλαια από την αγορά, προκειμένου αφενός να διατηρήσουν τη διοικητική τους ανεξαρτησία και αφετέρου να έχουν τη δυνατότητα οι μέτοχοι, σε βάθος πενταετίας, να αποπληρώσουν την κρατική συμμετοχή ώστε να ανακτήσουν τον πλήρη έλεγχο των τραπεζών. Η ανακοίνωση των τελικών όρων της ανακεφαλαιοποίησης προκάλεσε μεγάλη απογοήτευση στην αγορά, ωστόσο στελέχη τραπεζών σημειώνουν στην «Κ» ότι η προσέλκυση ιδιωτών μπορεί να είναι πολύ δύσκολη υπόθεση ωστόσο όχι ακατόρθωτη. Υπό την προϋπόθεση όμως ότι η ορατότητα για τις προοπτικές της χώρας θα αποκατασταθεί και θα απομακρυνθεί οριστικά το φάσμα της δραχμής. Σε ό,τι αφορά τη χρηματιστηριακή αντίδραση των τελευταίων ημερών (στις τελευταίες πέντε συνεδριάσεις ο δείκτης των τραπεζών κατάγραψε απώλειες της τάξης του 24%), αναλυτές, σημειώνουν ότι πρόκειται για υπεραντίδραση, καθώς οι επενδυτές δεν έχουν «βάλει κάτω» τα νούμερα ώστε να δουν με ψυχραιμία τα δεδομένα. Σε πρώτο χρόνο, οι διοικήσεις των τραπεζών περιμένουν με αγωνία την εκταμίευση της δόσης, κίνηση που θα αποσυμπιέσει την κατάσταση και θα επιβεβαιώσει την ευρωπαϊκή τροχιά της χώρας, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για τη σταθεροποίηση της οικονομίας. Ωστόσο, το ζήτημα ζωής και θανάτου για τον κλάδο, το οποίο τελικά θα καθορίσει τη συμμετοχή ή όχι ιδιωτών στις αυξήσεις, είναι η εξασφάλιση της βιωσιμότητας του ελληνικού δημόσιου χρέους. Μόνο αν εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα του χρέους, με τρόπο που δεν θα προκαλεί νέες μεγάλες απώλειες για τις εγχώριες τράπεζες, θα μπορούν οι τράπεζες να προσελκύσουν παλαιούς και νέους μετόχους ώστε να συγκεντρώσουν τα απαιτούμενα κεφάλαια. Αν το ζήτημα αντιμετωπιστεί ξανά με ημίμετρα, και η βιωσιμότητα του χρέους εξακολουθεί να αμφισβητείται, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο για τις τράπεζες να προσεγγίσουν τις αγορές. Αντίθετα, αν το δυσεπίλυτο αυτό ζήτημα αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά, τότε θα αλλάξουν θεαματικά τα δεδομένα για την εγχώρια οικονομία. Κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε σημαντική αύξηση των τιμών των ομολόγων στη δευτερογενή αγορά, με σημαντικά κεφαλαιακά κέρδη για τις τράπεζες και τελικό αποτέλεσμα μεγάλη ελάφρυνση των κεφαλαιακών αναγκών. Ο μεγάλος κίνδυνος για τους μετόχους των τραπεζών είναι το ενδεχόμενο υποχρεωτικής συμμετοχής σε πρόγραμμα «εθελοντικής» επαναγοράς των ομολόγων ιδιωτών σε χαμηλές τιμές, κίνηση που θα επιβάρυνε το εγχώριο τραπεζικό σύστημα (και τα ασφαλιστικά Ταμεία) με νέες μεγάλες ζημίες στον βωμό της διάσωσης της πατρίδας. Ωστόσο στο τραπέζι βρίσκονται και άλλες ιδέες, οι οποίες δεν συνεπάγονται νέες απώλειες για τον ιδιωτικό τομέα. Συζητείται το ενδεχόμενο ο ευρωπαϊκός μηχανισμός ESM να αγοράσει τα ελληνικά ομόλογα που βρίσκονται στην κατοχή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και εν συνεχεία τ