Ποση ακομα θηριωδια ;

Γράφει η Μαρία Ψαράκη
Ακόμα ένα ''γιατί'' έρχεται να προστεθεί σ' αυτό του Διογένη του Κυνικού έχοντας ως αφορμή την ηθελημένη ''αναχώρηση-αποχώρηση'' του Μιχάλη Ασλάνη. Ίσως βιαστικά ...
τη χαρακτήρισα ''ηθελημένη''αφού τα στοιχεία που αρχίζουν μοιραία να έρχονται στο φως μαζί με τα άλλα που είχε επιλέξει ο ίδιος ο Μιχάλης Ασλάνης να δουν τα φώτα της δημοσιότητας δείχνουν ότι ο ταλαντούχος σχεδιαστής μόδας είδε τη λύση αυτή, όπως και χιλιάδες άλλοι συμπολίτες μας, ως τη μοναδική μέσα σε μια καθημερινότητα που είχε μετατραπεί σε πραγματικό Γολγοθά. Και σκέφτομαι, πόσο ακόμα αίμα και πόση ακόμα βαρβαρότητα μπορεί να αντέξει αυτός ο λαός - πειραματόζωο, πόσο ακόμα αίμα και πόση θηριωδία πρέπει να υποστούμε ακόμα για να καταλάβουμε ότι όλοι αυτό που δουλεύουν για το καλό μας και τη σωτηρία του τόπου άλλο δεν κάνουν από το να τρέφουν την απύθμενη ματαιοδοξία τους και την ακόρεστη δίψα τους για εξουσία αποφασίζοντας με καλά γεμάτο το στομάχι και τις τσέπες για τη ζωή συμπολιτών τους που είναι αδύναμοι, ανίσχυροι και κυρίως χωρίς ελπίδα. Και πόση πολιτική ανηθικότητα πρέπει να διαθέτει κανείς για να συνεχίζει εμμονικά το ίδιο αδιέξοδο μοντέλο πολιτικής που έχει ρημάξει στην κυριολεξία έναν ολόκληρο λαό και έναν ολόκληρο τόπο.Υπάρχει άραγε απάντηση ;