Ο "τοξοβολοσ" ριχνει βελη

Με επιστολή του που αναρτήθηκε επωνύμως στο διαδίκτυο ο Γιάννης Μιχαηλίδης που έγινε γνωστός ως ο «Τοξοβόλος του Συντάγματος» αρνείται οποιαδήποτε συμμετοχή του στην ληστεία της Πάρου, ενώ θεωρεί υποχρέωση του να απαντήσει...
σε δημοσιεύματα που τον εμπλέκουν και από την στιγμή μάλιστα που είναι καταζητούμενος από τις αρχές για αποτύπωμα του, που είχε βρεθεί στη γιάφκα της οδού Σαπφούς στην Καλλιθέα.
Αίσθηση πάντως προκαλεί η αινιγματική εκδοχή που δίνει ο ίδιος για τυχόν συμμετοχή του ή όχι, στην αιματηρή συμπλοκή της Πεύκης, όπου συνελήφθη ο Θεόφιλος Μαυρόπουλος. Πάντως ο ίδιος αποσαφηνίζει πως δεν είναι μέλος της «Συνομωσίας Πυρήνων της Φωτιάς».

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Σχετικά με την στοχοποίηση μου για τα γεγονότα της Πάρου.

Μικρή διήγηση μιας ιστορίας παρανομίας....

Ξεκινάω να γράφω επ' αφορμής της πρόσφατης στοχοποίησης μου απο τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, ως συνεργό σε δολοφονία ενός ρουφιάνου κατά τη διάρκεια ληστείας τράπεζας στην Πάρο. Ο βασικός λόγος που γράφω είναι για να σπάσω το μονοπώλιο του λόγου της εξουσίας, τουλάχιστον γύρω απ' το πρόσωπό μου και τις επιλογές μου.

Προφανώς είναι ιδιαίτερα εξοργιστικό να βλέπω τον κάθε δημοσιογραφίσκο που έμαθε να έρπετε και να λέει ότι του πουν οι προϊστάμενοι του να αναφέρεται σε μένα ως “αδίστακτο”. Αδίστακτοι είναι αυτοί που αναπαράγουν ψεύδη τα οποία μπορεί να οδηγούν ανθρώπους στην καταστροφή.

Έτσι λοιπόν διακόπτω τη σιωπή μου που σε καθεστώς παρανομίας θεωρούσα ότι με βοηθούσε να κινούμαι πιο αθόρυβα, και επιλέγω να μιλήσω. Δεν θέλω όμως να μιλήσω αποσπασματικά και να δημιουργήσω μια θυματοποιημένη εικόνα για μένα, οπότε θα εκφραστώ συνολικά.

Οπότε ας μιλήσω εγώ λοιπόν για τον εαυτό μου...

Ως αναρχικός επέλεξα να συμμετάσχω σε κάθε μορφή αγώνα που θεωρούσα ότι προάγει την εξέγερση και την αντίσταση ενάντια στην εξουσία στο βαθμό πάντα των δυνατοτήτων μου, από τη δημόσια δράση σε πορείες, συγκεντρώσεις κλπ μέχρι τις αντάρτικες μορφές άμεσης εξέγερσης.

Από τότε που βίωσα τη βία της καταστολής συνειδητοποίησα ότι ο αναρχικός αγώνας είναι σύμφυτος με τη βία.

Ανεξάρτητα από την όποια φιλοσοφική προσέγγιση γύρω απ' τη βία, η πραγματικότητα υπαγορεύει ότι κάθε μη βίαιη προσέγγιση είναι τουλάχιστον υποκριτική, εφόσον συνεπάγεται την αποδοχή της βίας της εξουσίας, η οποία προφανώς και δεν είναι μονο η καταστολή αλλά εκτείνεται από τις συγκαλυμμένες μορφές της μέχρι τις μαζικές σφαγές όσων ανθρώπων γεννήθηκαν σε λάθος τόπο και λάθος χρόνο. Αυτοί που με παρουσιάζουν σαν αιμοσταγή εγκληματία είναι οι υπερασπιστές μιας δολοφονικής τάξης πραγμάτων. Είναι οι υπερασπιστές της άγριας καπιταλιστικής κυριαρχίας που βασίζεται στο αίμα και το βασανισμό ανθρώπων και ζώων, στην εξόντωση της φύσης και καλύπτεται πίσω από γυαλιστερές βιτρίνες και καλοντυμένους γιάπηδες, πίσω από την εικόνα και το θέαμα. Συνειδητοποίησα λοιπόν, ότι ένα απ' τα στοιχήματα του αγώνα είναι και η οργάνωση της βίαιης απελευθερωτι