Ο συριζα προδωσε το συριζα, «η παλη των ταξεων» αρχισε με ασφαλιστικο-φορολογικο!

Γράφει ο Κ.Π.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε δεν είχε, κατάφερε να κάνει το ακατόρθωτο μέσα σε ένα χρόνο. Να στέψει εναντίον του όλες τις κοινωνικές τάξεις. Η Ελλάδα βέβαια δεν ήταν μια χώρα κοινωνικής...
ηρεμίας. Μετά τη μεταπολίτευση με τη βοήθεια πάντα της όποιας αντιπολίτευσης, ο κόσμος πολύ συχνά βρισκόταν στο πεζοδρόμιο και τις πλατείες δικαίως η αδίκως.
Απεργίες διαδηλώσεις για "ψήλου" πήδημα, το κέντρο της Αθήνας καιγόταν. Σήμερα όμως έχουμε κάτι διαφορετικό. Όλη η Ελλάδα με πρωτεργάτες τους αγρότες να έχει μετατραπεί σε ένα ηφαίστειο. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε υποσχεθεί πολλά, και κυρίως ίση κατανομή του Εθνικού πλούτου και προστασία στους αδυνάτους. Δηλαδή την πλήρη εφαρμογή του όρου «ταξική πάλη».
Η ταξική πάλη, εκφράζει μια βασική σχέση/λειτουργία των ανθρώπινων κοινωνιών από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα. Την πάλη και τον ανταγωνισμό ανάμεσα στα άτομα που κατέχουν τον πλούτο και την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής (εργασία, γη, κεφάλαιο κ.ά) σε κάθε κοινωνία και σε αυτούς (ανθρώπους) που ζουν από τη δουλειά τους και γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους ιδιοκτήτες του πλούτου και των μέσων παραγωγής, Αυτοί λοιπόν αγωνίζονται για την ελευθερία τους. Το βασικό αυτό χαρακτηριστικό, του ποιος κατέχει μέσα παραγωγής και ποιος όχι, αποτελεί την βασική αιτία για την εμφάνιση μέσα σε κάθε κοινωνία, ομάδων με αντιτιθέμενα κοινωνικά συμφέροντα. Αυτή την ισότητα είχε υποσχεθεί ο Αλέξης Τσίπρας ότι θα φέρει! Κάτι που δεν κατάφερε και σήμερα σέρνεται στο άρμα της «πάλης των τάξεων»
Στην ιστορία διαμόρφωσης των κοινωνιών, η ταξική πάλη έχει ιδιαίτερο βάρος, και είναι αυτή που -σε μεγάλο βαθμό- καθόρισε και καθορίζει τις μορφές με τις οποίες συγκροτούνται οι ανθρώπινες κοινωνίες. Ενώ επιφανειακά η κοινωνία φαίνεται ως ένα ενιαίο πράγμα (πχ στην περίπτωση της πόλης/κράτους ή του έθνους/κράτους σήμερα), η πάλη ανάμεσα στην κάθε φορά άρχουσα τάξη και στους καταπιεσμένους, είναι αυτή που διαμορφώνει, υπόγεια η φανερά τον χαρακτήρα και καθορίζει την εξέλιξη των κοινωνιών.
Αν κάνουμε μια σύντομη ιστορική καταγραφή, θα δούμε ότι η πρώτη απεργία η οποία καταγράφηκε σε αρχεία της εποχής, πραγματοποιήθηκε στην αρχαία Αίγυπτο το 1152 π.Χ., ενάντια στη Δυναστεία του Φαραώ Ραμσή. Ένας τεχνίτης της βασιλικής Νεκρόπολης στο Deir el-Medina προσπάθησε και τα κατάφερε να οργανώσει την πρώτη γνωστή απεργία των εργαζομένων στην ιστορία της ανθρωπότητας!
Άλλα γεγονότα στη διάρκεια των αιώνων, που μας βοηθούν να κατανοήσουμε την ταξική πάλη στην εποχή τους, ήταν η εξέγερση του Σπάρτακου το 72 πΧ που συντάραξε την δουλοκτητική Ρώμη.
Στη νεότερη εποχή έχουμε κορυφαίες στιγμές έκφρασης της πάλης των τάξεων, με τον πόλεμο των χωρικών κατά των φεουδαρχών στην Αγγλία το 1335, αργότερα στη Γερμανία το 1525. Έχουμε την Γαλλική επανάσταση του 1789 με την σταδιακή εκδίωξη της αριστοκρατίας προς όφελος της -ανερχόμενης τότε- αστικής τάξης, την Κομμούνα του 1871 πάλι στη Γαλλία, όπου η εργατική τάξη προσπαθεί να ανατρέψει την εξουσία των αστών. Τη Ρωσική επανάσταση του 1917 όπου για πρώτη φορά η εργατική τάξη επιτυγχάνει το στόχο της.
Τη δεκαετία του ΄60, θα παρατηρήσουμε μια πρωτοφανή έκρηξη της πολιτικής διαμαρτυρίας ή/και εξέγερσης πλατιών τμημάτων των καταπιεσμένων στρωμάτων των κοινωνιών σε παγκόσμιο επίπεδο. Μια εξέγερση που βλέπουμε να ξεσπά αφενός στο εσωτερικό των καπιταλιστικών χωρών είτε του κέντρου είτε της περιφέρειας εναντίον της αστικής τάξης, αφετέρου, στο εσωτερικό των χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού, εναντίον της αναφερόμενης ως κομματικής/κρατικής γραφειοκρατίας από μέρος του κομμουνιστικού κινήματος. Έτσι θα ξεσπάσει η εξέγερση του Μάη του 1968 στη Γαλλία η οποία σταδιακά επεκτάθηκε στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες.
Αντίστοιχα, στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού θα ξεσπάσουν εργατικές και λαϊκές διαμαρτυρίες που δείχνουν την ένταση της ταξικής πάλης στις χώρες αυτές, ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του '50. Η αρχή θα γίνει στην Ανατολική Γερμανία το 1953 ενώ θα ακολουθήσει η εξέγερση στην Ουγγαρία το '56 και στην Πολωνία λίγο αργότερα. Κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στις χώρες του ανατολικού μπλοκ θα είναι η άνοιξη της Πράγας το '68.
Στην ιστορία της νεώτερης Ελλάδας, η πρώτη απεργία καταγράφεται το 1879 στα ναυπηγεία της Σύρου. Αργότερα, στα 1910, θα ξεσπάσει η εξέγερση των αγροτών/κολίγων του Θεσσαλικού κάμπου εναντίον των Ελλήνων τσιφλικάδων. Μια ηρωική εξέγερση της οποίας πρόδρομος και πρωτεργάτης υπήρξε ο σοσιαλιστής δάσκαλος Μαρίνος Αντύπας, ο οποίος είχε δολοφονηθεί το 1907 από μπράβους των Ελλήνων τσιφλικάδων της περιοχής. Το 1936 θα ξεσπάσει η εξέγερση των καπνεργατών της Θεσσαλονίκης και της ευρύτερης περιοχής όπου θα λάβει μεγάλες διαστάσεις. Στο τέλος όμως και αυτή η εξέγερση θα πνιγεί στο αίμα από την τότε ελληνική κυβέρνηση και την εθνικιστική οργάνωση "Εθνική Ένωσις Ελλάς".
Η Ελλάδα θα γνωρίσει νέα ένταση της ταξικής πάλης τη δεκαετία του '60. Θα ξεσπάσουν μεγάλοι και σκληροί απεργιακοί αγώνες σε κλάδους και επαγγέλματα όπως των οικοδόμων, ενώ θα έχουμε μια μεγάλη αγωνιστική αφύπνιση του φοιτητικού κινήματος. Κορύφωση της ταξικής πάλης θα είναι τα "Ιουλιανά του '65", όπου με αφορμή την πτώση της νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης της "Ένωσης Κέντρου" (του Γ. Παπανδρέου) και τον διορισμό από το παλάτι της "κυβέρνησης των αποστατών", θα ξεσπάσουν πολυήμερες μαζικές διαδηλώσεις και συγκρούσεις με την αστυνομία, στο κέντρο της Αθήνας.
Θα ακολουθήσει η δικτατορία (χούντα) των συνταγματαρχών, την οποία πολλοί μελετητές θεωρούν ότι είναι η απάντηση της ελληνικής αστικής τάξης αλλά και των ΗΠΑ, στην άνοδο της συνειδητοποίησης και της αγωνιστικότητας ενός μεγάλου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας.
Η σημερινή μαζική διαμαρτυρία, όλων των κοινωνικών τάξεων, και φορέων με απεργίες αποχές, διαδηλώσεις, και αποκλεισμούς, καθημερινά θεριεύει, χωρίς καμιά κυβερνητική ένδειξη να κάνει κάτι προς αυτή τη κατεύθυνση. Τα σύννεφα, όλο και πυκνώνουν πάνω από το Μαξίμου. Τι θα φέρουν ο χρόνος θα δείξει. Ο Αλέξης προετοιμάζεται για όλα τα ενδεχόμενα με το βλέμμα του στραμμένο στον ….ουρανό!!!