ΝΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΥ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ...

Γράφει ο : Μ. Τζαφέρης
Διπλ. Μηχανολόγος Μηχανικός
τ. Γενικός Γραμματέας Βιομηχανίας 2007 – 2009
www.tzaferis.eu
«Αν η επανάσταση του 1917 με συνέπεια την εγκαθίδρυση του κομμουνισμού σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης έγινε από τους καταπιεσμένους Αγρότες...
και Εργάτες, η μελλοντική επανάσταση, ίσως μετά το 2050, θα γίνει από εξαθλιωμένους και απεγνωσμένους Καταναλωτές»

‘Όλοι μας ανεξαιρέτως, είτε είμαστε εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, αθλητές, μητέρες, πολιτικοί, μαθητές, άνεργοι, ερωτευμένοι ή συμβιβασμένοι ή ανήκουμε σε οποιαδήποτε άλλη κατηγορία κοινωνικής & ατομικής δραστηριότητας ή κατάστασης, έχουμε ένα κοινό παρονομαστή:
Είμαστε κυρίως Καταναλωτές, και μάλιστα ρομαντικοί.

Μάλλον οι περισσότεροι θα συμφωνήσουμε ότι σήμερα δεν μας αφορά πόσο παράγουμε, πόσο χρόνο θα εργαστούμε ή ακόμα σε ποιες συνθήκες εργαζόμαστε, μας ενδιαφέρει κυρίως να βρούμε τα μέσα για να ικανοποιήσουμε τις καταναλωτικές μας ανάγκες.
Γνωρίζουν οι περισσότεροι από τους αναγνώστες ότι η ιστορική εξέλιξη της κοινωνίας των ανθρώπων, διαχρονικά σημαδεύεται από κοινωνικές συγκρούσεις που έχουν ως βασικό πυρήνα ιδεολογίας την αναδιανομή εισοδήματος και ιδιοκτησίας.

Σήμερα είναι ήδη εκφρασμένη σε όλη την Δυτική Ευρώπη (βλέπε πριν από 2 χρόνια τις τελευταίες κοινωνικές ταραχές στην Γαλλία και σήμερα την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση) η ανάγκη για αναδιανομή πλούτου και δικαιώματος στην εργασία, καθότι ο δανεισμός των νοικοκυριών έχει ανεβεί σε υψηλά επίπεδα και το δυτικό μοντέλο διακυβέρνησης του ανεπτυγμένου κόσμου, διασφαλίζει κυρίως τα κέρδη των εμπόρων του χρήματος (τραπεζών), και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια, αφενός τους μικρούς παραγωγούς, και αφετέρου τους πολίτες – καταναλωτές σε αδιέξοδο, και την Ανάπτυξη σε στασιμότητα.

Αν μάλιστα αναλογιστούμε ότι αλλάζουν διαρκώς οι σχέσεις ιδιοκτησίας, και από την γνωστή σε όλους μας «κατοχή κυριότητας» περνάμε σιγά – σιγά στην «χρήση των αγαθών» με ταυτόχρονη εξέλιξη της τεχνολογίας, μπορούμε να φτάσουμε στο συμπέρασμα ότι κάτι γίνεται που μας αφορά αποκλειστικά, ταυτόχρονα όμως μας ξεπερνά, και στην παρούσα φάση είναι πέρα από εμάς.

Η «χρήση των αγαθών» είναι ήδη διαδεδομένη, αρκεί να σκεφτούμε ότι πλέον δεν κατασκευάζουμε εξοχικά σπίτια δικής μας ιδιοκτησίας, αλλά προαγοράζουμε χρόνο διακοπών (time sharing) σε διαφορετικούς τουριστικούς προορισμούς κάθε φορά, δεν αγοράζουμε CD με τραγούδια, αλλά αγοράζουμε δικαιώματα για να ακούμε τραγούδια μέσα από το internet, όσα θέλουμε για τον συγκεκριμένο χρόνο της συνδρομής μας, ή αν θέλετε δεν αγοράζουμε κινητό τηλέφωνο, αλλά τελικά μια επιδοτούμενη για τηλεπικοινωνιακή χρήση συσκευή.

Σε αυτό το μεταβαλλόμενο με ταχύτατους ρυθμούς κοινωνικό – οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον οι καταναλωτές αποτελούν το κεντρικό στοιχείο αναπτυξιακής πολιτικής.

Ελάχιστοι σε αριθμό με σημαντική καταναλωτική δύναμη από την μια πλευρά, και πολλοί, αδύναμοι και εξαθλιωμένοι καταναλωτές από την ά