ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΑΥΡΙΟ

Κρίσιμες είναι οι βουλευτικές εκλογές που διεξάγωνται την Κυριακή στην Κύπρο, οι οποίες έχουν ένα αριθμητικό ζητούμενο, που είναι ο μαγικός αριθμός 29. Κανένα κόμμα μόνο του δεν πρόκειται βέβαια να συγκεντρώσει 29 έδρες στη νέα Βουλή, αλλά δύο κόμματα μαζί μπορούν,...
πολύ περισσότερο τρία.
Με 29 ψήφους στην κυπριακή Βουλή εκλέγεται ο νέος πρόεδρος του σώματος. Αυτό είναι και το βασικό διακύβευμα των εκλογών, το αποτέλεσμα των οποίων είτε θα σφραγίσει την κυβερνητική συνεργασία ΑΚΕΛ - ΔΗΚΟ είτε θα απελευθερώσει δυνατότητες για νέες συμμαχίες, οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν σε μια νέα πλειοψηφία στη Βουλή.
Οι πολιτικές δυνάμεις στην Κύπρο και κυρίως οι δύο μόνιμοι μονομάχοι (ΑΚΕΛ - ΔΗΣΥ) αρνούνται ότι οι εκλογές έχουν σχέση με τις προεδρικές του 2013, όλοι όμως γνωρίζουν ότι αποτελούν αποφασιστικό πρόκριμα.
Τα κόμματα της κυβερνητικής συμμαχίας βρίσκονται σε άμυνα καθώς μάχονται να συγκρατήσουν τουλάχιστον τις δυνάμεις τους και να διατηρήσουν το σημερινό status quo, το οποίο μετά την αποχώρηση των σοσιαλιστών της ΕΔΕΚ από το κυβερνητικό στρατόπεδο τους παρέχει οριακή πλειοψηφία στη Βουλή.
Πληθώρα δημοσκοπήσεων έδειξαν ότι το ΑΚΕΛ έχει χάσει την πρωτοκαθεδρία στο πολιτικό σκηνικό και ο Δημοκρατικός Συναγερμός (ΔΗΣΥ) εμφανίζεται να προηγείται σε όλες με διαφορά από 0,4% έως και 2,5%.
Το άλλο κόμμα της κυβερνητικής συμμαχίας, το οποίο σπαράσσεται από εσωτερικές έριδες με κύρια αιτία την πολιτική του προέδρου Χριστόφια στο Κυπριακό και την οικονομία, καταβάλλει κοπιώδη προσπάθεια να αποφύγει σοβαρή καθίζηση των ποσοστών του.
Οι σοσιαλιστές της ΕΔΕΚ προσδοκούν σε έστω και μικρή αύξηση των ποσοστών τους που θα τους επιτρέψει να κερδίσουν και έκτη έδρα, ενώ και οι Οικολόγοι αναμένουν να κερδίσουν και δεύτερη έδρα.
Το νέο στοιχείο στο πολιτικό σκηνικό είναι η κάθοδος στις εκλογές ακροδεξιού κόμματος, του ΕΛΑΜ (Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο) – κάτι ανάλογο της Χρυσής Αυγής.
Η παρουσία του ΕΛΑΜ αφαιρεί ψήφους από το Ευρωπαϊκό Κόμμα (και λιγότερες από τις παρυφές του ΔΗΣΥ), το οποίο είναι ζήτημα αν καταφέρει να πλησιάσει τα ποσοστά των προηγούμενων βουλευτικών εκλογών.
Αυτό όμως που τρομάζει τα κόμματα είναι το υψηλό – για τα κυπριακά δεδομένα - ποσοστό αποχής που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις.
Στις βουλευτικές εκλογές του 2006 το ποσοστό αποχής είχε διαμορφωθεί στο 12% και τώρα οι δημοσκόποι υπολογίζουν πως μπορεί να φθάσει το 15%.
Σημασία όμως έχει η πολιτική προέλευση της αποχής, η οποία εντοπίζεται μάλλον στα κόμματα της κυβερνητικής συμμαχίας.
Το ΑΚΕΛ, εμφάνιζε για πρώτη φορά χαμηλά ποσοστά συσπείρωσης μία εβδομάδα πριν από τις εκλογές, ενώ 35% των ψηφοφόρων του ΔΗΚΟ παρέμεναν αδιάφοροι.
Ολα αυτά βεβαίως έχουν πολιτική εξήγηση.
Η εκλογή Χριστόφια στην Προεδρία της Δημοκρατίας έφερε τον ίδιο και το κόμμα του αντιμέτωπους με πολιτικοϊδεολογικές αντιφάσεις, κυρίως όσον αφορά την οικονομική κρίση.
Για τον ίδιο λόγο πολλές από τις προεκλογικές επαγγελίες έμειναν κενό γράμμα, κάτι που προκάλ