Ενα 39% επελεξε να οδηγησει το 61% των ελληνων στο ικριωμα για εκτελεση!

Γράφει ο Κ.Π.
Αγαπητό Fimotro,
«Ο Έλληνας έχει πιο αδύναμη μνήμη από μας και γι αυτό έχει λιγότερη συνέχεια στον πολιτικό του βίο. Είναι ανυπόμονος και κάθε λίγο, μόλις δυσκολέψουν τα πράγματα, αποφασίζει ριζικές μεταρρυθμίσεις». Μάρκος Τύλλιος Κικέρων (Marcus Tullius Cicero)..

Μετά τα αποτελέσματα των εκλογών, ανέτρεξα στις επιστολές του Ρωμαίου ρήτορα και πολιτικού Κικέρωνα προς τον Τίτο Πομπώνιο για τους Έλληνες που γράφτηκε το 60 π.χ. Διαβάζοντας με προσοχή τα όσα γράφτηκαν πριν από 2000 χρόνια, νομίζει κανείς ότι γράφτηκαν σήμερα. Δεν ξέρω τι μας επιφυλάσσει η διακυβέρνηση της χώρας από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και που θα μας οδηγήσει.

Ο Έλληνας όμως του καναπέ, του χαβαλέ και του «φραπέ», παραμένει αδιόρθωτος. Και ενώ είναι πολιτικοποιημένος, φαίνεται, ότι δεν έχει πολιτική κρίση και μνήμη. Αυτό είναι μέσα στο DNA όταν πρόκειται να πάρει σημαντικές αποφάσεις που αφορούν το μέλλον του. Μπορεί, λοιπόν ένα 39% των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με 155 βουλευτές να οδηγήσει τη χώρα στο ξέφωτο σε μια διαλυμένη κοινωνία; Με την ψήφο του ο Έλληνας πολίτης, έχασε τη μεγάλη ευκαιρία για έναν εθνικό συμβιβασμό και μια οικουμενική κυβέρνηση μακράς πνοής, για μια πραγματική και όχι εικονική αναγέννηση της Ελλάδας.

Όταν ο πελάτης απομακρυνθεί από το ταμείο, κανένα λάθος δεν αναγνωρίζεται. Και όταν οι πελάτες μέσα σε 7 μήνες ψωνίζουν 3 φορές από το ίδιο κατάστημα ιδιοκτησίας Αλέξη Τσίπρα, αυτός τον κλέβει σε ζύγι και προϊόντα και δεν το καταλαβαίνει, πρόκειται περί αυτομαστίγωσης, βλακείας, ηλιθιότητας, που ανάγεται της ψυχιατρικής επιστήμης γιατί το κάνει. Σε αυτές τις εκλογές δεν νομίζω να γνωρίζει τι ψήφισε αυτό το 39% των Ελλήνων.

Ο Έλληνας είναι «μαζόχας». Ψήφισε, Εξαθλίωση, ανεργία, πείνα, υπέρμετρη φορολογία, Capital Controls. Φορτωμένος, υπέρβαρα σαν υποζύγιο, από φόρους, μειώσεις μισθών και συντάξεων, νοιώθει ικανοποιημένος, για κάτι πρωτόγνωρο που του συμβαίνει και το απολαμβάνει!!! Αυτή την εντύπωση αποκόμισα, βλέποντας ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ να πανηγυρίζουν παρέα στην πλατεία Κλαυθμόνος οι οπαδοί τους, με τις αγκαλιές των Τσίπρα-Καμμένου, χωρίς να γνωρίζουν τι ξημερώνει. Αλήθεια τι πανηγύριζαν; Την εφαρμογή του 3ου μνημονίου που είχαν απορρίψει με 62%; Τρελαθήκαμε τελείως;

Αλέξη μπράβο και συγχαρητήρια! Τώρα που σου έδωσε εντολή να εφαρμόσεις το 3ο μνημόνιο στην πλάτη του με ένα «φέσι» 90 δις ευρώ, αλλαξέ του τα φώτα!!! Αυτό θα πει επιβράβευση. Από καταληφίας και κομματικός αφισοκολλητής, από τα μαθητικά χρόνια, να έχεις πολιτικούς στόχους και να τους επιτυγχάνεις. Να γίνεσαι πρωθυπουργός και να συγκυβερνάς «παρά φύση» μια χώρα-με τη βοήθεια βαρύτατων λαθών ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, που κυβέρνησαν τον τόπο για δεκαετίες-παραβιάζοντας τα ιδεολογικά σου πιστεύω και να την κάνεις πειραματόζωο!!!

Πατησέ τον κάτω να το φχαριστηθεί, γιατί ξεχνάει εύκολα. Ακόμα και σύμβολα της ελευθερίας. Δώστου ψαροκόκαλα να φάει και αυτός θα είναι ευχαριστημένος, πιστεύοντας ότι τρώει «σφυρίδα». Κάτι που ούτε ο Copperfield δεν θα μπορούσε να επιτύχει!

Γράφει λοιπόν ο Κικέρων προς το Πομπώνιο μεταξύ άλλων το 60 π.χ. για τους Έλληνες:

«Ο Έλληνας είναι πιο εγωιστής από μας και συνεπώς και από όλα τα έθνη του κόσμου. Το άτομο του είναι "πάντων χρημάτων μέτρον" κατά το ρητό του Πρωταγόρα. Αδέσμευτο, αυθαίρετο, και ατίθασο, αλλά και αληθινά ελεύθερο ορθώνεται το εγώ των Ελλήνων... Χάρις σε αυτό η σχέση τους με το σύμπαν, με τα πράματα και τους ανθρώπους δεν μπαγιατεύει, αλλά είναι πάντα νέα, δροσερή και το κάθε τι, χάρις σ' αυτό το εγώ αντιχτυπάει σαν πρωτοφανέρωτο στην ψυχή τους. Είναι όμως και του καλού και του κακού πηγή τούτο το χάρισμα. Το ίδιο εγώ που οικοδομεί τα ιδανικά πολιτικά συστήματα αυτό διαλύει και τις πραγματικές πολιτείες των ανθρώπων.

Και ήρθανε οι καιροί όπου ο ελληνικός εγωισμός ξέχασε την τέχνη που οικοδομεί τους ιδανικούς κόσμους, αλλά δεν ξέχασε την τέχνη που γκρεμίζει τις πραγματικές πολιτείες...

Αλλά και πως να μην είναι; Η μοίρα μας έταξε νομοθέτες του κόσμου και το ελληνικό άτομο περιφρονεί το νόμο. Δεν παραδέχεται άλλη κρίση δικαίου παρά την ατομική του, που δυστυχώς στηρίζεται σε ατομικά κριτήρια. Απορείς πως η πατρίδα των πιο μεγάλων νομοθετών έχει τόση λίγη πίστη στο νόμο. Και όμως από τέτοιες αντιθέσεις πλέκεται η ψυχή των ανθρώπων και η πορεία της ζωής των.

Σπάνια οι Έλληνες πείθονται «τοις κείνων ρήμασι». Πείθονται μόνο στα ρήματα τα δικά τους και ή αλλάζουν τους νόμους κάθε λίγο, ανάλογα με τα κέφια της στιγμής ή όταν μπορούν να τους αλλάξουν τους αντιμετωπίζουν σαν εχθρικές δυνάμεις και τότε μεταχειρίζονται εναντίον του ή τη βία ή το δόλο. Α! τόσο τη χαίρεται ο Έλληνας την εύστροφη καταδολίευση τους, τους σοφιστικούς διαλογισμούς που μεταβάλλουν τους νόμους σε ράκη.

Ο Έλληνας έχει πιο αδύναμη μνήμη από μας και γι αυτό έχει λιγότερη συνέχεια στον πολιτικό του βίο. Είναι ανυπόμονος και κάθε λίγο, μόλις δυσκολέψουν τα πράγματα, αποφασίζει ριζικές μεταρρυθμίσεις. Θες να σαγηνέψεις την εκκλησία του δήμου σε μια Πόλη ελληνική; Πες τους: Σας υπόσχομαι αλλαγή. Πες τους: θα θεσπίσω νόμους. Αυτό αρκεί. Με αυτό χοντραίνει η ανυπομονησία του, το αψίκορο πάθος του. Τις φαεινές συλλήψεις θα βρεις μέσα σε αυτά τα ελληνικά δημιουργήματα της ιδιοτροπίας της στιγμής.

Οι Έλληνες λίγα πράγματα σέβονται και σπάνια όλοι τους τα ίδια. Και προς καλού και προς κακού στέκουν απάνω από τα πράγματα.. Για να κρίνουν αν ένας νόμος είναι δίκαιος, θα τον μετρήσουν με το μέτρο της προσωπικής των περίπτωσης, ακόμα και όταν υπεύθυνα τον κρίνουν στην εκκλησία ή στο δικαστήριο. Ο Έλληνας ζητεί από το νόμο δικαιοσύνη για την δική του προσωπική περίπτωση.

Αν τύχει και ο νόμος δίκαιος στην ολότητά του, και δεν ταιριάζει σε λίγες περιπτώσεις, όπως η δική του, δεν μπορεί αυτό να το παραδεχθεί. Και εν τούτοις τετρακόσια χρόνια τώρα το διακήρυξε ο μεγάλος τούς Πλάτων, πως τέτοια είναι η μοίρα και η φύση των νόμων, πως άλλο νόμος και άλλο δικαιοσύνη. το διακήρυξε και ο Σταγερίτης, χωρίζοντας το δίκαιο από το επιεικές. Αλλά δεν τ' ακούει αυτά ο Έλληνας. Δεν δέχεται να θυσιάσει τη δική του περίπτωση, το δικό του εγώ σ΄ ένα νόμο σκόπιμο και δίκαιο στη γενικότητα του».
Αλήθεια πόσο επίκαιρο;