Δημοτικα "λουκετα"¨στο δρομο προς την ανακαμψη

Γράφει ο Χρήστος Τεντόμας
Αντιπρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Αθηναίων
Αγαπητό Fimotro,
Το μεγαλύτερο ίσως διακύβευμα στη διαχείριση της γενικευμένης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης - το οποίο και κρίνει την επιτυχή ή μη έκβασή της διέλευσης της χώρας από τη στενωπό της - είναι το να μην επιτρέψει κανείς στην κρίση του να θολώσει, στο...
όνομα της.
Μέλημα διόλου εύκολο, αν αναλογιστεί κανείς τους συνεχείς απροσδιόριστους παράγοντες και τα πολλαπλά μέτωπα που διαρκώς ανακύπτουν και επιδρούν κάθε φορά αποσταθεροποιητικά, απαιτώντας την άμεση διευθέτησή τους και επιφέροντας συχνά σύγχυση και πανικό.
Ως σύμπτωμα μιας τέτοιας θολωμένης κρίσης θα πρέπει ίσως να ερμηνευθεί το νομοσχέδιο με το οποίο προβλέπεται η ενδεχόμενη μετάταξη 3.500 δημοτικών αστυνομικών στην ΕΛ.ΑΣ, γεγονός που καταργεί στην ουσία τη δημοτική αστυνομία , και έχει προκαλέσει αναστάτωση και έντονες αντιδράσεις τόσο στις τάξεις των εργαζομένων όσο και σε εκείνες του πολιτικού κόσμου.

Πολλοί κάνουν λόγο για κίνηση-προσβολή προς τη Δημοκρατία, για υπονόμευση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, για αντισυνταγματικό μέτρο κατά παράβαση του άρθρου 102 παρ. 1 του Συντάγματος, για «παγκόσμια πρωτοτυπία», άλλοι τονίζουν την αδικία που συντελείται εις βάρος προσοντούχων και έμπειρων εργαζομένων, οι οποίοι έχουν προσληφθεί μέσα από απολύτως αξιοκρατικές και διαφανείς διαδικασίες ΑΣΕΠ, ενώ δεν είναι λίγες κι εκείνες οι φωνές, οι οποίες εκφράζουν την καχυποψία τους, διερωτώμενες ανοικτά μήπως, με εντολή της τρόικας, κάποιοι θέλουν με αυτό τον τρόπο να εκχωρήσουν την υπηρεσία σε ιδιώτες.
Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για μία πολύ δύσκολη απόφαση, τα κίνητρα της οποίας, όσο αγαθά κι αν είναι, σίγουρα προκαλούν πλήθος ερωτημάτων, ειδικά δε από τη στιγμή που όλοι οι εταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση αποδεικνύουν εμπράκτως τη μεγάλη σημασία την οποία αποδίδουν στην ύπαρξή της δημοτικής αστυνομίας, ο ρόλος της οποίας, στις περισσότερες μητροπόλεις της Ευρώπης και του κόσμου, όχι μόνο δεν συρρικνώνεται, αλλά εμπλουτίζεται και ενισχύεται ακόμη περισσότερο (αντιπροσωπευτικά παραδείγματα η Γαλλία, η Γερμανία, η Ισπανία κ.α.).

Ακόμη, όμως, κι αν υποθέσουμε ότι το εν λόγω νομοσχέδιο ανταποκρίνεται σε πραγματικά δεδομένα, τα οποία υποδεικνύουν την προβληματική και ελλειμματική λειτουργία της δημοτικής μας αστυνομίας, η ορθή λύση στο πρόβλημα θα ήταν πράγματι η σημερινή επιχειρούμενη πλήρης κατάργησή της ή η αναδιάρθρωση και ανασύστασή της, μέσω διορθωτικών κινήσεων, ώστε αυτή να ανταποκρίνεται ακόμη πιο αποτελεσματικά στους σκοπούς για τους οποίους αρχικά δημιουργήθηκε;
Οφείλουμε να αντισταθούμε σθεναρά στην οπισθοδρόμηση που λαμβάνει χώρα στο όνομα της κρίσης, διότι περί οπισθοδρόμησης πρόκειται όταν, λόγου χάρη, ο πολύπαθος δήμος της πρωτεύουσας της χώρας αποψιλώνεται από τις ζωτικής σημασίας υπηρεσίες της δημοτικής αστυνομίας (έλεγχοι παραεμπορίου και λαθρεμπορίου, υγειονομικοί έλεγχοι καταστημάτων, έλεγχοι παράνομα σταθμευμένων οχημάτων, απογραφές πολιτών, όπως στην περίπτωση της τελευταίας απογραφής των συνταξιούχων του δήμου Αθηνών, υπηρεσίες φύλαξης δημόσιων χώρων και κτιρίων, αντιμετώπιση φαινομένων διακίνησης και χρήσης ναρκωτικών σε κεντρικά σημεία της πόλης, αυξανόμενη παραβατικότητα πάσης φύσεως κτλ).
Αναβάθμιση - και όχι κατάλυση - του ρόλου της δημοτικής αστυνομίας οφείλει να είναι η απάντηση του δήμου της Αθήνας, μια αναβάθμιση που θα βοηθήσει στην αντιμετώπιση των ολοένα οξυνόμενων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η πόλη μας.

Εν κατακλείδι, ας είναι αυτές οι εξαγγελίες της κυβέρνησης περί μετακίνησης των υπαλλήλων της δημοτικής αστυνομίας η αφορμή για να λάβουμε εκείνα τα απαραίτητα μέτρα, έτσι ώστε η δημοτική αστυνομία να έχει το ρόλο και τις αρμοδιότητες που έχουν οι δημοτικές αστυνομίες σε όλες τις σύγχρονες μητροπόλεις του κόσμου.