Χωρις δημοκρατια...

Γράφει η Μαρία Ψαράκη
Και αποφασίστηκε χθες από τον Κάρολο Παπούλια ότι δε θα πραγματοποιηθεί φέτος η Γιορτή της Δημοκρατίας στις 24 Ιουλίου για την επέτειο της ...
αποκατάστασης της Ελληνικής Δημοκρατίας από την επτάχρονη δικτατορία των συνταγματαρχών. Η ανακοίνωση της Προεδρίας της Δημοκρατίας λιτή : '' Το επιβάλλει η δοκιμασία που περνά ο ελληνικός λαός. Η τιμή που ανήκει στους αντιδικτατορικούς αγωνιστές θα περιβληθεί με περισυλλογή, που μπορεί να φέρει και την αναζήτηση μιας άλλης νοηματοδότησης για τον εορτασμό της επετείου ''.
Το μήνυμα σαφές πίσω από τις λέξεις, αφού το τέλος της μεταπολίτευσης έχει γραφτεί με τις τελευταίες υπογραφές που μπήκαν δένοντας την Ελλάδα πίσω από το άρμα της Τρόικας.
Η Δημοκρατία και επίσημα πια δε γιορτάζει, γιατί απλά κάποιοι φρόντισαν εδώ και τρία σχεδόν χρόνια να μην υπάρχει καν στον τόπο αυτό.
Όπου και να κοιτάξει κανείς, στα πάρκα, στις ταράτσες των σπιτιών, στα μέρη όπου απελπισμένοι άνθρωποι βάζουν δύο-δύο καθημερινά τέλος στη ζωή τους, στις ουρές των συσσιτίων και στις στρατιές των ανέργων, στα μάτια των παιδιών που εγκαταλείπουν το σχολείο για να φέρουν ένα παραπάνω μεροκάματο στο σπίτι, στα τσακισμένα φτερά των νέων ανθρώπων που ξενιτεύονται μη μπορώντας να βρουν εδώ εργασία, στους ανήμπορους γέροντες που καλούνται να επιβιώσουν με συντάξεις πείνας και εξαθλίωσης, όπου και να ρίξει κανείς το βλέμμα, άλλο δε βλέπει από την απουσία της.
Ο τόπος που γέννησε τη Δημοκρατία, αυτός ο ίδιος την απεμπόλησε, την πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων. Και τώρα όλοι μας μαθαίνουμε να ζούμε χωρίς αυτήν, χωρίς την περηφάνια, τη λεβεντιά, χωρίς τη μεγαλοπρέπεια και την επαναστατικότητα της.
Και ίσως τώρα που καταλαβαίνουμε καθημερινά το πόσο μας λείπει, το πως είναι να επιβιώνεις όταν άλλοι ορίζουν την τύχη σου, ίσως και να τη ζητήσουμε και πάλι πίσω. Ίσως και να παλέψουμε γι' αυτήν. Και ποιος ξέρει, ίσως κάποια μέρα, όταν ξαναγίνουμε πολίτες, τελικά να την αξίζουμε κιόλας.